منوچهر صانعی دره بیدی نیز در بخش دیگری از این نشست با اشاره به پشت جلد کتاب که تعریفی از عقل محض کانت ارائه کرده، خواستار ویراستاری مجدد آن شد و گفت: کانت عقلی را که پالوده از عناصر تجربی باشد عقل محض یا ناب می‌داند اما از نگاه او عقل عاری از تمایلات انسانی عقل تنهاست نه عقل محض! که به اشتباه در پشت جلد کتاب از واژه عقل محض برای عقل عاری از تمایلات انسانی استفاده شده است.
 
او با اشاره به اینکه سعیدی معنا و مفهوم کانت را به خوبی درک کرده است افزود: آنچه که نویسنده در کتاب درباره کانت نوشته منعکس کننده افکار و اندیشه‌های اوست اما کانت در فضای تفکر جدید مانند یک اقیانوس است و هر چه درباره او بنویسیم کم است. در ادبیات مغرب زمین نحله‌های متعددی روی کانت در دانشگاه‌های مختلف کار کردند.
 
این استاد فلسفه در بخش دیگری از سخنانش درباره رابطه فلسفه اخلاق کانت با تفکر الهی سخن گفت و افزود: او یک فیلسوف در سنت غربی و اندیشه‌های رومی و یونانی است. از سوی دیگر کانت یک مسیحی متدین و متعصب است  و فلسفه اخلاق کانت ویژگی‌اش داشتن تفکر الهی است. اما الوهیت او با توجه به آثارش در نقد اول، دوم و ... ادامه دارد.
 
به گفته صانعی دره بیدی، اولوهیت یا تفکر الهی در فرهنگ غربی از چهار مرحله عبور کرده است؛ نخستین مرحله به گزارش خداشناسی ارسطو برمی‌گردد که می‌گوید خدا محرک نامتحرک است. در اینجا یونانیان به نظریه خلقت خدا باور نداشتند بنابراین در نگاه ارسطو خدا موجودی است که جهان را به حرکت درآورده است.
 
او ادامه داد: مرحله دوم روایت از تفکر الهی ـ مسیحیت است. تفکر مسیحیت التقاطی از اندیشه‌های ایرانی، یونانی، یهودی و ... است و تفسیری که از الوهیت دارد با تفسیر ارسطویی آن متفاوت است. روایت سوم هم در فلسفه دکارت پیدا می‌شود. او به دنبال تبیین علی است و خدا برای او پشتوانه تعیین علی است.
 
این استاد فلسفه با اشاره به ایده خداوند کانت گفت: کانت ایده خداوند را در انتهای بستر تفکر عقلانی قرار می‌دهد و می‌گوید خدا ایده‌آل عقل است بدین معنی که عقل برای رسیدن به خدا دستش خالی است اما تمایل رسیدن به آن دارد. کانت تمام ویژگی‌های انسان رو به ترقی که در پرتو ارزش‌های اخلاقی از گناه پاک می‌شود را بیان می‌کند و می‌گوید انسان در طول تاریخ از خدا جدا شده و در پایان تاریخ به خدا می‌رسد اما این بدین معنی است که انسان به مقام الاهیت می‌رسد.
 
صانعی دره بیدی در پایان گفت: کانت دین را به دو بخش دین پرستش و دین عقلانی تقسیم می‌کند و می‌گوید دوره دین پرستش تمام شده و دین عقلانی از زمان کانت شروع شده است.

رضا ماحوزی نیز که در این نشست نتوانست حضور پیدا کند در پیامی مکتوب درباره این کتاب گفت: کتاب دکتر سعیدی همان گونه که در مقدمه خودم بر این کتاب نیز آورده‌ام کتابی است خواندنی، عمیق و چند وجهی. این کتاب تلاش می کند در بخش مربوط به کانت، دیدگاه‌های این فیلسوف در بعد اخلاق عقلانی را از صرف ملاحظات اخلاقی فراتر برده و آن را در سپهر فرهنگ و تاریخ و روابط بین‌الملل مورد مطالعه قرار دهد.

او افزود: با این توضیح که سعیدی تلاش داشته زمینه‌های اجرایی شدن دیدگاه کانت در عرصه اخلاق را در دو ساحت نظری (فلسفه اخلاق) و نظری ـ عملی (فلسفه فرهنگ و سیاست) بررسی کند؛ کاری که خود کانت نیز با اعطای دو معنا و دو سطح به مفهوم خیر اعلا انجام داد با این توضیح که وی یکبار خیر اعلا را به عنوان ایده‌ای نظری و ایده آلی فلسفی و غایتی که تاریخ و فلسفه بدان نظر دارد مطرح کرد و بار دیگر خیر اعلا را در ارتباط با معنای نخست، برای رتق و فتق امور عملی فرهنگ و تمدن از قبیل تشکیل جامعه مدنی، وضع مقررات ارتباطی میان شهروندان و دولت‌ها و ملت‌ها و به تبع آن‌ها، صلح پایدار و توسعه آموزش مطرح کرد.

به گفته ماحوزی، از این جهت کتاب سعیدی کتابی است موفق. اما برای وجه رقیب یا شخصیتی که قرار است با وی گفتگویی صورت بگیرد، چنین زمینه و سفره‌ای گشوده نشده است. به این معنا که عقلانیت اخلاقی مورد توجه مولف در نهج البلاغه که عرف عام آن را کتابی دینی می‌شناسد تا فلسفی، به اندازه‌ای که بر عقلانیت اخلاقی کانت تشریح نشده است. نه به این معنا که عقلانیت چنین نظریه‌ای نشان داده نشده است بلکه به این معنا که مؤلف آنگونه که نظریه کانت را در سپهر فرهنگ و تاریخ و آموزش و صلح میان ملت‌ها و دولت‌ها مطرح کرده است، نظریه اخلاق امام علی را تشریح نکرده است. از این نظر شاید در برخی از موارد امکان مقایسه و گفتگوی انتقادی میان کانت و امام علی و یا مولف با این دو برقرار نشده است.