فرید زکریا در این کتاب این مسئله را مطرح می‌کند که، اگر کشورهای ثروتمند طبق قاعده به قدرت‌های بزرگ تبدیل می‌شوند، پس چگونه می‌توان عدم فعالیت عجیب ایالات متحده آمریکا در اواخر قرن نوزدهم را توضیح داد؟ در سال ۱۸۵۵، ایلات متحده ثروتمندترین کشور در جهان بود، اما هنوز به لحاظ نظامی، سیاسی و دیپلماتیک قدرت کوچکی بود. برای توضیح این عدم تقارن، زکریا، نمونه‌های متنوع بسیاری را بین سال‌های ۱۹۰۸-۱۸۶۵ در نظر می‌گیرد که در طی آن ایالات متحده، در حال گستردن نفوذ خود به مناطق مختلفی مانند کانادا، جمهوری دومنیکن و ایسلند در نظر گرفته می‌شود. وی با اتخاذ رویکردی منطبق بر نظریه واقع‌گرایی روابط بین‌الملل، استدلال می‌کند که رئیس‌جمهور و کابینه او، با مشاهده رشد قدرت اقتصادی نسبی ملت، تلاش کردند تا نفوذ سیاسی کشور را در خارج افزایش دهند. زکریا در این اثر همچنین نشان می‌دهد که آن‌ها اغلب اوقات مجبور بودند که برنامه گسترش نفوذ خود را محمد کنند؛ زیرا فاقد یک حکومت مرکزی قوی، که بتواند قدرت اقتصادی را در جهت اهداف سیاست خارجی به کار گیرد بودند.
از دید او آمریکا قدرت نامتعارفی بود ـ یک ملت قوی با یک دولت ضعیف ـ اما در اواخر قرن، زمانی که قدرت از ایالات به حکومت فدرال و از مجلس قانون‌ژذاری به قوه اجرایی منتقل شد، و رهبران در واشنگتن توانستند منابع ملی را در جهت نفوذ بین‌المللی بسیج کنند، دیگر چنین نبود. کشف زکریا از این تنش بین قدرت ملی و ساختار دولت، نگاه ما را نسبت به چگونگی ظهور قدرت‌های جدید تغییر داده و درکمان را از تاریخ منحصر به فرد آمریکا عمیق خواهد کرد.
زکریا در پیش‌گفتار کتاب می‌گوید که این کتاب، محصول علاقه و ناامیدی است؛ علاقه به تاریخ و علم سیاست و ناامیدی از مطالعه روابط بین‌الملل. روابط بین‌الملل امروزه یا از منظر تاریخ یا علوم اجتماعی، اما به ندرت هردو، مطالعه می‌شود. این امر تاحدی بازتاب تخصصی‌شدن فزاینده رشته‌های دانشگاهی است. از همین رو تلاش کرده با بررسی داده‌ها و اسناد تاریخی برای یافتن بینش‌ها و شواهدی که بر موضوعات گسترده نظری پیرامون جهان سیاست، مانند ظهور قدرت‌های بزرگ جدید، پرتوی بیفکند.
به عبارت دیگر این پژوهش سعی دارد تا دو نظریه واقع‌گرایی کلاسیک و واقع‌گرایی تدافعی در حوزه سیاست خارجی را با بررسی تلاش آمریکا در اواخر قرن نوزدهم برای گسترش به آنسوی مرزها به آزمون بگذارد. آیا ایالات متحده آنگونه که واقع‌گرایی تدافعی می‌گوید برای مقابله با تهدیدات گسترش یافت یا آنگونه که واقع‌گرایی دولت‌وحور می‌گوید برای گسترش و نفوذ و کم‌کردن شکاف بین قدرت دولت و منافع سیاست خارجی؟ آیا ایالات متحده برای برقراری توازن در مقابل ملت‌های قدرتمند که برای امنیتش تهدید به شمار می‌رفتند گسترش یافت یا اینکه در جهانی که مقاومت کمتری نشان داده می‌شد؟
سرفصل‌های کتاب نیز عبارتند از: چه چیزی یک قدرت بزرگ را می‌سازد؟، یک نظریه سیاست خارجی: چرا کشورها گسترش می‌یابند؟، فروکشی امپراطوری: قدرت علم و عدم گسترش، خیزش دولت آمریکا، ۱۸۹۶-۱۸۷۷: بنیان‌گذاری سیاست خارجی جدید، دیپلماسی نو: ۱۸۸۹- ۱۹۰۸: ظهور یک قدرت بزرگ و نتیجه‌گیری: ملت قوی، دولت ضعیف.
کتاب «از ثروت به قدرت» با زیرعنوان ریشه‌های نامتعارف نقش جهانی آمریکا نوشته فرید زکریا با ترجمه نجف شیخ‌سرایی، محسن توکلیان و حسینعلی یارخی در ۲۴۳ صفحه و به قیمت ۴۹۵۰۰ تومان از سوی انتشارات روزنه منتشر شده است.
نظر شما