شهید مفتح که اندیشمندی بزرگ و عالمی متعهد بود، در سال 1307 درهمدان متولد شد. در 15 سالگی به حوزه علمیه قم هجرت کرد. ایشان از محضر بزرگانی چون آیت الله بروجردی، سیدمحمد محقق(داماد)، علامه طباطبایی و امام خمینی(ره) بهره‌مند و مدرّسی بزرگ در حوزه شد. آیت‌الله مفتح در حالی که در شهر قم به عنوان استادی بزرگ مطرح بود، پا به عرصه دانشگاه گذاشت. ایشان همان‌گونه که در حوزه به درجه اجتهاد رسیده بود، در دانشگاه نیز موفق به اخذ مدرک دکتری شد. دکتر مفتح پس از گذراندن دوره دانشگاه، علاوه بر تدریس در حوزه به تدریس در دبیرستان‌های شهر مقدس قم پرداخت.
وی در مبارزات ملّت ایران علیه رژیم پهلوی حضوری پررنگ داشت. پس از اوج‌گیری مبارزه روحانیت و تبعید امام خمینی(ره)، به مبارزه در ابعاد مختلف آن ادامه داد که منجر به اخراج وی از آموزش و پرورش و تبعید به نقاط دورافتاده شد. پس از تبعید، ناچار به اقامت در تهران شد و فصل دیگری از زندگی پُرمبارزه او آغاز شد. وی ضمن تدریس در دانشکده الهیات دانشگاه تهران، در کنار استاد شهید مرتضی مطهری، فعالیت فرهنگی و سیاسی خوبی در مسجد جاوید آغاز کرد که منجر به بسته شدن آن مسجد از ناحیه ساواک و دستگیری و به زندان افتادن ایشان به همراه آیت‌الله خامنه‌ای شد. در اعلامیه‌ای که به امضای 98 تن از روحانیون تهران در مورد حوادث کشور و دعوت از اصناف و بازاریان به منظور باز کردن مغازه‌های خود به صورت موقت برای رفع نیازمندی‌های مردم از تاریخ 29/8/57 در تهران توزیع شد، نام شهید مفتح هم در میان امضاکنندگان به چشم می‌خورد.
همچنین در اسناد ساواک آمده است: برابر اطلاع عده‌ای در حدود 400 نفر از صبح روز 8/11/57 در دانشگاه تهران اجتماع کرده و بعد به عنوان اعتراض به نیامدن امام خمینی(ره) به ایران، شب را در مسجد دانشگاه بیتوته و متحصن شده اند که در بین متحصنین، 5 نفر از روحانیون به اسامی منتظری، مفتح، مکارم شیرازی، مطهری و سبحانی دیده می‌شوند. همچنین در رمضان سال 1356 برنامه‌های مسجد قبا که توسط دکتر مفتح اداره می‌شد و ایشان امام جماعت آن بود، با استقبال فراوان مردم مواجه می‌شد. این اجتماعات، مقدمه و تمرینی برای تجمعات سیاسی آینده توسط نیروهای مذهبی بود. شهید مفتح در روز نماز پرعظمت عید فطر 13/6/57 در تهران در کنار شهید بهشتی و دیگر علما، در قیطریه تهران برگزار کرد و آن واقعه طلیعه‌ای برای پیروزی انقلاب شد.
پس از پیروزی انقلاب، مسئولیت دانشکده الهیات دانشگاه تهران را پذیرفت. ایشان در بیست و هفتم آذر ماه 58 درحال وارد شدن به دانشکده الهیات بود که به دست یکی از اعضای گروه فرقان وابسته به آمریکا، به شهادت رسید. علت اینکه روز شهادت این شهید بزرگوار را به عنوان روز بزرگداشت وحدت حوزه و دانشگاه انتخاب کردند، نقش بی بدیل ایشان به عنوان یک روحانی مبارز علیه حکومت شاه و یک شخصیت دانشگاهی که در عرصه حوزه و دانشگاه توانست تأثیر به‌سزایی همچون شهید مطهری، شهید بهشتی و شهید باهنر بر جامعه‌ی دانشگاهی پس از انقلاب اسلامی داشته باشد.
شهید محمد مفتح از یاران نهضت امام خمینی و از مبارزان فعال دوران انقلاب به شمار می‌آمد که در تربیت نیروهای جوان انقلابی و هدایت آنها نقش بسیار مهمی ایفا کرد. در این گزارش به خاطرات مرتضی محمودی که با عنوان «عبور از شب» از سوی مرکز اسناد انقلاب اسلامی چاپ و منتشر شده پرداخته‌ایم.
مرتضی محمودی می‌گوید: دکتر مفتح برای آقای مطهری خیلی احترام قائل بود. ایشان وی را استاد خودش می‌دانست. من بارها در دانشکده می‌دیدم که با چه احترام ویژه‌ای با استاد برخورد می‌کرد و دائماً هر وقت از ایشان اسم می‌برد به‌عنوان استاد فرهیخته و معنوی یاد می‌کرد. وی بسیار به ایشان علاقه‌مند بود. دکتر مفتح در دانشکده منطق و کلام باب هادی عشر درس می‌داد. یک کتابچه قدیمی‌طلبگی کلام درس می‌داد. وی در آن موقع یک کتاب منطق هم نوشته بود و چاپ شده بود که آن را تدریس می‌کرد.
دکتر مفتح بسیار متواضع و خودمانی بود، چون جوان بود دانشجوها هم به او علاقه داشتند. وی به دانشجویان نزدیک بود. از لحاظ فکری دینی و سیاسی در دانشکده، اول استاد مطهری بعد دکتر مفتح بسیار مؤثر بودند و به همین خاطر زیربنای تفکر و شخصیت من و اکثر دانشجویان توسط این دو بزرگوار پایه‌گذاری شد.
مرتضی محمودی در رابطه با تاثیر شهید مفتح در جذب نیروهای جوان می‌گوید: به خاطر اینکه درس‌های استاد مطهری سنگین بود، همه جوانان را نمی‌توانست جذب کند، مگر افرادی که اندکی با صبر و حوصله پیش او می‌رفتند، اما دکتر مفتح تقریباً جوان‌ها را درک می‌کرد و تا حدود زیادی می‌توانست آنها را جذب کند. لذا مسجد جاوید بعد از اینکه حسینیه ارشاد تعطیل شده بود، پایگاه جوانان بود.
مرتضی محمودی در رابطه با نقش شهید مفتح در مسجد می‌گوید: آقای دکتر مفتح تقریباً مسجد را به پایگاه بسیار خوبی تبدیل کرده بود و سخنران‌هایی از جمله آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای را برای سخنرانی دعوت می‌کرد، در سال 1353 روز میلاد امام صادق بود که آقای خامنه‌ای دعوت شده بود که دو شب سخنرانی کند.
شب اول ساواک اجازه نداد که ایشان سخنرانی کنند. دانشجوها تجمع کردند، تعدادی کتک خوردند و یکی دو نفر هم دستگیر شدند. من در آنجا یک باتوم خوردم، ولی دستگیر نشدم. شب بعد به دلیل شلوغی دانشجوها مثل اینکه اجازه دادند سخنرانی شود. سخنرانی بسیار انقلابی انجام داد و آن موقع سخنرانی‌اش خیلی طولانی هم بود. شاید حدود دو ساعت و نیم بیشتر سخنرانی کرد.
نظر شما