محمدجعفر محمدزاده، مدیر رادیو ایران یادداشتی درباره روز رادیو و عمر 82 سالهاش در اختیار ایبنا قرار داد.
یک؛ در آغاز که صدای رادیو برای نخستینبار از طریق بیسیم به گوش مردم رسید کمتر کسی میتوانست پیشبینی کند که این رسانه تا این اندازه دیرپا و در میان مردم دوستداشتنی و پابرجا بماند. زمان گذشت و گذشت و فناوری گسترش پیدا کرد، و بسترهای رسانه زیاد و زیادتر شدند و مظاهر پیشرفت به سرعت پا به میدان گذاشتند و با همان سرعت در رقابت نفسگیر و گاه بیرحمانه صحنه را به رقیبان واگذار میکردند و به سرعت جای خود را به فناوریهای تازه و بسترهای نو میدادند؛ رقیبان رادیو هم فراوان و هر روز فراوانتر میشوند، ولی رادیو و صدایی که همچنان هست، مانده است و امواجش هر روز دوستداشتنیتر میشود و هنوز در میدان است؛ ماندگاری صدای رادیو گذشته از گوهر صدا که راز و رمز ماندگاری را در خود نهفته دارد و بال و پر خیال انسان است یک دلیل مهم دیگر دارد و آن «مردمی بودن» است.
رادیو در ذات خود همراهی بیزحمت و ارزان است و صمیمیتی سیّال و سبکبال دارد که انسان آمیخته با آن و آموخته از آن را رها نمیکند؛ برای انسانِ عصر شتابان توسعهی فناوری و سرگردان و محاصره در سختی و سردی آهن و سیمان و حیران از سرعت چرخهای صنعت که گوش و هوش خود را در معرض آزار و فرسایش میبیند و در جهانی که یکپارچه رسانه شده است و رسانا، بهترین مونس و همراه رادیو است که هنوز هم بیدغدغهی کار و گذشت زمان به آن تکیه میکند و با آن دمخور است و از آن آگاهی میجوید. و اینچنین است که رادیو و مردم به پای هم جوان ماندهاند و همچنان تاریخ سازند و برای هم خاطره میسازند.
دو؛ روز رادیو را امسال در حالی ارج میگذاریم که در سیاستهای اعلام شده از سوی ریاست محترم سازمان صدا وسیما بارقههای امید در بازتعریف ماموریتها و اهداف این سازمان بزرگ به گوش میرسد.
آنچه در برنامه «افق تحول رسانه» پیداست و امیدواری ایجاد کرده است، بازتعریف دقیق و شفاف از کارکرد رسانه ملی یعنی «رسانه مردم بودن» است؛ برای این مهم، بیگمان رسانهای که در سابقه و علاقه مردم صفتی ویژگیای دارد و در تلخ و شیرین روزگار همراه آنان بوده، میتواند با تقویت و بازتولید توان و تجربهی آموخته همکاران کوشا و پرتلاش، کارکرد اصلی و اصیل خود را در تحقق اهداف اعلام شده با کوشایی و تعهد به انجام برساند و در ایفای این هدف متعالی، همراهی صمیمی و قابل اعتماد باشد.
نظر شما