ابوتراب خسروی و کامران رحیمی، داوران دومین دوره جشنواره داستانی «صدای سکوت» بیانههای جداگانهای را برای این دوره از جشنواره «صدای سکوت» منتشر کردند.
متن بیانیه ابوتراب خسروی به شرح زیر است:
«ایجاد توانایی در نوشتن و خلق ادبیات به مثابه تربیت نویسنده، هدف متعالی بسط و توسعه زبان را برعهده دارد. تلاش جوانان نویسنده برای بازتاب نگاهشان به هستی در ساختار داستان، فی نفسه وسیلهای است برای ایجاد توانایی در اندیشیدن و نشان دادن طرح پیچیدگیهای رفتار و روابط انسانی. قطعا طرح پیچیدگی شخصیت و روابط انسانی، تنها وجه ادبیات داستانی نیست اما مهمترین شرط بدل شدن متن روایی به ادبیات داستانی، ادبیت ایجاد شده است. داستان حاصل ساختاری منسجم از کلمات و جملات است که حامل روایتی عینیگرا و ناشی از روابط علی و معلولی واقعه است. در واقع رفتار مناسب نویسنده با جملات و کلمات است که مولد ادبیات داستانی است.
این جشنواره، با توجه به خصوصیت مشترک نویسندگان شرکتکننده در آن، نیز بستری است برای تربیت ذهنی نویسندگانی که در غیاب صدا، اصرار دارند تا درک خود را از زندگی به شکل داستان بازتاب دهند. طبعا هدف از برگزاری این جشنواره سمت و سو دادن به خلاقیتهای ادبی نویسندگان جوانی است که در عین کمتر شنیدن شکل اصوات، با احضار مفاهیم، کاشف کلمات میشوند تا داستانهای خود را بیندیشند و در این رهگذر به هدف متعالی نوشتن از طریق ادبیات داستانی دست یابند.»
متن کامران رحیمی نیز به شرح زیر است:
«درود بر شما ناشنوایان نویسنده عزیز
از این که شما عزیزان توانستهاید وارد دنیای شیرین و باارزش ادبیات و نویسندگی شوید، خیلی خوشحالم و احساس غرور و سربلندی میکنم. همانطور که شنواها میتوانند در ادبیات و نویسندگی پیشرفت کنند، شما هم میتوانید در این راه پیشرفت کنید و همچنین مطمئن هستم در آینده، شما عزیزان بیشتر و بهتر و پر قدرتتر خواهید نوشت و خوانندگان زیادی خواهید داشت. شما ناشنوایان نویسنده برای جامعه ناشنوا افتخار هستید و شما باعث امید و پیشرفت تمامی ناشنوایان ایران خواهید شد؛ و از سرکار خانم زهره عارفی خیلی تشکر میکنم که این برنامه آموزش داستاننویسی و تشویق ناشنوایان علاقهمند به مطالعه و بیشتر و بهتر دانستن را پیاده کردند. باید بگویم خانم زهره عارفی کاملاً راه مرحوم جبار باغچهبان را دنبال میکنند و این راه یعنی تشویق به گرایش به ادبیات و نوشتن داستان در میان ناشنوایان ابتکاری است که برای اولین بار توسط خانم زهره عارفی در ایران پیاده شده است و شگفتا این برنامه هنوز در بسیاری از کشورهای دنیا برای ناشنوایان وجود ندارد. در خاتمه برای شما ناشنوایان نویسنده عزیز و سرکار خانم زهره عارفی و سایر همکاران آرزوی موفقیتهای هر چه بیشتر میکنم.
کامران رحیمی
12.03.2019 سوئیس»
نظر شما