به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، دهم تیرماه به مناسبت درگذشت شاعر و پژوهشگر ادبیات، حسین آهی، در خانه شاعران ایران مراسم بزرگداشتی برگزار شد و شاعران و دوست‌داران این هنرمند، ساعاتی را به یاد او گرد هم آمدند و از خاطرات خود با حسین آهی گفتند.

سیدحسین موسوی‌بلده در این مراسم آیاتی از قرآن کریم را تلاوت کرد و حسام‌الدین سراج و خدیو رفعتی در بخش‌های مختلف برنامه به اجرای موسیقی پرداختند.

ساعد باقری که اجرای برنامه را نیز بر عهده داشت، با ذکر خاطراتی از این شاعر، گفت: بازی کردن نقش حسین آهی بسیار سخت است و تنها او می‌توانست این نقش سخت را به آسانی بازی کند؛ چراکه خودش بود بدون هیچ تکلفی و همه کسانی که حسین آهی را می‌شناسند، همواره از مهربانی او یاد می‌کنند.

باقری ادامه داد: حسین آهی و استاد اوستا، معلم نسل اول شاعران پس از انقلاب در حوزه اندیشه و هنر اسلامی، حوزه هنری کنونی، بودند و مدت‌ها بعد متوجه شدیم که اگر ما را با عناوین ادیب و استاد خطاب می‌کردند در واقع انتظار خود را از ما بیان می‌کردند و باید بگویم که گذشته از مراتب استادی، همه ما اگر با مشکلی مواجه می‌شدیم، برای حل آن همواره به او مراجعه می‌کردیم.
 
پس از آن، فاطمه راکعی با بیان تسلیت درگذشت حسین آهی، گفت: او در عین طنازی و سریع‌الانتقال بودن، بسیار مهربان بود و سلوکی درآمیخته با شعر و ادب و فرهنگ غنی ایرانی اسلامی داشت و این موضوع، از دست دادن او را بسیار دردناک‌تر می‌کند.

راکعی در پایان با یادآوری خاطراتی از این شاعر فقید گفت: آهی همواره برادری و احترام به دوستی را به بهترین شکل ممکن نشان می‌داد و روح پراحساس او همه را تحت تاثیر قرار می‌داد. امیدوارم ما این شانس را داشته باشیم که همه به دریغ از رفتن ما یاد کنند.

در ادامه اسماعیل امینی در سخنانی گفت: هر کس حتی دقایقی با حسین آهی صحبت کرده باشد، از او به عنوان دوست یاد می‌کند؛ چراکه آهی ملاحظه این را نداشت که مخاطبش چند ساله است یا چه نسبتی با ادبیات یا با وی دارد. حتی کسانی که به انکار، اعتراض یا عصبانیت به او مراجعه می‌کردند، دم رفتن، از دوست جدا می‌شدند.

امینی ادامه داد: حسین آهی با همه دوست بود اما با همه کنار نمی‌آمد و نسبت به درست و نادرست، حق و ناحق و عادلانه و ظالمانه بودن، غیرتمند بود.

او گفت: زمانی نزد استادآهی از تلخی روزگار و آنچه که باعث شده تا عدالت و ظلم، باسواد و بی‌سواد و حق و ناحق به هم بریزد، شکایت کردم و او پاسخ داد که حقیقت در جای خود است و ما نسبت به آنچه که ثابت است عهد بسته‌ایم نه آنچه که می‌آید و می‌گذرد. وی هرگز نسبت به درست و نادرست کوتاهی نمی‌کرد و برایش فرقی نداشت که در چه جلسه یا جمعی باشد.
همچنین سهیل محمودی در واکنش به مرگ هنرمندان در تنهایی خود، گفت: چند سالی است که بر تعداد هنرمندانی که در تنهایی از دنیا می‌روند و ما چند روز بعد متوجه این اتفاق می‌شویم، افزوده شده است! چه اتفاقی افتاده است؟ چرا این هنرمندان که اتفاقا محبوب هم هستند، در تنهایی از دنیا می‌روند؟ این از بی‌انصافی زمانه است و ما باید به خودمان بیاییم و نگذاریم عزیزان‌مان تنها بمانند.

محمودی با اشاره به آشنایی و دوستی طولانی‌ مدت با حسین آهی، گفت: برخی از این هنرمندان را کافی است یک بار ببینیم و تا پایان عمر منش و رفتار آنها را هرگز فراموش نکنیم. آهی از این دست‌ انسان‌ها بود که به دلیل ظرافت و مهربانی و وارستگی ذاتی‌اش همیشه در خاطر کسانی که او را از نزدیک دیده‌اند، ماندگار خواهد بود.

او در پایان از حاضران و کسانی که مسئول امر هستند خواست که اشعار حسین آهی را جمع‌آوری و چاپ کنند؛ چراکه این شاعر همواره جنبه شاعری خود را دریغ می‌کرد و کمتر امکان داشت که به قرائت اشعار خود بپردازد.

در بخش‌های مختلف این برنامه، عبدالجبار کاکایی و ابراهیم اسماعیل اراضی و دوستان دیگر حسین آهی از او خاطراتی را بیان کردند و شاعران به شعرخوانی پرداختند.

در پایان نیز ویدئویی کوتاه از حسین آهی به نمایش گذاشته شد.