وی سپس گفت: «بلووک» هم یک پلتفرم اجاره کتاب است که بر بستر بلاکچین فعالیت میکند و در آن کسانی را که کتابهای خوبی دارند به خوانندههای آنها متصل میکند تا بتوانند کتابهای خود را اجاره بدهند و از این راه کسب درآمد کنند. همچنین از سویی دیگر کسانی هم که کتاب اجاره میکنند، میتوانند کتابهای موردنظر و مورد علاقه خودشان را با قیمتی مناسب اجاره کنند و بخوانند.
حشمتی تصریح کرد: این کار با بهینهتر کردن نحوه مصرف ما، هزینه مطالعه را برای شهروندان و همچنین طبیعت کمتر میکند و باعث میشود درختهای کمتری قطع شوند. پس خیلی بیراه نیست که «بلووک» را دوست مشترک کتابخوانها و طبیعت بدانیم.
در ادامه «نوید گلپور» یکی دیگر از اعضای این گروه استارتاپی در پاسخ به اینکه چرا آنها بستر بلاکچین را برای این ایده انتخاب کردهاند؟، گفت: با فراگیر شدن اینترنت، «پلتفرمهای تجاری» توانستند با متصل کردن افراد و خدمات به یکدیگر، فرصتهای جدیدی را برای خلق پول و ارزش به وجود بیاورند. هرچند این شرکتها با متصل کردن «تولیدکنندهها و مصرفکنندهها» «رانندهها و مسافرها»، «دوستان و آشنایان» و…، ساختارهای جدید و مفیدی را در جامعه به وجود بیاورند اما مشکل واقعی وقتی خودش را نشان داد که منافع حاصل از آن به صورت ناعادلانه تقسیم شد.
این جوان ایدهپرداز، افزود: با رشد و گسترش بلاکچین و کسبوکارهای مبتنی بر آن، دنیا میتواند یکقدم دیگر به سمت عادلانه شدن بردارد و در مرحله قبلی و با رشد اینترنت «پلتفرمها» این فرصت را به افراد دادند تا بتوانند داراییهای کوچکشان را به هم پیوند بدهند و در قالب یک محصول بزرگ اما متنوع با «تولید انبوه» مقابله کنند.
گلپور در پایان توضیحاتش، گفت: حالا با آمدن جنبش جدید بلاکچین؛ برای اولین بار این فرصت به وجود آمده که منافع حاصل از این تبادلات به کاربرانی که به وجود آوردنده این ارزشها هستند برسد.
امین حشمتی دیگر عضو این گروه خلاق درباره «کسب و کار اجتماعی» و ویژگیهای آن، ابراز کرد: واژه «کسبوکار اجتماعی» نخستین بار توسط پروفسور محمد یونس، اقتصاددان بنگلادشی و برنده جایزه صلح نوبل سال ۲۰۰۶، به کار گرفته شد. کسبوکار اجتماعی، کسب و کاری است که هدف از تأسیس آن حل یک مشکل اجتماعی است؛ به عبارت دیگر یک کسب و کار اجتماعی ایجاد میشود تا یک یا چند مشکل اجتماعی مثل فقر، اعتیاد، بیکاری، طلاق، کار کودکان، مشکلات فرهنگی، مشکلات محیط زیستی و مواردی از این دست را برطرف کند.
وی با اشاره بر اینکه هر کسب و کار برای اینکه «کسب و کار اجتماعی» به حساب بیاید باید سه ویژگی داشته باشد، گفت: بر خلاف کسب و کارهای تجاری که هدفشان حداکثر کردن سود سهامدارانشان است؛ کسب و کار اجتماعی با هدف برطرف کردن یک یا چند مشکل اجتماعی فعالیت میکند. بنابراین کسب و کارهایی که هدف اصلی آنها کسب سود حداکثری برای صاحبانشان است حتی اگه فعالیتهای اجتماعی هم انجام بدهند، کسب و کار اجتماعی نامیده نمیشوند.
وی یادآور شد: طبق شرط دوم هر کسب و کار اجتماعی باید از طریق درآمدی که از تجارت به دست میآورد، هزینههای خودش را پوشش بدهد. اگر درآمدهای یک کسب و کار اجتماعی بیشتر از هزینههای آن باشد و پس از پرداخت هزینهها سود به دست آمده بین سهامداران تقسیم نمیشود؛ بلکه برای گسترش دامنه فعالیتهای اجتماعی مجدداً در کسب و کار اجتماعی، سرمایهگذاری میشود.
این جوان گرگانی گفت: البته پولی که سرمایه گذاران در ابتدا سرمایه گذاری کردن به آنها بر میگردد و «سود» به میزان پولی میگوییم که بعد از بازپرداخت همه دیون هنوز داخل سیستم باقی میماند.
امین حشمتی در جمعبندی کسب و کار اجتماعی، گفت: «کسب و کار اجتماعی» را میتوانیم کسب و کاری تعریف کنیم که هدف اصلی اش اجتماعی، زیانده نیست و سودی بین سهامداران تقسیم نمیکند است.
وی در خاتمه ضمن قدردانی از کلیه حامیان و مشوقان این ایده استارتاپی، اظهار کرد: از برنامهنویسان، سرمایه گذاران، تولیدکنندگان محتوا و نیز هر فردی که امکانات و مهارتی دارد که میتوانند به «بلووک» کمکی کند، صمیمانه استقبال میکنیم.
نظرات