به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛‌ جو ونگوگ-بونگر (1862-1925) زنی قابل توجه بود و داستان او شایسته پرداختی طولانی است. او زندگی خود را وقف میراث همسر بسیار محبوبش، تئو ونگوگ (برادر کوچکتر ونسان) کرد.

جو بونگر در آوریل 1889 در سن 26 سالگی با تئو ازدواج کرد و با او به پاریس نقل مکان کرد. اما تئو در ژانویه 1891، وقتی تنها 17 ماه از ازدواجش‌ می‌گذشت؛ درگذشت و همسرش را با پسرشان که او نیز ونسان  نام داشت، تنها گذاشت. جو بونگر فقط برای مدت کوتاهی با برادر شوهرش آشنا شده بود، اما صدها بوم و نقاشی را که او به جا گذاشت به ارث برده بود. جو بونگر به هلند بازگشت و سال‌ها مهمان‌خانه‌ای، نزدیکی آمستردام داشت. در این بین، او وارد روابط عملی با هنرمندان، نویسندگان و فروشندگانی شد که از دیدگاه‌های مختلف می‌خواستند ونسان ونگوگ را تبلیغ کنند.

این علاقه و حمایت از آثار ونگوگ پس از مرگ او در سال 1890 بلافاصله از سوی همکارش «امیل برنارد» و نویسندگانی مانند «جولین لکلرک» حاصل شد. در عرض دو سال پس از خودکشی او، نمایشگاه‌هایی در گالری بتویل در پاریس و کانسترینگ در لاهه برگزار شد و بلژیک‌ها و آلمانی‌ها نیز به نمایش آثار او پرداختند. اما این علاقه که به زودی تبدیل به تقاضا شد و باید مدیریت می‌شد. برای مثال بین سال‌های 1900 و 1905 نمایشگاه‌ی با بیش از 400 اثر ونگوگ برگزار شد. درواقع 15 نمایشگاه برگزار شد که همگی درخواست وام داشتند. دلالانی مانند والارد در پاریس و کسیرر در برلین برای خرید آثار مذاکره می‌کردند و تلاش‌های پنهانی گالری برنهایم و مولر برای به دست آوردن کل مجموعه باید خنثی می‌شد.

این بورژوازی محتاط هلندی شیفتگی به ونگوگ را پس از مرگش به زندگی و کار برادر شوهرش سوق داد.
ونگوگ-بونگر هم در قبال ونسان هنرمند و هم در قبال همسر فقیدش تئو احساس وظیفه می‌کرد  به افتخار ازدواج کوتاه اما شادش و همچنین تأمین مالی برای ونسان جوان باید دنیا را از پیوند برادرانه آنها آگاه کند. تا زمان مرگش در سال 1925، او تقریباً 200 نقاشی و بیش از 50 اثر روی کاغذ فروخته بود و هنوز هم به اندازه کافی برای پسرش باقی می‌ماند تا موزه ونگوگ را که در سال 1973 در آمستردام افتتاح شد، تأسیس کند.

ونگوگ-بونگر، زنی تحصیلکرده بود که برای روزنامه‌های هلندی انگلیسی تدریس می‌کرد و رمان ترجمه می‌کرد. او در سال 1914 نامه‌های ونسان به تئو را در سه جلد منتشر کرد و تا زمان مرگش دو سوم نامه‌های این هنرمند را به انگلیسی ترجمه کرد. روابط بعدی او که شخصیتی جدی با حس شوخ طبعی کمی داشت، به واسطه ازدواج دومش در سال 1901 با نقاش دیگری، یوهان گوشالک روان رنجور، چندان موفق نبود. او یکی از بنیانگذاران حزب کارگران سوسیال دموکرات هلند در سال 1894 و از طرفداران قوی حقوق زنان بود.

ترجمه انگلیسی کتاب زندگی‌نامه «جو ون گوگ-بونگر» در 544 صفحه سوم نوامبر 2022 توسط انتشارات بلومزبری منتشر شده است.