کتاب «درباره عدالت فرهنگی» به قلم احمد اولیایی در ۳۷۵ صفحه منتشر شد.
عدالت بیشتر در حوزه فلسفه اخلاق و فلسفه سیاسی مورد ارزیابی قرار میگیرد اما با حوزههای مختلف دیگر نیز در ارتباط است و ترکیبهایی مانند عدالت اقتصادی، سیاسی، قضایی و... را تولید کرده است.
یکی از حوزههایی که با عدالت رابطه دارد و به نظر میرسد در عدالتپژوهی مغفول مانده است، فرهنگ است. اهمیت عرصه فرهنگ و تلاش بشر برای دستیابی به عدالت در تمام ساحتهای حیات جمعی ما را به سمت مقولهای بنام «عدالت فرهنگی» سوق میدهد؛ جایی که هنوز از مرحله چیستی عبور نکرده است و باید آن را کاوید.
عدالت فرهنگی بر خلاف عدالت اقتصادی از توزیع صرف صحبت نمیکند چراکه احتمالا انحصار عدالت اجتماعی در عدالت توزیعی و یکسان انگاری عدالت اجتماعی با توزیعی حداقل در عرصه فرهنگی میتواند ما را دچار یک خطای راهبردی و نوعی تقلیلگرایی کند.
اولا فرهنگ نه فقط توسط دولتها، بلکه توسط ملتها تولید میشود و ثانیا منابع در فرهنگ، دیگر ماهیت اقتصادی ندارند، هر چند میتوانند پیامد اقتصادی داشته باشند. پس هنگامی که منابع در فرهنگ از ذهن، قلب، ایده و فکر فرد بجوشد، دیگر توزیع آن خیلی مفهومی ندارد، در عین حال عدالت را با چالش روبهرو میکند.
کتاب حاضر در صدد است مبانی عدالت فرهنگی را واکاوی کند، لذا پس از عبور از پنج پرسش مهم، در عدالت و فرهنگ به تصویر عدالت توزیعی، فرایندی و ترمیمی در فرهنگ میپردازد.
تأملات معرفت شناختی عدالت فرهنگی بخش بعدی و مهم کتاب است که خواننده را آماده خواندن معیارهای عدالت فرهنگی میکند. در پایان کتاب نیز ورود اجمالی به عدالت فرهنگی از منظر اسلام از نظر خواننده میگذرد.
نظر شما