کامیار عابدی، پژوهشگر و منتقد حوزه شعر که عمده توجه وی به شعر فارسی از اواخر دوره قاجار «دوره‌های بیداری و مشروطه» تا امروز است در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، از انتشار تازه‌ترین آثار خود در حوزه پیشگامان شعر نو خبر داد و افزود: کاری که مدت‌ها روی آن برنامه‌ریزی کرده‌ و الان در دست دارم، این است که پیشگامان شعر نو در ایران را بررسی کرده‌ و آثار پراکنده آن‌ها را گردآوری کردم.
 
عابدی درباره جزئیات این کار اضافه کرد: پژوهش‌های من درباره شاعرانی است که در حدود دهه 1270 شمسی یا حتی چند سال قبل از مشروطه تا اواخر دهه 1330 فعالیت داشته‌اند؛ یعنی در یک دوره تقریبا هفتاد ساله، آثار شاعرانی که در روند تجدد شعری سهیم بودند، اما ادامه ندادند یا کارهای آن‌ها در حاشیه قرار گرفت را طی سال‌ها گردآوری کردم. در تمام کتاب‌های تاریخ شعر راجع به آن‌ها فقط در حد یک یا دو صفحه نوشته شده، اما من اندازه یک کتاب درباره آن‌ها مطلب پیدا کرده‌ام، برای این کار، متن نشریه‌های قدیمی درباره آنان و کتاب‌هایشان را که در دسترس نیست، پیدا و بررسی کردم.
 
او ادامه داد: در حال حاضر یک جلد آن با نام «مجموعه اشعار دکتر محسن هشترودی» از سوی نشر مروارید چاپ شده و شامل اشعار چاپ شده و چاپ نشده او است. جلد دیگری هم در دست چاپ است و قرار است همین آذرماه منتشر شود، «مجموعه اشعار دکتر محمد مقدم» است که آن هم در دسترس نبود و اشعارش را همراه با زندگی‌نامه و تحلیل جامعه‌ای از آثارش جمع‌آوری و تدوین کردم. جلد سوم از این مجموعه که کار گردآوری و تدوین آن تمام شده و کار را به ناشر تحویل داده‌ام، شعرهای پرویز داریوش است که بیشتر به عنوان مترجم شناخته شده، ولی در حوزه شعر، نقد ادبی و نقد شعر فعالیت داشته، اما آثارش خیلی پراکنده بوده است.
 
ریشه‌های زبان شاملویی در شعر پرویز داریوش است
این پژوهشگر حوزه شعر درباره اهمیت پیشگامان شعر نو که به بررسی زندگی، آثار و شعر آن‌ها پرداخته، عنوان کرد: این شاعران در دوره خودشان آدم‌های تاثیرگذاری بودند. مثلا دکتر محمد مقدم که در یک کتاب به آن پرداخته‌ام در سال‌های 1313 و 1314 شعر نو سروده، یعنی حتی قبل از اینکه نیما به شعر نو برسد و نیما هم از آثارش تمجید کرده است. یا مثلا اگر به شعرهای پراکنده‌ای که از پرویز داریوش جمع‌آوری کردم و تحلیل‌هایی که راجع به شعر دارد، توجه کنیم؛ ریشه‌های زبانی که به عنوان زبان شاملویی می‌شناسیم، در شعر پرویز داریوش است که چندین سال قبل از شاملو توانسته به این زبان برسد، ولی شاملو این زبان را پخته کرد و به نام شاملویی تمام شد. حتی من در کتاب آورده‌ام که شاملو اذعان داشته ترجمه‌ها و نثر پرویز داریوش، در بهبود کار من تاثیرگذار بوده است.

وی افزود: شاعران نوگرایی که در حال بررسی آثار آن‌ها هستم، در مجموع حدود 16 نفر هستند و اگر در طول این چند ساله چاپ شود، احتمالا خلاء مهمی را که در حوزه تاریخ‌شناسی شعر نو وجود دارد، برطرف کند. چون متاسفانه بیشتر کتاب‌هایی که در حوزه تاریخ شعر نو ایران نوشته می‌شود، همان چند مطلبی را که اولین پژوهشگر پیدا کرده، هی تکرار می‌کنند و منابع قدیمی‌تر را کاوش نمی‌کنند، بنابراین اگر این چندتا کار ارائه شود، احتمالا باید تاریخ شعر نو و شعر معاصر دوباره از نو نوشته شود.
 
عابدی درباره دیگر کارهای در دست نگارش یا چاپ خود گفت: در کنار پرداختن به شاعران این دوره، تک‌نگاری‌هایم راجع به شاعرانی را که بیشتر کار کرده‌اند، هم پیش می‌برم. همچنین تجدید نظری در بعضی از کتاب‌های قدیمی‌ام هم دارم که دو تا از کتاب‌هایم، یکی درباره سیمین بهبهانی و یکی درباره بیژن جلالی در انتشارات جهان کتاب زیر چاپ است؛ یعنی دوباره روی هر کدام از این کتاب‌ها چندین ماه وقت گذاشتم و به طور کلی عوض شده‌اند. چون بعضی از کارهایی که انجام دادم مربوط به دوره قبل از سی سالگی‌ام بود که الان به طور کلی آن‌ها را تغییر دادم.
 
وی در پایان گفت: همچنین دو جلد کتاب آنتولوژی یا منتخب شعر زنان در صد سال اخیر دارم که یک جلد آن منتخب غزل و شعر سنتی زنان در این صد سال و دیگری شعر نیمایی و شعر سپید زنان است که کار در مراحل نهایی است و احتمالا  تا دو ماه آینده تکمیل و تحویل ناشر خواهد شد.