وی گفت: «تاکنون کسی از جهان مردگان بازنگشته است تا داستان ترسش را در لحظه مرگ تشریح کند اما در بازخوانی تاریخ مرگ و تصاویر و نقاشی‌هایی که در طول زمان از چگونگی نحوه مرگ دیگری روایت شده، ترسی گنگ را در چهره فرد محتضر می‌بینیم که یا واقعا حس ترس است یا لااقل تصویرگر چنین نگاهی به لحظه مرگ دیگری داشته است. در هر صورت، ما می‌ترسیم درست مثل انسان‌های اولیه که از اشباح می‌ترسیده‌اند چون نمی‌توانسته‌اند دلیلی منطقی برای اتفاقِ پیش آمده بیایند. مفهوم ترس ما، گرچه عوض شده اما شکل آن هنوز هم همان است.»
موسوی یادآور شد که وقتی قرار شده در این جلسه صحبت کند، به این نتیجه رسیده که شاید قبل از همه، می‌خواسته برای خودش روشن کند که آنچه دستمایه ترس است خود انسان است و نه اشباح و اعمال رازآمیز و اینگونه ادامه داد: انسان هم می‌ترسد و هم به سمت ترس می‌خزد و با آن مواجه می‌شود تا در گریز از او به موقعیتی دست یابد که بتواند خودش را با آن تعریف کند. موسوی سرانجام خاطرنشان کرد که او و دیگر داستان‌نویسان نسل جدید که در این فضا قلم می‌زنند، همگی وامدار نویسندگان قبل از خود هستند و از جمله وامدار بزرگترین‌شان غلامحسین ساعدی که اولین بار با داستان‌هایش دریچه‌ای رو به جهان پرتشویش ما گشود.
در بخش بعدی برنامه، رامبد خانلری نویسنده «سرطان جن» و «سورمه‌سرا» گفت: «برای ادبیات داستانی امروز ایران بسیار احترام قائل هست، نویسندگان جدید به این دلیل کمتر خوانده می‌شوند که مشمول گذر زمان نشده‌اند چون هر چیز که از گذشته می‌آید حاملِ هاله‌ای احترام‌آمیز با خود است، در حالی که همان نویسندگان در زمان خودشان به این شکل که حالا بعد از گذشت زمان خوانده می‌شوند، خوانده و دیده نمی‌شدند.
او با ابراز تأسف از سرانه پایین مطالعه در ایران گفت: «این داستان‌ها زبان حال ماست. مایی که در این دوره زندگی می‌کنیم و شاید بعدها دیگرانی که می‌آیند به خواندن این داستان‌ها همان‌قدر افتخار کنند که اکنون ما به داستان‌های نسل قبل از خود افتخار می‌کنیم. با این همه ما خوش‌شانسیم که داستان‌های زمانه خودمان را در زمان خودش می‌خوانیم و نه بعد از سپری شدن زمان.
شرمین نادری دیگر سخنران جلسه و نویسنده داستان «زار» فضای داستان‌ها را تصویری و در جاهایی سورئال دانست. نادری گفت که به دلیل کارش که همیشه باید داستان بخواند در انتخاب کتاب‌های داستان، سخت انتخاب شده است اما با گشودن و خواندن این کتاب، فضای سرشاز از تعلیق و لذتی را تجربه کرده که فقط ناشی از ترسناک بودن ماجراها نیست.
وی افزود: همواره به شاگردانم می‌گویم وقتی داستانی می‌نویسند از خود سؤال کنند که آیا با نوشتن این داستان چیزی به جهان افزوده‌اند؟ داستان‌های بازخوانی چند جنایت تصویری تازه به جهان ما گشوده است، تصویری که نه تنها به‌خاطر سرک کشیدن به کنار و گوشه‌های مملکتمان که از اهالی شهرکی در شمال تا جنوب خاک آلود را دربرمی‌گیرد، بلکه دیدی تازه به فکر و اندیشه بخشیده است.
شرمین نادری این داستان‌ها را تصاویری زنده از حال مردمان این دوره و زمانه و چگونگی عصر ما دانست و اظهار امیدواری کرد که کاش این داستان‌ها به فیلم تبدیل شود. او گفت تاریخ‌های نوشته شده زیر هر داستان، از سال 83 شروع شده و تا 96 ادامه دارد اما چیدمان داستان‌ها در کتاب بر اساس زمان نیست و خود چیدمان داستان‌ها در کتاب نیز آن را تبدیل به بیانی خاص از ماجراها کرده است.
مجموعه داستان بازخوانی چند جنایت غیرعمدی، چهارمین کار محبوبه موسوی پس از داستان کودک «یک پرنده، یک پسر»، رمان «سکوت‌ها» و مجموعه دو داستان بلند «خانه‌ای از آن دیگری» است که در اواخر آبان‌ماه سال جاری توسط نشر آگه در مجموعه پرسه چاپ و منتشر شد.
نظر شما