به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، پاسداشت یاد و نام بزرگان و مفاخر کشور راهی است برای الگوسازی؛ راهی که کمک می‌کند جوانان با زیست علمی و شخصی این عزیزان آشنا شوند و با الگوگیری، راه پُرتلاش و پُرافتخار آن‌ها را ادامه دهند. بنیاد ملی نخبگان از چند سال قبل اقدام به برگزاری مراسم تکریم از نخبگان و مفاخر معاصر ایران زمین در سراسر کشور کرده است که گزارش آن در بولتنی به نام «طواف شمع» و نشریه‌‌ای به نام «هنرنامه» منتشر شده است. بازخوردهای این اتفاق مبارک باعث شد تا خبرگزاری کتاب ایران با همکاری بنیاد ملی نخبگان تصمیم به درج برشی از زندگی شخصی و حرفهای این بزرگان زیرِ نام «قاب روایت» کند. این مجموعه به قلم «محسن شاه‌رضایی» نوشته شده و تقدیم به خوانندگان خبرگزاری کتاب ایران می‌شود.
متن این شماره قاب روایت به شرح زیر است:
می‌گفت: «حروف را در چاپخانه‌ای که محل کار پدرم بود، یاد گرفتم و همان‌جا بود که کلام برایم اهمیت پیدا کرد. در کنار آن چاپخانه، کلیسایی بود با نقاشی‌هایی زیبا بر در و دیوار که مرا مسحور می‌کرد. همزمان، با تار هم آشنا شدم که زمینه‌ای بود برای علاقه‌مندی به موسیقی.»
این‌گونه بود که در دهه سی، در تهران، شخصیت یک نوجوان با عشقی وافر به فرهنگ و هنر شکل گرفت. او هر مکان و زمانی را برای آموختن مغتنم می‌دانست. برای اولین‌بار، در خانه عمویش بود که با پروژکتوری هشت میلی‌متری به تماشای کارتون و فیلم‌هایی با مضامین ورزشی نشست و با دنیای فیلم آشنا شد. بعد، با رفتن به سینمای محل و دیدن چندباره فیلم‌های مورد علاقه‌اش به تعبیر خودش جادوی سینما را از راه خود سینما کشف کرد؛ سپس به دانشکده هنرهای دراماتیک وارد شد و با ساختن نمایش‌های عروسکی، تولید فیلم‌های تبلیغاتی و نوشتن نمایش‌نامه‌هایی چون خاتون خورشیدباف، خود را به دنیای هنر ایران معرفی کرد. او با ساخت اولین فیلم موزیکال ایران به نام حسن کچل به شهرت و محبوبیت رسید.
در جوانی، به‌واسطه یک بیماری سخت، در منزل یکی از بستگان مادرش اقامتی موقت داشت؛ خانواده‌ای اشرافی با فرهنگی قاجاری. خانه‌شان مثل کاخ گلستان بزرگ بود و باشکوه. از نتایج اقامت در آن خانه یکی هم آشنایی با زندگی و فرهنگ قاجاری و اشرافی بود. همین شناخت از فرهنگ معاصر ایران به او در ساخت فیلم‌های بعدی‌اش کمکی شایان کرد.
دلشده سینمای ایران با ساخت فیلم‌ها و سریال‌هایی ماندگار چون هزاردستان، کمال‌الملک، مادر و دلشدگان ترکیبی از هنر، ادب و موسیقی اصیل ایرانی را در آثارش به نمایش گذاشت که با استقبال عموم مردم و صاحب‌نظران روبه‌رو شد.
فارغ از مشخصات فنّی آثار این هنرمند فقید، باید متن‌هایی را که برای فیلم‌های خود می‌نوشت از فاخرترین متون سینمای ایران دانست.
افسوس که او، علی حاتمی، عمری کوتاه داشت و نتوانست بسیاری از طرح‌ها و آثارش را به فرجام برساند؛ از جمله زندگی‌نامه جهان‌پهلوان تختی را.
چهارشنبه ۱ دی ۱۴۰۰ - ۰۸:۰۰
نظر شما