در نشست نقدوبررسی کتاب «تحلیل سوژه در ادبیات داستانی پسامدرن ایران» مطرح شد:
درک ناقص از دانش غرب نتیجه ترجمههای سطحی است
سعید حسامپور به درک ناقص از بعضی مفاهیم اشاره کرد که ناشی از ترجمه سطحی از دانش غرب است و گفت: یکی از ایرادهای موجود در درک ادبیات داستانی پسامدرن عدم وجود نگاه عمقی و فلسفی به مبانی ادبیات پسامدرن است.
در آغاز سعید حسامپور، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز، به درک ناقص از بعضی مفاهیم اشاره کرد که ناشی از ترجمه سطحی از دانش غرب است. وی یکی از ایرادهای موجود در درک ادبیات داستانی پسامدرن را عدم وجود نگاه عمقی و فلسفی به مبانی ادبیات پسامدرن برشمرد و تأکید نویسنده کتاب مورد بحث، بر مبانی اندیشگانی را برطرفکننده بخشی از ابهامهایی دانست که عموما درباره ادبیات پسامدرن وجود دارد. حسامپور تبیین مبانی نظری کتاب به زبانی سادهتر را لازمه فهم بهتر مطالب دانست و زبان سنگین و دشوار اثر را بهعنوان نقطه ضعف آن تلقی کرد.
بخش بعدی نشست بهصورت پرسش و پاسخ میان نویسنده کتاب و دو منتقد حاضر برگزار شد. امیرحسین وفا و امید آزادی در پرسشهای خود به موضوع بحران ادبی اشاره کردند که در پیشگفتار کتاب به آن اشاره شده است. نیز تفاوت میان مدرنیته، مدرنیسم و پسامدرنیسم و نسبت فرهنگ ایرانی و فرهنگ غربی در کاربرد این مفاهیم، دیگر پرسش منتقدان بود. همچنین ایشان به مناسبات میان مدرنیته در ایران و ادبیات مدرن فارسی اشاره کردند و در این قیاس بنیادهای ادبیات پسامدرن و نمودهای این جریان فکری در زندگی ایرانیان را مورد پرسش قرار دادند. غیاب تحلیلهای غیرانتزاعی درباره شخصیتهای داستانی، چون وضعیت مهاجران ایرانی که موضوع یکی از رمانهای تحلیلشده در کتاب است، از مواردی بود که منتقدان بهعنوان نقطه ضعف کار از آن یاد کردند.
فرزاد کریمی در پاسخ به پرسشهای مطرحشده از سوی منتقدان ابراز کرد هدف از این پژوهش، تحلیل اجتماعی یا آسیبشناسی جمعی از ایرانیان نیست که در رمانها یا داستانهای کوتاه مطرح میشوند. هدف تحلیل کنشهایی بوده است که در متن وجود دارد. این کنشها، بدون این که تفسیر یا تأویل شود، مبنای شناخت درونی انسان ایرانی است به شکلی که در متن ارائه شده است. تلاش نویسنده برای رسیدن به تحلیلی غیرتفسیری بر این استوار بوده است که وارد حیطه علوم اجتماعی یا علوم سیاسی یا حتا فلسفه اجتماعی یا فلسفه سیاسی یا فلسفه تاریخ نشود و در حیطه فلسفه محض باقی بماند. همچنین در این کتاب سعی بر این بوده تا نظریه خاصی مبنای تحلیل قرار نگیرد و نظریهای به شکل الگویی عام بر آثار تحمیل نشود.
در بخش آخر نشست علیرضا انوشیروانی، استاد بازنشسته ادبیات تطبیقی دانشگاه شیراز؛ فیض شریفی، پژوهشگر و منتقد ادبی؛ احمد اکبرپور، داستاننویس و تعدادی از دانشجویان حاضر به بیان دیدگاهها و نقطهنظرات خود پرداختند. در انتها محمد مرادی، معاون فرهنگی و دانشجویی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شیراز، با اهدای هدایایی به مدعوین، از حضور ایشان قدردانی کرد.
نظر شما