محمدعلی علومی نویسنده پیشکسوت اهل بم در زادروزش،16 فروردین در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در توضیح اثر جدیدش گفت: این روزها مشغول نگارش یک رمان طنز به نام «کائوس» بودم. کائوس در اسطوره‌های یونان به معنی هرج‌ومرج، بی‌نظمی و آشفتگی است. یونانیان معتقد بودند، قبل از اینکه جهان از سوی خدایان نظمی پیدا کند، دچار بی‌نظمی بوده است و از این رو می‌توان گفت که این اسم یک نام یونانی است.

وی ادامه داد: این رمان، داستان مردی است که در اجتماع می‌چرخد و از این رو ما را با مسائل اجتماعی روبه‌رو می‌‌کند. این فرد به دنبال زندگی بهتر است و از این رو شاهد فرار او از تکرارهای روزانه هستیم. این داستان شاید شما را یاد فیلم‌های دهه 40 سینمای ایران بیندازد. فردی را می‌بینید که در روزگار حال و این دنیای مدرن می‌خواهد مثل فردین باشد. این فرد دون‌کیشوت روزگار خودش است. او در راه پر پیچ و خمی که دارد با ماجراها و حوادث مختلفی روبه‌رو می‌شود که من با نگاه طنز به این اتفاقات پرداخته‌ام.
 
این نویسنده اهل بم در توضیح زمان انتشار این رمان گفت: نگارش این کتاب تازه تمام شده است و البته یک بار دیگر هم باید ویرایش شود. هنوز درباره ناشر این اثر تصمیم نگرفته‌ام؛ اما امیدوارم که تا نیمه دوم سال 99 این کتاب وارد بازار شود.
 
محمدعلی علومی هم مثل بسیاری از نویسندگان معتقد است که ما در ادبیات‌مان دغدغه بیماری‌های فراگیر را نداشتیم و از این رو به آنها نپرداخته‌ایم. او در این رابطه گفت: ما از مشروطه وارد دنیای جدید شدیم و این در حالی است که پیش از آن شناختی از دنیای مدرن نداشتیم. مردم پیش از مشروطه معتقد بودند که بیماری‌های مثل «وبا» شر ناگزیری است که در اجتماع اتفاق می‌افتد و فلک به گونه گشته که این اتفاقات رخ دهد. از این رو ما هیچ وقت به شکل یک سوژه اصلی به این مسائل نگاه نکرده‌ایم. البته شاید در برخی از آثار به شکل مختصر به آن اشاره‌ای شده باشد، اما هیچ وقت سوژه و محور نبوده است.

وی ادامه داد: بعد از مشروطه هم ادبیات ما به این سمت رفت که به انتقاد از حاکمان نالایق و شرایط سیاسی کشور بپردازد و شاید پرداختن به این موضوعات هیچ وقت دغدغه اصلی جامعه ادبی ایرانی نبوده است. از طرفی باید بپذیریم که این شرایط قرنطینه نیز شرایط جدیدی است و شاید نخستین تجربه بشر باشد.

این نویسنده با اشاره به دغدغه‌های اجتماعی خود اظهار کرد: من خودم به عنوان یک کرمانی و کسی که متولد بم است، وقتی زلزله بم اتفاق افتاد رمانی به اسم «ظلمات» نوشتم و در آن به یک پدیده طبیعی مثل زلزله پرداختم. البته باید قبول کنیم که شاعران بیش از نویسندگان به این اتفاقات می‌پردازند و سر همین قضیه زلزله نیز خیلی از شاعران دست به قلم شدند و نوشتند.
 
وی افزود: سر قضیه مدافعان سلامت، قرنطینه، هواپیمای اوکراینی و خیلی از اتفاقات دیگر نیز شاعران ورود کردند؛ چراکه به نظرم یک شاعر توانمند باتوجه به اتفاقاتی که رخ داده شروع به نوشتن می‌کند و کارش راحت‌تر از یک رمان‌نویس است. البته منظورم از راحتی پرداختن به موضوع است و بدون شک شعر گفتن از دغدغه‌های مردم کار دشواری است.
 
علومی در پایان گفت: البته دلایل نپرداختن نویسندگان را در خود جامعه نیز می‌توان یافت. برای مثال، با اینکه کتاب و کتابخوانی درکشورما رشد محسوسی داشته اما هنوز فرهنگ مکتوب در جامعه ما رشد نکرده است و ما علاقه زیادی به فرهنگ شفاهی داریم و شاید به همین دلیل هیچ وقت پرداختن به چنین سوژه‌های دغدغه اصل و اولویت ما نبوده است.