به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از رسانه خبری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، هفتاد و هشتمین شب شعر طنز «قند و نمک» که به آیین گرامیداشت یاد و خاطره شاعر و طنزپرداز معاصر ایرانی، زنده‌یاد ابوالفضل زرویی نصرآباد اختصاص داشت، سه‌شنبه ۲۷ آذرماه با حضور خواهر مرحوم زرویی نصرآباد، سعید اوحدی رییس و امیر عبدالحیسنی معاون هنری سازمان فرهنگی هنری در فرهنگسرای فردوس برگزار شد. شاعران و طنزپردازانی همچون اسماعیل امینی، ناصر فیض، روح‌الله احمدی، علی زراندوز و علیرضا لبش در این مراسم حضور داشتند و اجرای مراسم نیز بر عهده سعید بیابانکی بود.   
 
سعید اوحدی رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در این مراسم گفت: یاد استاد گران‌قدر حوزه فرهنگ و ادب کشور آقای زرویی‌نصرآباد را گرامی می‌داریم که اتفاقاً سال‌ها پیش در همین فرهنگسرا از اثر زیبای «بامعرفت‌های عالم» وی رونمایی شد. از خداوند متعال برای وی آرزوی علو درجات داریم و برای خانواده محترم‌شان که امشب همراه ما هستند، صبر مسئلت می‌کنیم.
 
وی ادامه داد: انسان‌ها در این جهان به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ دسته اول انسان‌هایی که یک روزمرگی را طی می‌کنند و اثری از خودشان باقی نمی‌گذارند و از دنیا می‌روند. اما عده‌ای هستند که یک اثر وجودی از خود به یادگار می‌گذارند و شاعران و استادانی مانند آقای زرویی نصرآباد از این جمله هستند. حضور مردم در این مراسم برای بزرگداشت او نشان می‌دهد که یاد و اثرش همچنان زنده است.  
 
رییس سازمان فرهنگی هنری با اشاره به اهمیت مقوله شعر گفت: شاعران سرچشمه‌های حکمت هستند و می‌توانند بسیار تاثیرگذار باشند. شعر یکی از ابزارهای انتقال سینه به سینه مفاهیم فرهنگی ارزشمند ماست و شور شعر در قلب انسان‌ها نفوذ دارد. هر آنچه بتوانیم در جهت توسعه شعر تلاش کنیم، فروگذار نخواهیم کرد تا انشالله به توسعه فرهنگ و ادب در کشور کمک کنیم.
  
ویژگی مهم طنز جدی بودن آن است 
اسماعیل امینی شاعر، طنزپرداز و استاد دانشگاه با بیان اینکه درباره طنز تشتت آرا وجود دارد، گفت: مجموعه‌ای از حاشیه‌ها در کنار طنز، گاهی باعث می‌شود که خود طنز در سایه  قرار گیرد. آن طنزی که از زمان دهخدا آغاز شد و تا گل‌آقا و عمران صلاحی و دیگران ادامه یافت، یک ویژگی مهم دارد و آن جدی بودن آن است. طنز یک مقوله بسیار جدی است و گاهی به اشتباه تصور می‌شود کسی که شعر طنز می‌گوید، به این دلیل شاعر طنز شده که نتوانسته شعر غیر طنز بگوید.
 
وی اضافه کرد: ما می‌توانیم طنز بنویسیم، بدون اینکه مبتذل بنویسیم، بدون اینکه دشمنی کنیم و بدون اینکه فقط ابزار تفریح باشیم. طنز این زمینه را دارد که ابزار ابتذال باشد یا برای رسیدن به قدرت از آن استفاده ابزاری کنند و بزرگان ما تلاش کردند تا این اتفاق نیفتد. آقای زرویی می‌گفت اگر می‌خواهید درباره کسی طنز بنویسید، طوری بنویسید که شخص آن نوشته را برای خانواده‌اش بخواند.
 
امینی در پایان گفت: طنز نوشتن سواد می‌خواهد و بعد از آقای زرویی خیلی‌ها سراغ تذکره نوشتن رفتند و این نوعی تقلب و حقه‌بازی است. متاسفانه در حوزه‌های دیگر فرهنگ و هنر نیز این اتفاق افتاده است.
 
