به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) نمایشنامه «مرگ من» با حضور زوجی در دنیای پس از مرگ آغاز می‌شود که هر دو به هم رسیده و در پی علت مرگ خود هستند؛ از این رو تلاش می‌کنند ساعت‌های پایانی عمر خود را دوباره از نو زندگی کنند تا از نزدیک دریابند چه کسی آن‌ها را کشته یا دلیل مرگ‌شان چه بوده است. در ادامه نویسنده داستان زندگی آن‌ها را از نو بازگو می‌کند و اتفاقات لحظات پایانی این زوج که یکی نویسنده است و دیگری وکیل، دوباره به نمایش در می‌آید؛ این زوج جوان به دنبال قاتلان یا دلیل مرگ خود می‌گردند و این بار به همه نکات توجه کرده و نسبت به هر دیالوگ یا رفتار دیگر افراد واکنش نشان می‌دهند؛ تا زمانی که لحظه مرگ یکی‌شان فرا می‌رسد و نقطه عطفی در داستان ایجاد می‌شود که فضای آن را متفاوت می‌کند و نمایش به اوج خود می‌رسد. به‌واقع ابتدا چنین می‌نمود که قتلی در کار نبوده و تنها شخصیت اصلی نمایشنامه «شلی» که در پی انتشار رمان‎ش بود و به نتیجه نرسید، دست به خودکشی زده است؛ اما در میانه نمایشنامه ورق برمی‌گردد و همه چیز دگرگون می‌شود.
 
پوپک رحیمی مترجم نمایشنامه «مرگ من» در گفت‌وگو با ایبنا درباره این اثر اظهار کرد: «مرگ من»، کمدی سیاه بی‌نهایت جذابی است که در دو پرده و هفده صحنه، توسط کریستین فاستر، نمایشنامه‌نویس و مدرس تئاتر کانادایی‌تبار معاصر، نوشته شده است. بیشتر آثار خانم فاستر، در ژانر فانتزی و کمدی نگاشته شده‌اند و در سال‌های اخیر، اجراهای بی‌شماری در سراسر جهان داشته‌اند.
 
وی افزود: ساختار دراماتیک این نمایشنامه، نزدیک به ساختار کلاسیک است که از تکنیک حرکت در زمان برای پیشبرد درام استفاده می‌کند و شاید بتوان گفت، درخشان‌ترین اثر خانم فاستر است. زن و شوهر جوانی که به ناگاه متوجه می‌شوند مرده‌اند و به دنبال کشف دلیل مرگ خود، به جهان زنده‌ها و زمان قبل از مرگ خود برمی‌گردند؛ اما قدرت تغییردادن اتفاقات را ندارند.
 
این مترجم درباره دلیل ترجمه نمایشنامه «مرگ من» عنوان کرد: همیشه به دنبال ترجمه آثار نویسندگان ناشناخته در ایران بودم تا بتوانم مجموعه آثار آنها را به فارسی برگردانم، اما توفیق کمی در این زمینه داشتم تا اینکه دختر عموی عزیزم که ساکن استرالیاست، این نمایشنامه را به همراه چند اثر دیگر از کریستین فاستر به من هدیه کرد. به محض خواندن این نمایشنامه، متوجه شدم فاستر یکی از نویسنده‌هایی است که جای آثارش در میان آثار نمایشی ترجمه شده به فارسی بسیار خالی است؛ به همین دلیل تصمیم به ترجمه این نمایشنامه به همراه سایر آثار فاستر گرفتم.
 
او همچنین اظهار کرد: ترجمه نمایشنامه، به دلیل تفاوت‌های فرهنگی میان کشورها همیشه دست مترجمان را در تعهد صددرصد به متن می‌بندد. «مرگ من» هم از این قاعده مستثنی نبود و من از تخصص اصلی‌ام -که ادبیات نمایشی است- برای ترجمه این اثر استفاده فراوانی کردم.

 وی در پاسخ به این سؤال که نویسنده همان ابتدا موضوع اصلی را مطرح می‌کند و این امر مخاطب را برای دیدن ادامه کار سرد نمی‌کند، تصریح کرد: خیر؛ دو نکته در اینجا مطرح است. اول اینکه اگر ژانر نمایشنامه را در نظر بگیرید، متوجه می‌شوید که این نمایشنامه، از جنس نمایشنامه‌های ژانر کارآگاهی یا به قول بلیک اشنایدر، ژانر انگیزه است. در این ژانر، پرسشی مطرح می‌شود و کاراکترها به همراه تماشاگران به دنبال پاسخ آن پرسش می‌روند که به دلیل تعلیق زیاد، جذابیت بالایی دارد.
 
پوپک رحیمی در پایان گفت: نکته دوم، قراردادن تماشاگر در جایگاه بالاتر اطلاعاتی است که نوعی از آیرونی نمایشی است. آیرونی نمایشی یکی از دلایل جذابیت آثار دراماتیک است؛ چرا که تمام تماشاگران از قرار گرفتن در جایگاه بالای اطلاعاتی و آگاهی از چیزی که کاراکترها از آن بی‌خبرند، لذت فراوانی می‌برند؛ چیزی که در نمایشنامه «مرگ من» رخ می‌دهد.
 
انتشارات سبزان نمایشنامه «مرگ من» اثر کریستین فاستر با ترجمه پوپک رحیمی را در 152 صفحه، با شمارگان 200 نسخه و 28000 تومان منتشر کرده است.