وی افزود: زمانی که از این سفر برگشتم، از سفارت کره با من تماس گرفتند و رایزن فرهنگی آن‌ها من را به جلسه‌ای در سفارت دعوت و از همت فردی‌ام برای حضور در این رویداد تشکر کرد، همچنین خواست فرمی پر کنم تا در برنامه‌های آتی حوزه‌های خبری و ادبی کره جنوبی دعوت شوم و حضور داشته باشم. 

 

بهرامی با بیان اینکه سال گذشته از سوی انجمن ناشران کره جنوبی ایمیلی دریافت کردم و برای حضور در مجمع ناشران آسیاسی سال 2017 دعوت شدم، اما به دلایلی ازجمله همزمانی با سفر دیگری که داشتم نشد که به مجمع بروم، گفت: امسال بار دیگر به این مجمع که نیمه دوم شهریور ماه امسال در شهر سئول کره جنوبی برگزار می‌‌شد، دعوت شدم. 

 

وی با اشاره به حضور انتشارات آرادمان در این مجمع، توضیح داد:‌ در این مجمع متوجه شدم آرادمان تنها ناشر ایرانی و تنها ناشر از غرب آسیا است و بقیه ناشران از شرق آسیا مثل کره، ژاپن، فیلیپین، تایلند، تایوان، ویتنام، مالزی، اندونزی و... بودند و برنامه‌های متعدد و مدونی از نخستین روز حضور ما در سئول پیش‌بینی شده بود که شامل جلسه‌های مختلف، بازدید از مراکز نشر و برنامه‌های سخنرانی می‌شد.

 

بهرامی با بیان اینکه هر ناشری باید یک سخنرانی را که از پیش ارسال کرده بود در این مجمع بیان می‌کرد، گفت: در سومین روز مجمع، نشستی با ناشران کره جنوبی داشتیم و راه‌های تبادل رایت کتاب را بررسی کردیم، همچنین بازدید از دستاوردهای کره جنوبی در حوزه نشر با حضور در «پاژوک بوک سیتی» نیز یکی دیگر از این برنامه‌ها به شمار می‌آمد.

 

به گفته وی، پاژوک بوک‌ سیتی در واقع یک شهرک کتاب بزرگ در مرز کره جنوبی و شمالی بود؛ همان جایی که روزگاری محل اصابت موشک و میدان مین و محل نزاع و درگیری دو کشور بود اما با حضور اهالی فرهنگ و هنر اکنون دیواره‌ای از انسان و گالری و سالن سینما در آنجا ترتیب داده شده است.

 

بهرامی با اشاره به ویژگی‌های این مجموعه، توضیح داد: در این مجموعه، شهر کتابی نیز ساخته شده است که ناشران زیادی در آن دفتر دارند و آنجا را به دور از فضای فروش کتاب، با کافه‌ها، سالن‌های هنری و برنامه‌های مختلف به محلی برای ترویج مطالعه تبدیل کرده‌اند.

 

وی با بیان اینکه برای حضور در مجمع ناشران آسیا خود را نماینده صنعت نشر ایران در این مجمع می‌دانستم، گفت: قبل از عزیمت، به خانه کتاب رفتم و خواستم اگر منابع و مراجع انگلیسی‌زبان درباره نشر ایران و وضعیت صنعت نشر کشور، همچنین قابلیت‌های آن دارند در اختیارم بگذارند تا در کنار کاتالوگ نشر آرادمان، این کتاب‌ها را به مدیران مراکز دولتی و ناشران کره جنوبی منتقل کنم.

 

بهرامی با اشاره به کتاب‌هایی که از سوی موسسه خانه کتاب به کره جنوبی برد، گفت: در نهایت دو کتاب انگلیسی‌ زبان به من دادند؛ یکی از آن‌ها «آمار نشر کتاب در ایران از سال 1358 تا 1393» بود که گزارش نشر ایران در سال‌های پس از انقلاب تا سال‌های اخیر را شامل می‌شد و دیگری کتابی در معرفی کتاب‌های برگزیده جایزه‌های دولتی و خصوصی حوزه کتاب در سال 1396 بود.

 

وی افزود: در بازدید از مجموعه انجمن ناشران کره جنوبی کتاب دنیای شیشه‌ای خودم را که فصل مفصلی از آن به اکسپو یوئسو کره جنوبی اختصاص دارد به این کتابخانه اهدا کردم، همچنین در دیدار دیگری، یک نسخه از این کتاب را به رئیس سازمان روزنامه‌نگاران آسیایی برای حضور در کتابخانه این سازمان اهدا کردم. همچنین در دیدار با مدیر و جمعی از معاونان و دیگر مسئولان و اعضای انجمن ناشران کره جنوبی داشتیم، این دو کتاب را برای ثبت در کتابخانه تخصصی آن‌ها و استفاده از اطلاعات آن اهدا کردم که معاون انجمن ناشران کره جنوبی از کتاب آمار نشر کتاب در ایران بسیار استقبال کرد.

 

بهرامی همچنین از معرفی خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به عنوان خبرگزاری تخصصی در حوزه کتاب، در این دیدارها یاد کرد و گفت:‌ وقتی به آن‌ها گفتم که در ایران خبرگزاری تخصصی کتاب داریم، برایشان جالب بود. این خبرگزاری اگرچه شاید برای ما در ایران خیلی خاص نباشد اما اصل وجود چنین رسانه‌ای با استقبال خوبی از سوی آن‌ها روبه‌رو شد و سوالات زیادی درباره آن پرسیدند. همچنین درباره این سخن گفتم که بسیاری از دیگر رسانه‌های مهم و سراسری‌مان، سرویس‌های خبری مختص کتاب دارند.

 

وی همچنین درباره دیگر دستاوردهای این سفر گفت: در این مجمع درباره تفاوت‌های زبان فارسی با زبان و خط عربی،‌ همچنین فرهنگ فارسی و عربی و شباهت آن‌ها صحبت کردم و گفتم که ایران به عنوان کشوری که زبان و خط فارسی در آن رواج دارد، هویت مستقلی از کشورهای عرب‌زبان دارد. این موضوع که برای مخاطبان حاضر در جلسه سخنرانی تازگی و پرسش‌های متعاقبی آن‌ها را در پی داشت، موضوع مهمی است که در هر موقعیتی باید به آن پرداخت؛ زیرا گاهی کشورهایی که با کشورهای عرب‌زبان تبادل‌هایی برقرار کرده‌اند، با توجه به این‌که ما را هم عرب‌زبان می‌دانند، دیگر نیازی نمی‌بینند که ما را در اولویت‌های تبادل‌های دیگرشان قرار دهند.