به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین - کاوشی شاعرانه در زخم‌هایی که ایالات متحده به مردم بومی خود تحمیل کرده، توسط یکی از معدود کسانی نوشته شده که به زبان مردمان موهاوی (قبیله‌ای از سرخ‌پوستان غرب امریکا) سخن می‌گوید و توانست به فهرست کوتاه جایزه معتبر فوروارد برای بهترین مجموعه شعر راه پیدا کند.
 
با فراگریری اعتراضات جنبش «جان سیاه‌پوستان مهم است» در جهان که در پی قتل جرج فلوید توسط پلیس شهر مینیاپولیس آغاز شد، ناتالی دیاز، دریافت‌کننده کمک‌هزینه «نابغه» بنیاد مک‌آرتور و بسکتبالیست حرفه‌ای سابق در مجموعه خود با عنوان «شعر عاشقانه پسااستعماری» درباره خشونت پلیس علیه امریکایی‌های بومی می‌نویسد. او در شعر «حساب امریکایی» خود اشاره می‌کند که بومی‌های امریکایی کمتر از یک درصد جمعیت امریکا را تشکیل می‌دهند، اما پلیس بیش از هر نژاد دیگری بومی‌های امریکایی را می‌کُشد.
 
او می‌نویسد: «مسابقه کلمه خنده‌داری‌ست. /مسابقه می‌گوید که چه کسی برنده می‌شود، /می‌گوید شانس من هم برای برنده شدن خوب است/ چه کسی مسابقه‌ای را می‌برد که مسابقه نیست؟ (در اینجا شاهد بازی شاعر با کلمه race هستیم که به هر دو معنی مسابقه و نژاد به کار می‌رود.)
 
دیاز که در دهکده سرخ‌پوستان فورت ماهاوی در کالیفورنیا متولد شد می‌گوید این شعر را در تایید هم‌بستگی با کسانی نوشته که مورد خشونت‌های پلیس علیه سیاه‌پوستان امریکایی قرار گرفته‌اند و اضافه می‌کند که شعرش تقاضایی برای «یک دید متفاوت است، که قوم ما را آزرده کرده –هم‌زبانان من از شناخته شدن به واسطه زخم‌هایشان امتناع می‌کنند و در عوض آنها را می‌کارند و نور را از آن درو می‌کنند.»
 
«شعر عاشقانه پسااستعماری» برای گرفتن جایزه ۱۰ هزار پوندی با چهار عنوان دیگر در رقابت است. دیوید مورلی به خاطر «فیوری» که عنوانش را از نام تایسون فیوری، بوکسور انگلیسی گرفته و شامل نقل‌قول‌های تحت‌اللفظی اوست، ویکی فیوِر برای «می‌خواهم! می‌خواهم!» چهارمین مجموعه شعرش طی ۴۰ سال که عنوانش را از تصویرسازی ویلیام بلیک از کودکی وام گرفته که به ماه می‌رسد و آرزویش از تبدیل شدن به یک شاعر به تبدیل شدن به زنی که با کلماتی که درونش می‌سوزد، زیر یخ مدفون است تغییر می‌کند. پاسکال پتیت نیز به خاطر «دختر ببری» نامزد دریافت این جایزه شده که کاوشی در میراث مادربزرگ هندی اوست که در نزدیکی جنگل‌های رانتامبور در راجستان بزرگ شد. «سال هوا» از کرولاین بِرد نیز نام مجموعه شعر خود را از زمان پیش از اولین سالگرد یک رابطه وام گرفته است.
 
الکساندر هریس، رئیس هیئت داوران و مورخ اجتماعی گفت روند داوری دقیقا با دو ماه اول قرنطینه مصادف شد. او گفت: «هیچ‌یک از کتاب‌ها برای همه‌گیری نوشته نشده‌اند اما جالب بود که چطور یک شعر قوی می‌تواند در تناسب با اتفاقات واقعی ساعت و روزی باشد که در آن هستیم.» او مجموعه شعرهای انتخاب شده برای فهرست کوتاه این جایزه را سرشار از انرژی و شگفتی و ماندگار توصیف کرد.
 
پنج مجموعه شعر نیز برای رقابت در دریافت جایزه پنج هزار پوندی فلیکس دنیس برای بهترین کتاب اول انتخاب شدند، ازجمله «رندانگ» ویل هریس، کاوشی در میراث آنگلو-اندونزیایی او و «مگنولیا» از نینا مینگیا پاولز که شامل نوشته‌های او درباره فیلم «مولان» کمپانی دیزنی و یادگیری زبان ماندرین از پدربزرگ و مادربزرگش است.
 
فیونا بنسون، برنده بهترین مجموعه سال گذشته نیز به خاطر شعر «مامان سوسکه، دوستت دارم» نامزد دریافت جایزه هزار پوندی بهترین تک شعر معرفی شد.
 
برندگان ۲۵ اکتبر اعلام می‌شوند. در همین حال، در ۳۰ ژوئن یک برنامه آنلاین «ملاقات با شاعر» راه‌اندازی خواهد شد که شامل خواندن قطعاتی از کتاب‌های فینالیست و فرصتی برای مطرح کردن سوال درباره کارهای شاعران خواهد بود. هربرت گفت این ابتکار تا حدودی الهام‌گرفته از جرمی پکسمن، داور سال ۲۰۱۴ جایزه فوروارد است که با راه‌اندازی «بازجویی شعر» کاری کرد که عموم مردم بتوانند از شاعران بپرسند که چرا درباره موضوعی خاص نوشته‌اند و چرا آن فرم یا زبان خاص را انتخاب کرده‌اند.
 
نامزدهای بهترین مجموعه شعر جایزه فوروارد ۲۰۲۰
سال هوا از کرولاین بِرد
شعر عاشقانه پسااستعماری از ناتالی دیاز
می‌خواهم! می‌خواهم! از ویکی فیوِر
فیوری از دیوید مورلی
دختر ببری از پاسکال پتیت
 
نامزدهای بهترین مجموعه اول جایزه فلیکس دنیس ۲۰۲۰
بدرخش عزیزم از اِلا فریرز
رندانگ از ویل هریس
محبوب من از شیرها از ریچل لانگ
مگنولیا از نینا مینگیا پاولز
اَرگ از مارتا اسپرکلند
 
نامزدهای بهترین تک‌شعر جایزه فوروارد ۲۰۲۰
مامان سوسکه، دوستت دارم از فیونا بنسون
معجزه‌های کوچک از ملیکا بوکر
(عدم) قطعیت از رِگی کلیر
نغمه شبانه برای قطار در حرکت از والژینا مورت