مهدوی‌راد در این نشست، به بررسی چند کتاب از کتاب‌های این بنیاد پرداخت و گفت: از کتاب «امام رضا (ع) عند اهل السنه» شروع می‌کنم که به نظرم کتاب جدید و قابل توجهی است. در این کتاب مولف مجموعه میراث اهل سنت را درباره حضرت رضا (ع) تحقیق کرده است و تقریباً هیچ موضوعی را جا نگذاشته است. زندگی حضرت، شخصیت، روایت، کرامت، اولاد، زیارات و نهایتاً امامت، بخش‌های مهمی است که در کتاب به آن‌ها پرداخته شده است.
وی در ادامه درباره کتاب «زندگی و سیره، سخنان و آموزه‌ها» امام رضا (ع) هم عنوان کرد: در آثاری که به زندگی ائمه می‌پردازند یا آثارمان شل‌اند یا خیلی جدی که مناسب مخاطب متوسط الحال نیست و انگار این بخش از مخاطبان را که طیف وسیعی را هم دربرمی‌گیرد، فراموش کرده‌ایم. این کتاب از آن جهت اهمیت دارد که مفید برای مخاطب متوسط الحال است.
مهدوی‌راد به کتاب «علی ابن موسی الرضا انساب و تاریخ» نیز اشاره کرد و گفت: خرسند و خوشحالم که نسل جوانی برآمده است و می‌بینیم کارهای دقیق، عمیق و علمی انجام می‌دهند. یکی از کارهای محققان ما نادیده گرفتن رقیب است؛ به شکلی که نظرات رقیبان را گاه در کارهای تحقیقی در نظر نمی‌گیرند اما این کتاب با سعه صدر نوشته شده و از این مشکل مبراست.
در ادامه، مهدی مهریزی نیز در سخنانی ابتدا با اشاره به اینکه نقد می‌تواند هم‌افزایی را به دنبال داشته باشد گفت: باید نقد را به فال نیک بگیریم و نقدها را مبنای کارهای بعدی خودمان قرار دهیم. آستان قدی بخش‌های مختلفی برای چاپ کتاب دارد که به نظر می‌رسد باید هماهنگی بیشتر داشته باشند تا خروجی بهتری صورت گیرد.
وی اضافه کرد: کارها نباید در هم تداخل کنند اما متاسفانه در بخشی از کارها خلط‌هایی اتفاق می‌افتد و خروجی‌ها هماهنگ به نظر نمی‌رسند. بهتر است بنیاد پژوهش‌های آستان قدس امام رضا (ع) به معنای خاص تمرکزش را روی کارهای پژوهشی قرار دهد و شرایط خاصی را در چاپ کتاب در نظر بگیرد.
مهریزی در بررسی کتاب‌های بنیاد پژوهش‌های آستان قدس امام رضا (ع) هم گفت: از 10 کتابی که در اختیار من قرار گرفته، 4 کتاب را قابل توجه دیدم. کتاب «علی ابن موسی الرضا (ع) در اسناد» یک کتاب مستند و تحلیلی است اما در بخش القاب کار علمی صورت نگرفته است و جا داشت کوتاهتر به این مبحث پرداخته شود.
وی عنوان کتاب «ادیان خراسان در عصر امام رضا (ع)» را گول زننده توصیف کرد و گفت: مشکلی که این کتاب دارد، در عنوان کتاب است. کتاب از دو بخش تشکیل شده که سه سده را برسی می‌کند؛ در حالی که طول عمر مبارک حضرت 60 سال بوده و نهایتاً 4 سال ایشان در خراسان بوده‌اند، لذا نگارنده می‌توانست عنوان مناسب و دقیق‌تری را انتخاب کند.
مهریزی در پایان تاکید کرد: سازمان‌هایی که مرکز پژوهش دارند، لازم نیست کار موازی انجام دهند و کارهای مراکز را پیگیری کنند. باید هر مرکز پژوهش به مشکلات حوزه خودش بپردازد و برای رفع مشکلات آن کار پژوهشی انجام دهد.
نظر شما