به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این اثر در پژوهشکده مهدویت و آینده‌پژوهی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تهیه شده و به همت نشر این پژوهشگاه در 487 صفحه به چاپ رسیده است.  

فلسفه مهدویت‌پژوهی به عنوان یک حوزه مطالعاتی با رویکرد درجه دو و بیرونی ناظر به مباحث کلی مهدویت‌پژوهی است؛ مباحثی که رو در روی کل حوزه مهدویت پژوهی قرار دارد و کلیت آن را بحث و بررسی می‌کند.

در این نوشتار به سه مقوله اساسی فلسفه مهدویت‌پژوهی، یعنی مسئله‌شناسی، مبانی‌شناسی و معرفت‌شناسی مهدویت ‌پژوهی، با رویکرد کل‌نگرانه و برون‌نگرانه می‌پردازیم.

این اثر در سه بخش تألیف شده است؛ در بخش اول این اثر در سه فصل به مسئله‌شناسی مهدویت‌پژوهی پرداخته شده، پس از بیان مفاهیم و کلیات، به بیان موضوع و مسائل مهدویت‌پژوهی و الگوی نظام مسائل مهدویت‌پژوهی می‌پردازد. در این فصل، گونه‌شناسی مسائل بر اساس الگوی روش‌شناختی و ماهیت‌شناختی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

نویسنده در بخش دوم که با عنوان «معرفت‌شناسی مهدویت‌پژوهی» نگارش یافته، در سه فصل به ساختارهای نظام معرفتی مهدویت‌پژوهی و جایگاه معرفت و ابزار آن در نظام جهانی مهدویت اشاره کرده؛ مبناگرایی معیار شناخت قضایای مهدویت‌پژوهی، تعالی علوم در پرتو ظهور، کمال عقل و عقلانیت در پرتو ظهور، انواع و قلمرو حکمت، رشد حکمت نظری و عملی در نظام جهانی مهدوی، عناوین برخی از مباحث این بخش است.

«مبانی‌شناسی مهدویت» عنوان سومین بخش از کتاب حاضر است که در قالب دو گفتار و هشت فصل به رشته تحریر درآمده است. اولین گفتار که با عنوان «مبانی فلسفی و هستی‌شناختی مهدویت» تألیف شده، پس از بیان چیستی مبانی فلسفی و هستی شناختی مهدویت و ضرورت هستی شناختی مهدویت در احادیث و مبانی هستی شناخت مهدویت، در پنج فصل به «آینده‌نگری و مهدویت»، «قاعده قسر و مهدویت»، «قاعده لطف و مهدویت»، «مهدویت و ربوبیت الهی» و «مهدویت و نظام احسن» پرداخته است. دومین گفتار از این بخش تحت عنوان «مبانی دین شناختی مهدویت» در سه فصل به مباحث «خاتمیت و مهدویت»، «امامت و مهدویت» و «حتمیت سنن الهی(استخلاف و تدافع حق و باطل)» اختصاص یافته است. ابعاد امامت و نسبت آن با مهدویت، شاخصه‌های سنت الهی، استخلاف خاص از منظر قرآن، وظیفه مهم منتظران، دیدگاه سه‌گانه درباره تنازع حق و باطل، رابطه فلسفه غیبت و استخلاف، مهدویت هدف تاریخ بشر و اهداف اصلی و فرعی نهضت جهانی مهدوی، اهم مباحث این گفتار است.

برشی از اثر
* ژرف‌نگری انسان‌های آخرالزمان

امام سجاد (ع) می‌فرماید: «إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَلِمَ أَنَّهُ يَكُونُ فِي آخِرِ اَلزَّمَانِ أَقْوَامٌ مُتَعَمِّقُونَ فَأَنْزَلَ اَللَّهُ تَعَالَى «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» وَ اَلْآيَاتِ مِنْ سُورَةِ اَلْحَدِيدِ إِلَى قَوْلِهِ «وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذاتِ اَلصُّدُورِ» چون خداوند متعال می‌دانست در آخرالزمان انسان ‌های عمیق و ژرف‌اندیشی می‌آیند، پس سوره توحید و سوره حدید از آیه اول تا «هو علیم بذات الصدور» را نازل کرد.

امام سجاد (ع) در روایت فوق به آخرالزمان که ظرف ظهور امام مهدی(عج) است، اشاره کرده و انسان‌های آن زمان را از نظر علمی و عقلی دارای عمق، دقت و ظرافت بیشتری دانسته است. آری، فحوای روایت اشاره می‌کند که انسان ‌های آخرالزمان با انسان‌های عصر معصومان (ع) از نظر پیشرفت و تکامل و از نظر درک و فهم تفاوت اساسی دارند و افق فکری و علمی آنها هم‌سطح و هم‌تراز با آنها نیست و این تفاوت‌های معرفتی و عقلی نشان از این دارد که بشر در گذشته‌های دور که افق فکری پایین‌تر و تراز علمی محدودتری داشته، به سوی افق برتر و سطوح عمیق‌تر حرکت کرده و این فرایند و حرکت تکاملی در طول تاریخ ادامه داشته است و تا رسیدن به ظهور امام مهدی(عج) - که اوج پیشرفت و تکامل بشر است - ادامه خوهد یافت.

علاقه‌مندان برای خرید اینترنتی این کتاب می‌توانند به نشانی اینترنتیhttp://shop.isca.ac.ir  مراجعه کنند.