به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در خراسان رضوی، آیین نکوداشت مرحوم دکتر علی‌محمد برادران‌رفیعی، رئیس پیشین دانشکده علوم‌تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه فردوسی، شنبه(22 مرداد‌ماه) با حضور محمدجعفر یاحقی، استاد برجسته دانشگاه فردوسی مشهد، رامپور صدر نبوی، استاد پیشکسوت دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد و علی کریمی، قائم مقام پیشین تولیت آستان‌قدس‌ رضوی، علیرضا برادران رفیعی پسر دکتر علی‌محمد برادران رفیعی و جمعی از استادان دانشگاه فردوسی و دوستداران ایشان در محل باشگاه مفاخر و پیشکسوتان این دانشگاه برگزار شد.

محمدجعفر یاحقی بیان کرد: دکتر برادران کارهای مهمی در آستان قدس انجام داد و این کارها را با تعامل انجام می‌داد. تعبیری در تاریخ بیهقی هست که می‌گوید «وزیرانِ پوشیده» دکتر برادران هم این‌گونه بود، همه کار را انجام می‌داد؛ اما هیچ‌کس متوجه نمی‌شد چه کسی این کارها را انجام داده است.

وی با بیان اینکه مدیریت شایسته از برجستگی‌های شخصیت دکتر برادران بود، اضافه کرد: دانشگاه نتوانست به‌طور کامل از ظرفیت او استفاده کند. نباید نگران این باشیم که کتاب‌های چاپ شده از دکتر برادران کم است؛ چراکه به جرات می‌گویم، او در تالیف تمامی کتاب‌های چاپ شده در آستان قدس همچنین در شکل‌گیری کتابخانه‌ها، و موسسات فرهنگی شریک بود.

این پژوهشگر درباره خصایل و ویژگی‌های شخصیتی او گفت: آهستگی از مهم‌ترین خصوصیات او بود، آهستگی به معنی آگاهی، درنگ، تأنی و داشتن آرامش در کار، به این گونه آدم‌ها می گویند آهسته‌کار که صفتی بسیار نیکو است. صبر هم از دیگر ویژگی‌های او بود. چراکه دکتر برادران صبر بسیاری در کارهای علمی داشت و با مشکلات مدارا می‌کرد، او مشکلات را دور می‌زد.

محمد‌جعفر یاحقی افزود: دکتر برادران بسیار علاقه‌مند به کار بود؛ اما همواره بدون چشمداشت خدمتی را انجام می‌داد؛ همچنین اینکه بسیار با درایت بود، کارها را به دیگران می‌سپرد و به خوبی همه‌چیز را مدیریت می‌کرد. هرکاری که در آستان قدس صورت گرفت، به اهتمام او بود.

در ادامه این نشست رامپور صدر نبوی، بیان کرد: در سال 48 زمانی‌که وارد دانشکده ادبیات شدم با دکتر برادران در یک اتاق بودیم. از همان روزها دیدم که او آرامش عجیبی داشت چرا‌که به گوهری الهی و صاحب این هستی عظیم وصل بود. هرچیزی که اصالت داشته باشد می‌خواهد به روزگارِ وصل خویش بازگردد و این اتفاق، علتِ سکوتِ و آرامش همیشگی او بود. او ناملایمات را پنهان می‌کرد و همواره آرامش و متانت داشت.

استاد پیشکسوت دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد افزود: تعجب می‌کردم، افرادی که با او زاویه‌های وحشتناکی داشتند هم همواره از او دفاع می‌کردند. خیلی‌ها به او مدیون بودند. او جانِ خیلی‌ها را نجات داد. مرد پر‌جراتی بود و برای حقیقت، هر کاری می‌کرد و از جبهه درست دفاع می‌کرد.  هم در برابر دانشجویان و هم استاداناش مودب بود. گمان نکنم دیگر کسی را در مرتبه او در ادبیات ایران داشته باشیم.

وی با بیان اینکه دکتر برادران ادب را مصرف می‌کرد، اظهار کرد: او پیوسته ادب را زندگی می‌کرد. جرات عجیبی داشت، همواره جانب حقیقت و خدا را می گرفت. او خودش را می‌شکست تا یک نفر راه بیفتد اما ما دیگران را می‌شکنیم تا خودمان را بزرگ جلوه بدهیم. او از برخورد با خودش و متصل بودن به اولوهیت الهی همواره لذت می‌برد. در دکتر برادران چیزی را به‌طورِ فطری دیدم، او عاری از هرگونه بیگانگی بود، بلد نبود بیگانه‌وار عمل کند.

صدر نبوی افزود: او انسانی دید‌‌دار بود و خودش به تنهایی مثل یک فولاد در برابر اقیانو مشکلات محکم می‌ایستاد. او تنها یک معلم نبود، انسانی بزرگ در دانشکده‌ای کوچک بود که فهمیده نشد. دنیایش اینقدر بزرگ بود که انسان در برابر این عظمت تنها می‌توانست از آشنایی با او احساس غرور کند.
 
