به همت معاونت پژوهشی دانشگاه سوره و با همکاری دانشکده هنر، سومین جلسه نقد کتاب، با نقد و بررسی کتاب «فیلمنامهنویسی انیمیشن» نوشته امیرمسعود علمداری، به صورت مجازی برگزار شد.
این کتاب دارای 14 بخش و 43 فصل است و همان طور که در عنوان آن هم ذکر شده میتوان آن را به دو نیمه مبانی عمومی و بخش کارگاهی تقسیم کرد. جلد کتاب شومیز، در قطع وزیری (اندازه رایج کتب دانشگاهی) و در 368 صفحه توسط انتشارات فُرس چاپ شده است.
امیرمسعود علمداری نویسنده این اثر، دارای مدرک درجه 2 هنری فیلمنامهنویسی انیمیشن (است و در آثاری همچون «تهران 1500» «در مسیر باران»، «بیبی شطیطه» و دهها فیلم دیگر یا به صورت فردی یا بهعنوان عضوی از تیم نویسندگان در تهیه فیلمنامه نقش داشته است. هر چند او اغلب به عنوان نویسنده شناخته میشود اما تجربه کارگردانی، تهیهکنندگی، برگزاری ورکشاپ و عضویت در هیأت داوری مسابقات ملی را نیز در کارنامه دارد.
در ابتدای جلسه، امیرمسعود علمداری نویسنده این اثر در پاسخ به این سوال که کتاب فیلمنامهنویسی انیمیشن در پاسخ به چه نیاز و مخاطبانی نوشته شده است، گفت: ضعف در فیلمنامهنویسی بحثی قدیمی ست، 10 الی 15 سال است که فیلمنامههای انیمیشنی را از فیلم نامههای فیلمی جدا شده و پدیده ای تازه است. بدیهی ست که برای گسترش هر صنعتی آموزشهایی لازم است؛ زمانی که در صنعت انیمیشنسازی وارد تولید بیشتر شدیم و به سمت سریالسازی انیمیشنی رفتیم این نیاز احساس شد که ما به نویسندگانی نیازمندیم که کار نویسندگی انیمیشن انجام دهند و کتاب فیلمنامهنویسی انیمیشن، کتابی کارگاهی و کاربردیست برای کسانی که میخواهند فیلمنامهنویسی انیمیشنی را آغاز کنند.
وی خاطر نشان کرد: کتاب فیلمنامهنویسی انیمیشن، مخاطب عام دارد به این معنا که همه افرادی که به این حرفه علاقهمند هستند و امکان شرکت در کلاسهای آموزشی را ندارند میتوانند از این اثر استفاده کنند، افراد در این کتاب به صورت قدم به قدم با حرفه فیلمنامهنویسی انیمیشنی آشنا میشود.
کیارش زندی منتقد کتاب، با بیان اینکه کتابهای خوبی در حوزه انیمیشن وجود دارد ضرورت نوشتن این کتاب را از امیرمسعود علمداری پرسید، علمداری در پاسخ به این سوال گفت: زمانی که کار فیلمنامهنویسی را آغاز کردم متوجه شدم که این کار با داستاننویسی متفاوت است و دیدگاهم نسبت به فیلمنامهنویسی تغییر کرد. در ابتدا فرم مشخصی برای فیلمنامهنویسی وجود نداشت و من لازم دانستم که این فرمها و الگوها را برای نوشتن فیلمنامه یاد بگیرم و با مطالعه منابع ایرانی و خارجی و پیوند این دو منابع به الگوی مناسبی در فیلمنامه انیمیشنی رسیدم و احساس کردم نیاز فیلمنامهنویسان نیز است که از این موارد استفاده کنند.
زندی در ادامه، جلد کتاب را توصیف کرد و آشفتگی ظاهری جلد را مورد نقد قرار داد و گفت: جلد کتاب به نحوی طراحی شده است که مخاطب را جذب نمیکند.
امیرمسعود علمداری نیز در پاسخ به این سوال که چرا کتاب 368 صفحه است و در دوجلد منتشر نشده گفت: دلیلی که تعداد صفحات کتاب زیاد است بهخاطر مبانی و کارگاهی بودن این اثر است در ابتدا قصد داشتیم که کتاب در دو جلد منتشر شود اما احساس کردم مخاطبش را از دست بدهد و یا مخاطب تنها جلد اول ر خریداری کند.
علمداری با بیان اینکه اساس و پایه نوشتن فیلم نامه فیلم و انیمیشن یکی است ولی تفاوتهایی نیز وجود دارد گفت: در فیلمنامهنویسی انیمیشن ویژگیهای فانتزی وجود دارد و ما نیز باید فانتزی را روی انیمیشن سوار کنیم و نکته دیگر این است که در انیمیشن طنزپذیری مخاطب بیشتر است.
وی اذعان کرد: در انیمیشن نیز مخاطبان معمولاً عام (بزرگسالان و خردسالان) هستند و این گستردگی مخاطب در فیلم وجود ندارد.
در پایان جلسه، دانشجویان سوالات خود را در این حوزه مطرح کردند و رامتین شهبازی میزبان برنامه نیز از حضور نویسنده و منتقد اثر و همچنین استادان و علاقه مندان تشکر و قدردانی کرد.
نظر شما