ابراهیم قیصری، نویسنده و پژوهشگر پیشکسوت خوزستانی و صاحب کتاب‌های متعدد در حوزه ادب فارسی، در گفت‌وگویی با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خوزستان، با اظهار تاسف از آنچه وضعیت نامطلوب ادبیات فارسی در کشور نامید، گفت: اوضاع ادبیات روز به روز بیشتر اُفت می‌کند؛ در حالی که 30 تا 40 دانشگاه ادبیات در کشور فعال است، اما تعداد استادان قوی مانند آنچه در گذشته شاهد بودیم، کم شده است.
وی با اشاره به اینکه خیلی از دانشجویان دکترای ادبیات از نوشتن یک مقاله تخصصی هم عاجز هستند، افزود: موضوعات رساله‌های دانشجویان، تکراری و همه کپی شده از یکدیگر هستند و رو‌به‌روی دانشگاه فروش می‌روند و با پول دفاعشان پذیرفته می‌شوند، این حکایت ضعیف ادبیات جامعه کنونی ما است.
نویسنده «شرح ابیات بحث انگیز حافظ» ادامه داد: در حال حاضر چند مجله ادبی بیشتر وجود ندارد و تعدادشان به انگشتان دو دست هم نمی‌رسد. بیشتر نویسنده‌های این حوزه پیر و یا از کشور خارج شدند و دیگر امثال خانلری‌ها و زرین‌کوب‌ها نداریم.
قیصری ضمن ابراز گلایه‌مندی از روش‌های تدریس مدرسان ادبیات در دانشگاه‌ها بیان کرد: استادان باید به دانشجویان تکلیف دهند تا بر اساس پژوهش‌های تخصصی بتوانند یک مقاله قوی ارائه دهند اما بیشتر دانشجویان تکلیف درسی را تنها از طریق اینترنت با کیفیت پایین کپی‌برداری می‌کنند. دانشجوی دکترای ادبیات که در عمرش یک مقاله ننوشته، چگونه می‌تواند در این رشته حرفی برای گفتن داشته باشد؟
وی با تاکید بر اینکه خرید کتاب باید در سبد خانوار همانند نیازهای اصلی قرار بگیرد، تاکید کرد: ما عادت کردیم که برای خوراک و پوشاک، تا دلمان بخواهد هزینه می‌کنیم اما به غذای روح که باید به عنوان دغدغه اصلی ما باشد، توجهی نمی‌کنیم؛ کتاب می‌تواند بهترین تغذیه برای روح ما باشد.
این مدرس ادبیات فارسی که به تازگی کتاب «عطار داروی جان» را روانه باز نشر کرده است، توضیح داد: باید فرهنگ خرید کتاب را نهادینه کنیم و یاد بگیریم برای کتاب خواندن هزینه کنیم اگر کتاب‌های خوبی چاپ شوند، قدر مسلم علاقه‌مندان زیادی جذب می‌شوند درصورتی که هم اکنون کتاب‌هایی که چاپ می‌شوند، درجه 3 هستند و شاید 100 جلد از کتاب‌ها به فروش نرود. برای مقابله با این معضل باید تلاش کنیم، سطح دانش و آگاهی‌مان را بالا برده و با نیازسنجی مخاطبان کتاب‌های باکیفیت را به بازار نشر معرفی کنیم.
یادآوری می‌شود، دکتر ابراهیم قیصری متولد ۱۳۱۵ در بندر ماهشهر و دانش آموخته دکترای ادبیات فارسی است. وی عضو انجمن استادان زبان ادبیات فارسی، بنیاد فرهنگنامه قرآن آستان قدس رضوی، بنیاد شاهنامه فردوسی، کنگره سالانه جهانی تحقیقات ایران است. از جمله تالیفات و مقالات وی می‌توان به «به خون جگر»، «دانشنامه کوچک ایران»، «یاد یار مهربان»، «فلک نازنامه»، « روابط معنوی و لفظی ساقی نامه حافظ با غزلیات او»، «وج‍وه م‍ش‍اب‍ه‍ات شعر حافظ و ک‍م‍ال خ‍ج‍ن‍دی»، «برخی فواید لغوی از زنبیل فرهاد میرزا»، «غزلیات شمع»، «سخنان دلاویز»، «نوای بانگ غزل‌های حافظ فارسی عمومی برای دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی (6 چاپ)»، ابیات بحث انگیز دیوان حافظ» و... نام برد.
وی در سال 1336 معلم شد و در کنار تدریس به تحصیلات دانشگاهی پرداخت و از دانشگاههای فردوسی مشهد و تهران به اخذ درجات کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکتری در زبان و ادبیات فارسی نایل آمد و در سال 1353 به دانشگاه اهواز منتقل شد و به تربیت دانشجویانی پرداخت که برخی خود از استادان دانشگاههای کشور شدند. قیصری در یک مصاحبه گفته است: «از آنجایی که به زادگاه‌ام ماهشهر بسیار علاقه‌مندم حاضرم کتابخانه شخصی خود را که ماحصل 60 سال مطالعه و شامل بیش از 10 هزار جلد کتاب است به این شهر اهدا کنم و اگر یک موسسه و بنیاد به نام دکتر قیصری ایجاد کنند علاوه بر اهدای کتابخانه مسؤولیت تشکیل یک موزه جامعه‌شناسی را با هزینه خودم در ماهشهر برعهده می‌گیرم.»
یکشنبه ۱۰ شهریور ۱۳۹۸ - ۱۵:۰۰
نظرات