پس از آن علی کریمی، قائم مقام اسبق تولیت آستان‌قدس‌ رضوی، ضمن تسلیت عاشورای حسینی گفت: به خاطر رفاقت چهار دهه‌ای‌اَم با دکتر برادران و دو دهه کار مستمر اداری و فرهنگی با این عزیز سفرکرده ایجاب می‌کند چند دقیقه‌ای در وصف او صحبت کنم، حضور او در آستان قدس همزمان با انقلاب مصادف شد با ریل‌گذاری‌هایی که در این دستگاهِ مقدس به وجود آمد، و او با قرار گرفتن در سایه‌ خورشید به ارزش‌های خود پی برد. اگر بخواهیم شخصیت او را با یک سه ضلعی نمایش بدهیم، یک ضلعش علم، پژوهش و معلمی بود، یک ضلعش کتاب و قلم و ضلع دیگرش مدیریت و اجتماع بود.

قائم مقام اسبق تولیت آستان‌قدس‌ رضوی با اشاره به اینکه دکتر برادران به مادیات پشت پا زد تصریح کرد: در تمام دوره مدیریت‌اش در آستان قدس تمام دریافتی‌های‌اش را به خیریه‌ها داد، وحدت حوزه و دانشگاه را او در آستان قدس پایه‌گذاری کرد، تحقیق و پژوهش را در قالب بنیاد پژهش‌های آستان‌قدس رضوی، او به منصه‌ظهور رساند. او در ایجاد دانشگاه بین‌المللی امام‌رضا(ع) همت گماشت که با تمام سرسختی‌ها و دست‌اندازها دانشگاه را ابتدا در یک آپارتمان تاسیس کرد و با اولین رشته به نام «کتابداری» فضای دانشگاهی را معطر کرد که اکنون همان آپارتمان به یک پایگاه بین‌المللی تبدیل شده است.

علی کریمی افزود: او با دکتر سعیدی مرکزی به اسم «به پوش» را تبدیل به «به نشر» کرد و یک البسه فروشی در مقابل دانشگاه تهران را، تبدیل به بزرگترین کتابفروشی در تهران کرد. زمانی که در آستان‌قدس خبری از چاپ کتاب نبود او با دو دستگاه چاپ ملخی کار چاپ و نشر را پایه گذاری کرد.دکتر برادران، دکتر برادران بود، ما گاهی شخصیت‌ها را با عنوان محقق، فیلسوف و استاد نام می‌بریم، اما برادران خودش را وقف معرفت دینی و اسلامی جامعه کرد.زمانی که که با شرایط سخت توسعه مواجه بودیم و کار عمرانی در آستان‌قدس به دیگر کارها اولویت داشت، برادران با پافشاری و پیگیری  مداوم کارهای فرهنگی را دنبال می‌کرد. بنده خودم به کرات سرسختی او در شورای معاونین را برای خرید بودجه کتاب می‌دیدم او ساعت‌ها بحث می‌کرد.

وی با بیان اینکه علی‌محمد برادران‌رفیعی یایه‌گذار بسیاری امور فرهنگی در آستان قدرس رضوی بود، گفت: با وسواس زیاد مرکز خراسان‌شناسی را تجلی داد و بعد از آن بسیاری مراکز دیگر را بدون اینکه نامی از خودش در آن‌ها باقی بگذارد، ایجاد کرد. به‌عنوان مثال آستان‌قدس در آن زمان تنها یک کتابخانه مرکزی داشت، اما بعدها در همه شهرهای کشور توسعه علم را آغاز کرد و اینها به همت دکتر برادران اتفاق افتاد.

علیرضا برادران رفیعی، نیز درباره خصوصیات شخصیتی او گفت: پدرم غرق در خدا بود و همه همواره می‌گفتند که اعتقاد عمیق به خدا را در او می‌دیدند. او خیلی به نفس خود مسط بود، پول و مادیات هرگز او را تکان نمی‌داد. هرگز نمی‌خواست اسمش در جایی درج شود. همواره برای رضای خدا فعالیت می‌کرد.

استاد دانشگاه فلوریدا بیان کرد: پدرم خیلی فروتن و بی‌ادعا بود، چراکه می‌دیدم بی‌سر و صدا کار خیر انجام می‌داد، یکی از کارمندان دانشگاه یکبار به من گفت که می‌خواسته از طریق بنیاد مستضعفان به او زمینی تعلق بگیرد و پدرم که آن زمان مسئول بنیاد مستضعفان بود به او گفته بود که این زمین‌ها، متعلق به او نیست اما خودش زمینی که داشت را به نام آن کارمند زد و این موضوع را سال‌ها بعد فهمیدم.

علیرضا برادران رفیعی افزود: او از صمیم قلب علاقه داشت با مردم زندگی کند. گاهی اوقات که به مشهد می‌آمدم و می‌خواستیم خانوادگی به رستوران برویم، پدرم همراه ما نمی‌آمد و وقتی ما بر می‌گشتیم می‌دیدیم پدرم با نان و ماست و کدوی بخارپز و غذاهای رژیمی خودش را سیر کرده است.
 
به گزارش ایبنا، رونمایی از کتاب «نکوداشت دکتر علی‌محمد برادران رفیعی» پایان بخش این برنامه بود.