به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، به همت پژوهشکده نظریه‌پردازی سیاسی و روابط بین الملل پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، نشست معرفی و بررسی جلد نخست کتاب تاریخ فلسفه سیاسی ویراسته لئو اشتراوس و جوزف کراپسی با ترجمه جمعی از مترجمان و ویراستاری یاشار جیرانی و شروین مقیمی ۱۵ مهرماه برگزار می‌شود.
این نشست با حضور علی مرادخانی، یاشار جیرانی و شروین مقیمی دوشنبه ۱۵ مهرماه از ساعت ۱۳ تا ۱۵ در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، برپا می‌شود.
«تاریخ فلسفه سیاسی» عنوان مجموعه مقالاتی است که توسط برجسته‌ترین اندیشمندان حوزۀ فلسفه سیاسی، تحت ویراستاری لئو اشتراوس و جوزف کراپسی نگاشته شده است. این گروه در ۳۸ مقاله به بررسی آرای برجسته‌ترین فیلسوفان سیاسی از ابتدای تاریخ فلسفه سیاسی تا دوران معاصر پرداخته‌اند که از میان آنها می‌توان به اسامی افلاطون، ارسطو، کیکرو، فارابی، آکویناس، ماکیاولی، هابز، لاک، روسو، کانت، هگل، هایدگر و … اشاره کرد.
ویژگی برجسته این کتاب که آن را از سایر آثار نگاشته‌شده در این حوزه متمایز می‌کند، روش‌شناسی لئو اشتراوس در تفسیر آثار فیلسوفان سیاسی است. علاوه بر سه مقاله‌ای که مستقیماً توسط خود اشتراوس نگاشته شده است، نویسندگان سایر مقالات نیز مستقیم یا غیرمستقیم، چه از حیث صوری و چه از حیث محتوایی تحت تأثیر این روش‌شناسی اشتراوس بوده‌اند.
تأکید لئو اشتراوس از حیث روش‌شناختی بر متون فیلسوفان سیاسی، به‌ویژه بر متون اصلی آنها متمرکز است، و نقش زمینه تاریخی ـ اجتماعی در فهم غرض اصلی فیلسوفان سیاسی در این میان مطمح نظر او قرار نمی‌گیرد. بر همین اساس این «تاریخ فلسفه سیاسی»، به جای کوشش در جهت فهم آرا فیلسوفان سیاسی به عنوان تابعی از شرایط تار یخی ـ اجتماعی (شیوه‌ای که در اغلب آثار در حوزۀ تاریخ اندیشه سیاسی رایج و متداول است)، اصولاً بر خود متون فیلسوفان مورد بحث و به‌ویژه بر متون اصلی آنها متمرکز می‌شود.
گذشته از اصل اساسی «متن‌گرایی» در مواجهه با آرا فیلسوفان سیاسی، که خود اشتراوس و نویسندگان سایر مقالات در این مجموعه به رعایت آن پایبند بوده‌اند، در واقع همه این مقالات هریک به نوعی و تا حدودی تلاش می‌کنند تا تز اصلی لئو اشتراوس که در تعبیر او از «فلسفه سیاسی» به مثابه «سیاست فلسفی»، و نیز اصل «پنهان نگاری» نزد فیلسوفان سیاسی تبلور پیدا کرده است را در مورد فیلسوفی که نگارش مقاله‌ای در باب او را بر عهده گرفته‌اند، بسط داده و اعتبار آن را نشان دهند. اگرچه این نکته در مورد همه مقالات این مجموعه به یک میزان صادق نیست، اما می‌توان اذعان نمود که هر یک از این مقالات تا حدی نسبت به خوانش بین خطوط آثار فیلسوفان سیاسی التفات داشته‌اند.
این مجموعه مقالات از آنجا که بر فیلسوفان سیاسی متمرکز است، می‌تواند منبعی ارزشمند برای دانشجویان محسوب شود و نیز از آنجا که نویسندگان آن، در مورد هر فیلسوفی که نوشته‌اند، در زمره متخصصان برجستۀ آثار و آرا آن فیلسوف به حساب می‌آیند، لاجرم می‌توان به مقالات آنها به عنوان یک منبع آکادمیک، ارجاع داد.
جلد اول این اثر در ۱۰ مقاله به بررسی آرای فیلسوفان سیاسی کلاسیک (قدما) پرداخته و اسامی زیر را در بر می‌گیرد: توسیدیدس (دیوید بلوتین / شیما شصتی)، افلاطون (لئو اشتراوس / علی رزاقی)، کسنوفون (کریستوفر بروئل / یاشار جیرانی)، ارسطو (کارنس لرد / محمدعلی معمارزاده)، مارکوس تولیوس کیکرو (جیمز ای. هولتون / شروین مقیمی)، سنت آگوستین (ارنست ال. فورتین / سیدکیارش شیخ‌الاسلام)، ابونصر فارابی (محسن مهدی / احمد بستانی).
