به نظر نویسندگان نویسندگی دنیای خاص خودش را دارد و بعضی آن را تعارف کردن غذایی خوشمزه به دیگران میدانند که خودشان هم میتوانند از طعم آن لذت ببرند.
جان کنت گالبرایت
گالبرایت در سالهای بعد از جنگ جهانی در دولت آمریکا پستهای متعددی داشت ولی بیشتر به خاطر نوشتن کتابهای سیاسی مشهور شده است. وی درباره نویسندگی میگوید: یک نویسنده باید آنقدر باهوش باشد که پیش از هر چیز صداقت داشته باشد. و آنقدر شهامت داشته باشد که اگر نوشتههایش نتایج بدی برای او داشت تحمل آن را داشته باشد. نوشتن حقیقت کار هر نویسندهای نیست ولی به اعتقاد من نویسنده کسی است که حقیقت را بنویسد.
یودورا ولتی
نویسنده آمریکایی داستانهای کوتاه و صاحب کتابهایی مثل پرده سبز و سیبهای طلایی است. او اعتقاد دارد نویسندگی دنیایی است که نویسنده را در این دنیا با انسانهای دیگر ارتباط میدهد. وی مینویسد: من فکر میکنم ما داستانها را مینویسیم تا غذایی خوشمزه به مردم اطراف تعارف کنیم و درباره مزه و طعم آن از دیگران سوال کنیم. تا حالا شده است که نویسندهای غذای خودش را مزه کند.
ایدیت وارتون
وارتون نویسنده آمریکایی داستانهای کوتاه به خاطر رمان عصر بیگناهی نخستین زنی بود که توانست جایزه پولیتزر را دریافت کند. او درباره دنیای نویسندگی ترجیح میدهد درباره شخصیتهای قصه و خلق آنها صحبت کند. وی مینویسد: این آدمهایی که مربوط به خیالپردازی من هستند و سرنوشت آنها را پیش از هر کسی میدانم همانهایی هستند که شاید خودشان شخصیتی داشته باشند و اصلاً هم به من مربوط نباشند چون هر کدام از این شخصیتها در آن بیرون جایی وجود دارد و من شاید خبر نداشته باشم.
توماس هیگینسون
نویسنده آمریکایی و یکی از فعالیت جنبش مبارزه با بردهداری در آمریکا بود. او درباره نویسندگی و دنیایش خطاب به جوانترها اینطور مینویسد: یک دقیقه یا حتی یک ثانیه هم وقت خود را تلف نکنید و سعی کنید شایستگی خودتان را به بقیه ثابت کنید. اگر خودتان احساس میکنید نوشتههایتان ارزش خواندن دارد پس اجازه دهید آنها خودشان را ثابت کنند و شما کنار بنشینید و لذت ببرید.
نظر شما