به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) برنامه «شب ادبیات» از سری برنامه‌های «شب‌های هنر» شبکه چهار سیما با اجرای جواد مولانیا، به تهیه‌کنندگی احسان وحیدزاده و سردبیری حامد صلاحی است؛ این برنامه هر هفته دوشنبه شب‌‌ها میزبان علاقه‌مندان شعر و ادبیات بوده و دو میز شعر و روایت را شامل می‌شود که در میز روایت محمدرضا شرفی‌‌خبوشان میزبان نویسنده‌های کشورمان می‌شود. هفتمین قسمت از فصل تازه برنامه «شب ادبیات» در بخش روایت با موضوع «رسالت جهانی ادبیات داستانی» با حضور مصطفی فعله‌گری، داستان‌نویس، پژوهشگر، برگزیده جایزه قلم زرین سال گذشته و داور پیشین جشنواره شهید غنی‌پور برگزار شد.
 
مصطفی فعله‌گری در این برنامه اظهار کرد: شما در تهران  و در کشوری زندگی می‌کنید که تحریم بوده و تحت فشار‌های اقتصادی است؛ توده‌های فرودست جامعه امکان فراهم آوردن سفره کوچک را ندارند. چگونه می‌شود در حال حاضر در این گوشه تهران بزرگ، نویسنده‌ای گوشه و کناری نشسته باشد و فارغ از درد توده‌های فرودست جامعه اثری بدون پیام خلق کند. آیا این امر شدنی است؟ آیا با ذات و جوهره انسانی می‌خواند که من اکنون در بهترین منطقه تهران بنشینم، اطرافم پر از کتاب باشد و فارغ از این که مردم من به سختی زندگی می‌کنند اثری بدون پیام خلق کنم؟
 
پدیدآور «چنین گفت مصطفی» همچنین بیان کرد: نویسنده‌های دیگر در جاهای دیگر جهان چون اروپا، آمریکای لاتین و آفریقا در یک مکان، فضا، روزگار و شرایطی با تپش قلب خود روی کاغذ واژه می‌آورند و بی‌گمان به نسبت شرایط و دوران مشخص به مخاطب خود پیام خواهند فرستاد.
 
او با اشاره به این که نویسنده از لحظه‌ای که تصمیم می‌گیرد نویسنده شود باید زندگی دگرگونی را آغاز کند گفت: زندگی نویسنده خاص و ویژه است و نیاز به خلوت بسیار عمیق و گشتن میان مردم دارد. نویسنده باید زخم‌خوردن در کوچه پس کوچه زندگی را تجربه و مشاهده کند.

نویسنده «باران تمشک» افزود: نویسنده‌ای که در یک برج عاج بنشیند و درد مردم را نداند، از میان کارهایش «مدیر مدرسه» و آثاری چون آثار داستایوفسکی و تولستوی در نمی‌آید. قلب ادبیات باید با قلب جامعه بتپد؛ نویسنده ادبیات نباید کنجی بنشیند و به جنگ، انقلاب، فقر مردم و فاصله درآمدی کاری نداشته باشد. فاصله طبقاتی یک امر کلاسیک تعریف‌شده است و معمولا قابل پذیرش؛ ولی در حال حاضر در بین جامعه فاصله موحش درآمدی ایجاد شده است.

او همچنین اظهار کرد: مگر نویسنده می‌تواند بگوید من انقلابی‌ام و فقط پیکر شهید را تجسم و توصیف کند؟ آن شهید برای چه آرمانی رفت؟ برای این که توده‌های فرودست را از میان خاک‌وخل تحقیر بیرون بکشیم و در رأس قرار داده و به فرمایش آیت‌الله طالقانی زیردست‌ها بالا بیایند و بالادستی‌ها پایین بروند.
 
نگارنده «روز برمی‌خیزد» در پایان گفت: در آفریقا نمایشنامه‌نویسی به نام آثول فوگارد وجود دارد که در رأس هرم زیبایی‌شناسی نمایشنامه‌نویسی قرار دارد؛ اما هر اثر او پر از پیام است.