سیمون وی (متولد ۱۹۰۹ و درگذشته به سال ۱۹۴۳) اندیشمند، مبارز و آزادی خواه معاصر فرانسوی مشهور به عذرای چپی است. وی پس از عمری حقیقت‌طلبی در ۲۴ اوت ۱۹۴۳ در انگلستان و در حالی که تنها ۳۴ سال سن داشت، بر اثر خودداری از خوردن غذا در اعتراض به اشغالگری آلمان‌ها و عارضه قلبی درگذشت.
کتاب «در باب حذف احزاب سیاسی» در اواخر زندگی کوتاه سیمون وی در سال 1943 نوشته شد. سیمون وی در لندن به دولت تبعیدی «فرانسه آزاد» به رهبری ژنرال دوگل پیوسته بود؛ اما عمیقاً از اقدامات سیاستمداران فرانسوی در تبعید که سنت‌های کهنه و مخرب احزاب سیاسی ـ مثل رقابت، نفاق و جناح بندی ـ را بازتولید می‌دادند بیمناک بود. سرانجام هم به دلیل پایبندی به اصول خود همه مسئولیت‌هایش را در «فرانسه آزاد» در 26 جولای، زمانی که در بیمارستان بود واگذار کرد و کمی بعد در 24 اوت در سن سی و چهار سالگی درگذشت.
این مقاله برای نخستین بار هفت سال بعد در ماهنامه میزگرد (شماره 26، فوریه 1950) منتشر شد که بلافاصله مورد تحسین آندره برتون (شاعر، نویسنده و نظریه پرداز سورئالیست) و آلن (نام ادبی امیل شارتیه، فیلسوف و نویسنده برجسته که معلم فلسفه سیمون وی هم بوده است) قرار گرفت. متن سپس به صورت کتاب توسط انتشارات گالیمار بازنشر شد.
وی در این کتاب به این سوالات می‌پردازد که چرا احزاب سیاسی شرّند؟ و چرا اعضای هر حزبی هیچگاه نمی توانند مطلقا در پی حقیقت باشند؟ به باور سیمون وی احزاب سه ویژگی اصلی دارند: حزب سیاسی دستگاهی است برای ایجاد هیجانات جمعی؛ حزب سیاسی سازمانی است با هدف به کارگیری فشار جمعی و اِعمال آن بر ذهن تک تک اعضای خود؛ رشد و گسترش نامحدود حزبی هدف اول و غایی هر حزب است.
به دلیل همین سه ویژگی، هر حزبی، بالقوه و به علت جاه طلبی، تمامیت خواه است. اگر حزبی در عمل تمامیت خواه نباشد، فقط به این دلیل است که احزاب دور و بر از آن پیشی گرفته‌اند و دست بالاتری دارند. این سه ویژگی واقعی هستند و برای هر کس که به نحوی با فعالیت های روزانه احزاب سیاسی سروکار داشته باشد بدیهی‌اند. از این رو، احزاب در پی آن حقیقتی هستند که مطابق با بینش پذیرفته شده آنان باشد.
نظر شما