به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، اين جلسه به همت فرهنگسراي بهمن و با حضور كامران شرفشاهي، شكر خدا گودرزي، كورس احمدي، اصغر عطاء‌اللهي و شهرام كرمي در سالن تجربه مجموعه فرهنگسراي بهمن برگزار شد. شرفشاهي و احمدي از سخنرانان اين جلسه بودند.
در ابتداي جلسه كامران شرفشاهي درباره علاقه گودرزي به شعر گفت: من با شكر خدا از سال‌ها پيش آشنا بودم و گاهي با هم به شب شعر مي‌رفتيم. براي من عجيب بود كه چطور هنرمندي كه در تئاتر حرفه‌اي كار مي‌كند، اينچنين علاقه‌مند شعر است.
در ادامه، گودرزي درباره علاقه‌اش به شعر گفت: سال‌ها و سال‌ها ست كه مي‌نويسم و در اين سال‌ها سعي كرده‌ام هم حرمت كلمه را داشته باشم و هم حرمت وزن را.
وي درباره تصميمش براي چاپ مجموعه آثارش گفت: روزي با محمود گلابدره‌اي در دفترم نشسته بودم و با هم يكي از شعرهايش را كه بر روي يك كاست ضبط كرده بود، مي‌شنيديم. بعد از شنيدن شعر گلابدره‌اي من برايش يكي از شعرهاي همين كتاب روياي خدايان كوچك را خواندم. بسيار مشتاق شد كه باقي اشعارم را بشنود. حدود دو يا سه شعر ديگر را برايش خواندم. بسيار متعجب شده بود. همانجا با خانم اعظم كيان‌افراز مدير نشر «افراز» تماس گرفت و اين كتاب را به آنها پيشنهاد داد و بعد با مساعدت نشر افراز اين كتاب منتشر شد.
وي درباره مجموعه شعرهاي بعدي خود گفت: «يك ترجيع‌بند بلند معاصر» و مجموعه اشعاري به نام «كوچ» كتاب‌هاي ديگري اند كه به زودي منتشر مي‌شوند.
در ادامه جلسه، كورس احمدي منتقد، شاعر و روزنامه‌نگار درباره ساختار شعر گودرزي گفت: مي‌توان ديدگاه و تصويرسازي‌هاي يك هنرمند تئاتر را در شعرهاي گودرزي مشاهده كرد. شعرهاي ايشان به لحاظ ساختار چيز جديدي از خود به نمايش نگذاشته‌اند و رد پاي شاعراني كه گودرزي آثارشان را مطالعه كرده است در شعرهايش به وضوح مشاهده مي‌شود.
وي افزود: وي با مطالعه اين آثار و دروني كردن آنها در ذهن خود توانسته زبان جديدي را ارائه كند كه به نظر بسيار بديع مي‌نمايد. شعر ساختار جديدي ندارد و به‌شكل شعر هاي سپيد معمولي است كه شاعران بعد از نيما سروده‌اند.
احمدي گفت: در بخشي از شعرها، من رد پاي كتاب «بار ديگر شهري كه دوست مي‌داشتم» اثر مرحوم نادر ابراهيمي و در جايي ديگر به رد پاي اشعاري از فروغ فرخزاد و احمد شاملو و اخوان برخوردم. شعر گودرزي مملو از اسطوره است. زبان اساطيري بسيار به زبان شعري وي نزديك است. ما فخامت كلامي را در شعر گودرزي مي‌بينيم. وي ذهنيت بسيار درستي از كلام دارد و واژه‌ها در شعرش داراي سنگيني خاص خود ند.
وي اظهار داشت: شعر
«آتيه!
تمام سهم من از جهان
هر صبح يك سلام است
و نامم
كه زبانت مدت‌هاست از ياد برده است!»
نخستين شعر اين مجموعه است كه با هوشياري شاعر با سلام آغاز شده است. به شكل كلي هم زبان و هم روايت‌هاي شعري گودرزي تبلور يافته زندگي و آثار افرادي است كه رسوب آثارشان در ذهن گودرزي جاي مانده است.
اين منتقد در ادامه گفت: زبان ساده و روايي كه بيشتر حجم شعرها را با خود دارد، لحظاتي فريبا مي‌سازند. اميدواري‌هاي گودرزي به جهان در شعرهايش بسيار خوش‌آيند است. در حقيقت نوستالوژي‌ها بخشي از دنياي ذهني و آرماني شكر خدا گودرزي است.
در ادامه، گودرزي درباره چرايي انتخاب مديوم ادبيات در برابر تئاتر گفت: هيچ رودررويي‌اي وجود ندارد. در دوران رئاليست‌نويس‌ها اكثر قريب به اتفاق نمايش‌نامه‌نويسان شاعر بودند. ارسطو، برشت، شكسپير شاعر بودند. به نظر مي‌رسد كساني كه دنياي ارتباطي آنها شعر است، اگر نمايشنامه‌اي بنويسند، قدر كلمات را بيشتر مي‌دانند و كلمات را كمتر و بهتر خرج مي‌كنند.
«شكر خدا گودرزي» كارگردان، بازيگر، مدرس و منتقد تئاتر، متولد ۱۳۳۹ بروجرد است. او مدرك كارشناسي ارشد بازيگري- كارگرداني‌اش را از دانشگاه تربيت مدرس گرفته و علاوه بر تدريس در بيشتر دانشگاه‌هاي كشور و داوري در بسياري از جشنواره هاي تئاتري، نمايش‌هايي چون «پرواز را به خاطر بسپار»، «ایران»، «سرود بال سروش»، «كيست اين پنهان مرا»، «غول زنگي قلعه سنگباران» و «سوگمهر» را كارگرداني كرده است. گودرزي همچنين چند سالي است كه به عنوان يكي از مديران تئاتري، در سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران مشغول به فعاليت است.
چهارشنبه ۲ بهمن ۱۳۸۷ - ۱۱:۱۴
نظر شما