به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) برای اولین بار در کشور قرار است موزه‌ای که شامل نامه‌نگاری‌ها، یادداشت‌ها و متون دستنویس هنرمندان و نویسندگان موثر معاصر است در شیراز راه‌اندازی می‌شود. به همین مناسبت در روز جهانی موزه نخستین آثار در قالب نمایشگاهی در مجموعه فرهنگی پیرسوک شیراز به نمایش درخواهند آمد.
 
نیما تقوی مدیر مجموعه فرهنگی پیرسوک در این باره به ایبنا گفت: پس از این که به این نتیجه رسیدیم نمایش بعضی آثار که در اختیار ما بود در گالری می‌تواند شکل دایمی پیدا کند، به فکر جمع‌آوری آثار به شکل امانی یا واگذاری افتادیم که تا کنون بسیاری از اهالی ادبیات ما را همراهی کرده‌اند، از جمله فرزانه طاهری و باربد گلشیری، امین فقیری، شاپور جورکش، غلامحسین امامی، نایب شیرازی، مجید برزگر، سیروس نوذری و ....
 
وی افزود: امیدواریم همکاری با این پروژه ادامه پیدا کند. به نظر می‌رسد ما به پایان عصر نامه‌نگاری کاغذی در ایران رسیده‌ام و آخرین نسلی هستیم که نامه‌نگاری کاغذی را تجربه کرده و با نگاه به این مساله که در طول تاریخ زیاد اهل مستندنگاری نبوده‌ایم و تن به فراموشی سپردن همواره راهکار مناسب‌تری به نظر می‌رسیده، این نامه‌ها و متون در معرض خطر نابودی هستند و باید فکری برای حفظ و نگهداری آن‌ها شود. 
 
تقوی گفت: ما امیدواریم که با کمک صاحبان این نامه‌ها یا کسانی که آن‌ها را در اختیار دارند بتوانیم در حفظ و نگهداری‌شان موفق باشیم . گفتنی است که این پروژه در شیراز به شکل کراود فاندینگ و حامی جو پیش خواهد رفت.
 
محمدمهدی نجفی رئیس اداره امور موزه‌های استان فارس نیز در این باره گفت: نامه‌نگاری‌ها و یادداشت‌ها و متون دستنویس هنرمندان و  نویسندگان و ادیبان معاصر خود بخش حائز اهمیتی در اسناد تاریخی معاصر ایران محسوب می‌شوند و از دیدگاه موزه‌شناسی طبقه‌بندی ویژه‌ای را به خود اختصاص می‌دهند که از جنبه‌های مختلف مربوط به نوع‌شناسی دارای وجه متمایز گسترده‌ای هستند.

وی افزود: به طور خلاصه ویژگی این اسناد پیوندی ناگسستنی میان نویسنده و محتویات آن با گیرنده و مجموعه‌های مرتبط را شامل می‌شود. اهمیت این اسناد در حوزه اجتماعی از آن جهت است که به بررسی زبان نامه‌ها به مثابه متن تاریخی پرداخته می‌شود و با رویکردی تطبیقی، ساختار آنها از حیث قواعد نامه‌نگاری، رابطه فرستنده و گیرنده نامه، موقعیت گفتاری، نوع استعارات و واژه‌های به کار رفته مورد پژوهش و ارزیابی قرار می‌گیردو با نمایش آنها نشان می‌دهد که زبان مورد استفاده در این اسناد، محتوای متن را چگونه بازتاب می‌دهد.

نجفی ادامه داد: به نظر می‌رسد می‌توان روایتی از این مجموعه آثار غنی، نمادها و عرف و عادات این مکتوبات را به روشی ساده در خانه موزه ها به بازدیدکننگان عرضه کرد. بنابراین با پیروی از این روش به این نتیجه رسیدیم که در خانه‌ای که پذیرای عموم است می‌توان یک روایت را راحت‌تر و بدون نیاز به گذراندن آن از صافی‌های متعدد بیان کرد. این نوع خانه‌موزه‌ها و اسناد ارائه‌دهنده یک رمز یا خصوصیت ادراکی است که در زندگی روزمره بارها تکرار شده است و به این وسیله یک نوآوری دیداری یا یک بازسازی کلی برمبنای مدارک موجود و درواقع داستانی واقعی را برای بازدیدکننده بازگو می‌کند و به این وسیله موزه یک بازسازی معتبر از تلفیق فرهنگ و جامعه را به تصویر می‌کشد.

وی در پایان اضافه کرد: به این دلایل از طرح ارائه شده از مجموعه فرهنگی پیرسوک به دلائل گفته شده استقبال کرده و امیدواریم با همکاری و همدلی اسباب فرهنگ زمینه گردآوری هرچه بیشتر نامه‌ها فراهم شود و همانگونه که می‌دانیم این خانه موزه بتواند سه وظیفه اصلی خود را مبنی بر حفظ و نگهداری و تحقیق و پژوهش آثار را به انجام رساند.