این کتاب را انتشارات پگاه روزگار نو در ۴۹۸ صفحه و به قیمت 58 هزار تومان منتشر کرده است.
«تاریخ فلسفه سیاسی» عنوان مجموعه مقالاتی است که توسط برجسته‌ترین اندیشمندان حوزۀ فلسفه سیاسی، تحت ویراستاری لئو اشتراوس و جوزف کراپسی نگاشته شده است. این گروه در ۳۸ مقاله به بررسی آرای برجسته‌ترین فیلسوفان سیاسی از ابتدای تاریخ فلسفه سیاسی تا دوران معاصر پرداخته‌اند که از میان آنها می‌توان به اسامی افلاطون، ارسطو، کیکرو، فارابی، آکویناس، ماکیاولی، هابز، لاک، روسو، کانت، هگل، هایدگر و … اشاره کرد.
ویژگی برجسته این کتاب که آن را از سایر آثار نگاشته‌شده در این حوزه متمایز می‌کند، روش‌شناسی لئو اشتراوس در تفسیر آثار فیلسوفان سیاسی است. علاوه بر سه مقاله‌ای که مستقیماً توسط خود اشتراوس نگاشته شده است، نویسندگان سایر مقالات نیز مستقیم یا غیرمستقیم، چه از حیث صوری و چه از حیث محتوایی تحت تأثیر این روش‌شناسی اشتراوس بوده‌اند.
تأکید لئو اشتراوس از حیث روش‌شناختی بر متون فیلسوفان سیاسی، به‌ویژه بر متون اصلی آنها متمرکز است، و نقش زمینه تاریخی ـ اجتماعی در فهم غرض اصلی فیلسوفان سیاسی در این میان مطمح نظر او قرار نمی‌گیرد. بر همین اساس این «تاریخ فلسفه سیاسی»، به جای کوشش در جهت فهم آرا فیلسوفان سیاسی به عنوان تابعی از شرایط تار یخی ـ اجتماعی (شیوه‌ای که در اغلب آثار در حوزۀ تاریخ اندیشه سیاسی رایج و متداول است)، اصولاً بر خود متون فیلسوفان مورد بحث و به‌ویژه بر متون اصلی آنها متمرکز می‌شود.
گذشته از اصل اساسی «متن‌گرایی» در مواجهه با آرا فیلسوفان سیاسی، که خود اشتراوس و نویسندگان سایر مقالات در این مجموعه به رعایت آن پایبند بوده‌اند، در واقع همه این مقالات هریک به نوعی و تا حدودی تلاش می‌کنند تا تز اصلی لئو اشتراوس که در تعبیر او از «فلسفه سیاسی» به مثابه «سیاست فلسفی»، و نیز اصل «پنهان نگاری» نزد فیلسوفان سیاسی تبلور پیدا کرده است را در مورد فیلسوفی که نگارش مقاله‌ای در باب او را بر عهده گرفته‌اند، بسط داده و اعتبار آن را نشان دهند. اگرچه این نکته در مورد همه مقالات این مجموعه به یک میزان صادق نیست، اما می‌توان اذعان نمود که هر یک از این مقالات تا حدی نسبت به خوانش بین خطوط آثار فیلسوفان سیاسی التفات داشته‌اند.
این مجموعه مقالات از آنجا که بر فیلسوفان سیاسی متمرکز است، می‌تواند منبعی ارزشمند برای دانشجویان محسوب شود و نیز از آنجا که نویسندگان آن، در مورد هر فیلسوفی که نوشته‌اند، در زمره متخصصان برجستۀ آثار و آرا آن فیلسوف به حساب می‌آیند، لاجرم می‌توان به مقالات آنها به عنوان یک منبع آکادمیک، ارجاع داد.
جلد اول این اثر در ۱۰ مقاله به بررسی آرای فیلسوفان سیاسی کلاسیک (قدما) پرداخته و اسامی زیر را در بر می‌گیرد: توسیدیدس (دیوید بلوتین / شیما شصتی)، افلاطون (لئو اشتراوس / علی رزاقی)، کسنوفون (کریستوفر بروئل / یاشار جیرانی)، ارسطو (کارنس لرد / محمدعلی معمارزاده)، مارکوس تولیوس کیکرو (جیمز ای. هولتون / شروین مقیمی)، سنت آگوستین (ارنست ال. فورتین / سیدکیارش شیخ‌الاسلام)، ابونصر فارابی (محسن مهدی / احمد بستانی).
این کتاب را انتشارات پگاه روزگار نو در ۴۹۸ صفحه و به قیمت 58 هزار تومان منتشر کرده است.
نظر شما