شیرین احمدنیا؛ پژوهشگر در حوزه جامعه‌شناسی پزشکی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره نویسندگی و شغل پزشکی اینکه آیا این دو شغل می‌توانند در یک بستر قرار گیرند تا تالیفات ارزنده ای برای عموم مردم صورت گیرد، یا خیر گفت: پزشكان بر حسب اينكه از نظر تحصيلی و شغلی در چه مرتبه‌ای قرار دارند، بر حسب سابقه‌ی كاریشان و باتوجه به اينكه در پايتخت يا ساير استان‌ها و شهرستان‌ها فعاليت می‌كنند شرايط متفاوتی دارند تا بتوانند علایقشان را در زمينه‌های متنوع و از جمله توليد ادبيات دنبال كنند.
وی ادامه داد: اما همواره چه در طول تاريخ طولانی پزشكی و درمان در سطح جهان و چه در دهه‌های اخير در ايران شاهد توليدات ادبی پزشكان بوده‌ايم كه با استقبال و شهرت خوبي هم همراه بوده است. پزشكان معمولا در رديف حرفه مندانی قرار داشته‌اند كه از خاستگاه و پايگاه اقتصادی اجتماعی بالا يا از استعداد و هوش و استعداد بالايی برخوردار بوده‌اند تا به نيل به اين جايگاه موفق شده‌اند. معمولا از اعتبار اجتماعی خوبی بهره‌مند می‌شوند و فعاليت هايشان مورد توجه قرار مي گيرد.
وی تاکید کرد: اقبال و استقبال خوبی كه در وبلاگستان فارسی هم نسبت به وبلاگ يكی از پزشكان جوان و با پشتكار توسط كاربران اينترنتي شاهد بوديم نمونه ای از اينگونه موارد در عرصه اطلاع‌رسانی های جمعی نوين است كه عرصه‌ی فعاليت متفاوتی را برای اهل قلم از رشته‌های مختلف علمی و حرفه‌ای گشود.
احمدنیا در پاسخ به این پرسش که به نظر شما چگونه یک پزشک می‌تواند یک نویسنده خوبی باشد، گفت: از آنجا كه پزشك در چارچوب رابطه‌ی مستقيم و متقابل با بيماران قرار می‌گيرد و بيماران، افراد متعلق به گروه‌های متنوع اقتصادی اجتماعی را در بر می‌گيرد، پزشكانی كه به كيفيت رابطه‌شان با بيمار علاوه بر كميت رابطه می‌انديشند و در تلاش برای ارتقای كيفيت رابطه‌ی حرفه‌ای شان هستند از اين فرصت می‌توانند برای كسب آگاهی و اشراف بيشتر و بهتری نسبت به مسايل و ابعاد فرهنگی زندگی مراجعين خود بهره‌مند شوند.
این پژوهشگر گفت: بيماران معمولا نسبت به پزشك خود از حس اعتماد و حسن ظن برخوردار می‌شوند و رازهای مگو و درد دل‌های خود را مطرح می‌كنند و پزشكان گاه محل مشورت بيماران خود قرار می‌گيرند. نسبتی از پزشكان هنوز در قالب ايفاي نقش سنتی پزشكان (حكما) در تاريخ اجتماعی ايران در رابطه‌ی خود با مراجعين، و در ريشه‌يابی بيماری و برای درمان، فرد ناخوش را با تمامی ابعاد و وجوه شخصيتی‌اش مورد توجه قرار می‌دهد و تلاش می‌كند به عوامل غيرجسمانی مشكل مراجعينش هم نظر داشته باشد و همين نگاه و توجه زمينه‌ساز آشكارسازی وجوه روان تنی در بروز بيماری‌ها در شناخت علمی امروز شده است. نگاه عميق‌تر و كل نگر پزشك امروزی می‌تواند اشراف او برای تحليل دردهای اجتماعی را هم بدنبال داشته باشد. در اينصورت، پزشكی كه دست به قلم هم باشد از داده‌ها و قدرت تحليل خوبی براي پر داختن به داستان زندگی افراد برخوردار می‌شود.
احمدنیا اینکه برخی پزشکان خاطرات و روزهای طبابت خود را در قالب کتاب برای عموم منتشر کند را امری مصثبت در راستای برقراری ارتباط صمیمانه با عموم مردم دانست و گفت: پزشكان می‌توانند با شرح خاطرات خود جذابيت‌های تجارب حرفه‌ای خود را در ارتباط با مردم آشكار كنند و شرح اينگونه موارد در قالب تهيه‌ی سريال‌ها و فيلم‌های داستانی هم توانسته مخاطب وسيعی را چه در ايران و چه در جهان به خود جلب كند.
پنجشنبه ۱ شهریور ۱۳۹۷ - ۰۸:۰۰
نظر شما