 
تاریخ طنز معاصر برای همیشه به زرویی‌نصرآباد افتخار می‌کند
ناصر فیض شاعر و طنزپرداز سخنران بعدی بود که در این مراسم گفت: چند روز پیش آثار آقای زرویی را بردم که در رادیو تعدادی از آنها را بخوانم. البته این کار را قبل از فوتشان هم می‌کردم و وی هم همیشه لطف داشتند و تماس می‌گرفتند. وقتی کتاب‌هایشان را باز می‌کردم، اصلاً لازم نبود انتخاب کنم و همه اشعار و متن‌ها قابل خواندن بود، چرا که وی آثارش را از مخاطبش پنهان نمی‌کرد. همه آثار برای مخاطب عام قابل استفاده بود و نمی‌دانستم کدام را بخوانم.
 
وی ادامه داد: تاریخ طنز معاصر برای همیشه به ابوالفضل زرویی‌نصرآباد افتخار خواهد کرد و من معتقدم اشعار وی برای انتشار در کتاب‌های درسی هم بسیار مناسب است. آوردن اصطلاحات زبان عامیانه مردم یکی از ارزش‌های کار وی است. یک طنز سلامت به معنای واقعی که ظرافت‌های زبان فارسی را به کمال در آن لحاظ کرده است. صرفاً این نبوده که بخواهد یک شوخ‌طبعی داشته باشد، بلکه از زبان فارسی پاسداری کرده است. بارها تلاش کردم در کارشان ایراد پیدا کنم و هیچ وقت موفق نشدم کلمه‌ای بهتر از کلمه‌ای که وی برای آن شعر یا نثر برگزیده بود، انتخاب کنم.
 
فیض در پایان گفت: بسیاری از آثار آقای زرویی منتشر شده است و امیدوارم به اندازه کافی مورد استقبال قرار گیرد. اگر می‌خواهید فرزندانی فرهیخته داشته باشید، اگر می‌خواهید طنز سالم و فاخر بخوانید، مطالعه آثار وی را توصیه می‌کنم.

وی سپس شعر طنزی برای حاضران خواند:
 
«شعری که قرار است نمک داشته باشد
پیداست که باید متلک داشته باشد
 
در مصرف رندانه کک قاعده داریم
هر پاچه قرار نیست که کک داشته باشد
 
وقتی که خودش داشته ما کار نداریم
خب داشته اصلاً به درک داشته باشد
 
لبخند یکی از تبعاتی است که در طنز
می‌آید تا خنده محک داشته باشد
 
آدم چه نیاز است بخندد وسط جمع
وقتی که لبش نیز ترک داشته باشد
 
ای کاش که از نو بنگارند دبیران
تاریخ نباید حسنک داشته باشد
 
مردودترین قسمت تاریخ همین‌جاست
اینجا که بشر نمره تک داشته باشد
 
با صحبت اگر حل بشود کار درستی است
هر کس که به هر مسئله شک داشته باشد 
 
آن قدر زبون نیست که آدم نتواند
یک قطعه زبان بین دو فک داشته باشد
 
آیینه که زیبا نکند زشت کسی را
زیبا چه نیاز است بزک داشته باشد
 
آن قدر شکم باد شد از فقر که امروز
دلبند شما بادکنک داشته باشد
 
می‌ترسم از آن روز که در نامه اعمال
پا تا سر ما دوز و کلک داشته باشد
 
وقتی که مگس ساکن کندوی عسل شد
باید که عسل هم شکرک داشته باشد
 
آدم به خدا باز کمی وسوسه دارد
برجی بر میدان ونک داشته باشد
 
حالا که جوانیم ولی عیب ندارد
آدم سر پیریش کمک داشته باشد
 
اینها همه شوخی است فقط لقمه نانی
کافی است اگر چند کپک داشته باشد»
 
شعرخوانی روح‌الله احمدی و شروین سلیمانی، خواندن تعدادی از آثار ابوالفضل زرویی نصرآباد توسط سعید بیابانکی، اجرای موسیقی توسط مهدی فرج‌اللهی، برگزاری مسابقه ذوق آزمایی و اهدای لوح سپاس به خواهر مرحوم زرویی نصرآباد از دیگر بخش‌های نشست «قند و نمک» بود.