عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری افزود: کاوش باستان‌شناسی در این محوطه باستانی با هدف شناخت فرهنگ‌های پیش از تاریخی و تاریخی دره‌های زاگرس جنوبی صورت گرفت.
به گفته سرداری، این مطالعات در گورهایی انجام شد که دارای بقایای تدفینی انسان همراه با اشیای فلزی مانند سلاح‌ها و زیورآلات از جنس نقره، مفرغ و آهن بودند.
سرپرست هیئت کاوش با بیان اینکه علاوه‌براین تعداد زیادی ظروف سفالین نیز در آنها یافت شده تصریح کرد: یافته‌ها و اشیای به دست آمده، بسیار قابل مقایسه با مواد فرهنگی تمدن ایلام هستند که در خوزستان، فارس و زاگرس می‌زیسته‌اند.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: از جانب دیگر، آثاری مشابه با تمدن‌های شرق و جنوب شرق ایران نیز شناسایی شده که شاید ارتباطات و تعاملات فرهنگی با این جوامع را نشان دهد.
این باستان‌شناس، دره‌های تنگ و مرتفع رودخانه‌های بشار و خرسان را یکی از بسترهای زیستی جوامع کوه‌نشین در زاگرس خواند که سابقه سکونت در آنها به دوران نوسنگی و هزاره ششم پیش از میلاد برمی‌گردد.
او اظهارکرد: علاوه‌بر این گورستان، محوطه‌ها و گورستان‌هایی دیگری مانند لما و ده‌پایین (ده‌دومن) در این منطقه نیز کاوش شده‌اند که آثار و مدارک مشابهی مربوط به یک فرهنگ باستانی مشترک از هزاره‌های سوم تا اول پیش از میلاد را ارائه می‌دهند.
این باستان‌شناس بیان کرد: تعداد زیاد چنین گورستان‌ها در این منطقه، علی‌رغم کمیاب بودن محوطه‌های استقراری و تپه‌های مسکونی، می‌تواند دلالت بر جوامع کوچرو دامپروری باشد که به صورت فصلی بخشی از سال را در این دره‌ها می‌زیسته‌اند، با وجود این، چنین فرضیه‌ای می‌تواند از طریق بررسی‌های پیمایشی دقیق در این منطقه ثابت شود.
نظر شما