یک استاد دانشگاه در روز مردمشناسی مطرح کرد:
صدای جوامع ملی و محلی در مردمشناسی ایران به گوش میرسد
سید قاسم حسنی، استاد دانشگاه مازندران با تأکید بر تداوم و تقویت سنتهای میدانی و نهاد سازی در رشته مردمشناسی گفت: صدای جوامع ملی و محلی در مردمشناسی ایران به گوش میرسد.
وی با مروری بر ادبیات این رشته در سطح جهان، بر لزوم شکلگیری عمیقتر ادبیات مردم شناسی اشاره کرد و گفت: ابعاد پس افتادگی مردم، انسان شناسی در ایران ،اهمیت و کابرد انسانشناسی در ایران وانسان شناسان در جهان چه انجام می دهند و چه می توانند انجام دهند از وجوه اصلی آسبب شناسی و مردم شناسی در ایران است که بایستی روی این موضوعات اقدامات و تحقیقات بسیاری صورت گیرد.
حسنی در ادامه بر ابعاد پس افتادگی مردم و انسانشناسی در ایران اشاره کرد و گفت: پس افتادگیها بر دو رویکرد بیرونی و درونی و یا درون رشتهای بستگی دارد که در رویکرد کلان یا عوامل بیرونی میتوان بر بیعلاقگی به سنتها در معنای فرهنگی و علاقهمندی به سنت خاص در معنای ایدئولوژیک، بیعلاقگی به تنوع فرهنگی، ملکیگرایی شیداگونه قبل اسلام و دیگریگرایی غربی اشاره کرد.
وی عنوان کرد: مطالعه فرهنگ قبیلهای و عشیرهای، تمرکز بر مرکز نسبت به پیرامون و وارد نشدن ایران در اغلب وجوه به جهانی شدن از دیگر عوامل بیرونی در بعد پس افتادگیهای مردم و انسان شناسی در ایران به شمار میآید.
حسنی در ادامه بر رویکردهای داخلی و درون رشتهای این پس افتادگی اشاره کرد و گفت: در ایجاد زبان و گفتمان جدید انسان شناسی در ایران، متدولوژی و کار میدانی، کار بست تئوری و انطباق با عمل، کابرد مفاهیم، وارد شدن به دوگانگی انسانشناسی دانشگاهی وکاربردی، عرصه عمومی و روشنفکری، ثبت و ضبطهای فرهنگی، عدم درک تنوع فرهنگی، خود سرزنشی و... با مشکلات و مسائل بسیاری مواجه هستیم که این رویکردها موجب شده ما در بخش درون رشتهای و داخلی با چالش مواجه شویم.
وی به برخی از راهکارهای اصلی برای برون رفت از این پس افتادگی ها اشاره کرد و گفت: افزایش کمی این رشته در دانشگاهها، افزایش کمی پذیرش دانشجویان، همکاری بخش دانشگاهی با نهادهای دیگر و خارج شدن از پراکندگی و... از راهکارهای اصلی به شمار می آید.
مردمشناسی نیازمند محفلها و میدانهای بیشتر برای گفتوگو است
در ادامه این نشست علیرضا حسنزاده، رییس پژوهشکده مردمشناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با بیان اینکه در ایران با سنتهای مختلفی از دانش مردم شناسی مواجه هستیم، گفت: هر یک از آنها حامل بخشی از دانش مردم شناسی در کشور است.
وی ضمن تاکید بر اهمیت ترجمه، یکی ازمشکلات توسعه این رشته را عدم چرخش سیاستهای آموزشی از ترجمه محور به سمت و سوی میدانی و پژوهش محور شدن آن دانست.
به گفته حسنزاده، در مسیر تقویت رابطه مردم شناسی با حوزه عمومی، بایستی محفلها و میدانهای بیشتری برای گفتوگو و یا دیالوجیک شدن به وجود آید و این در حالی است که تنها پژوهشکده مردم شناسی، انجمن انسانشناسی ایران و معدودی از دانشگاهها چون دانشگاه مازندران و غیره این امکان را به وجود آوردهاند.
او تاکید کرد: مردمشناسی به دنبال تولید خرده روایتهایی متاثر از میدان تحقیق است و از این رو صدای گروه های جوامع شهری و روستایی و عشایری در آثار مردمشناسان به گوش میرسد.
نظر شما