احمد طالبی‌نژاد، نویسنده و منتقد سینما در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا)، درباره اهمیت حفظ رونق کتابخوانی در کشور با اشاره به ضرورت ارتقای جایگاه رویداد‌های کتاب‌محور بیان کرد: کاهش شمارگان کتاب دردناک و هشدار‌دهنده است که در دلایل مختلفی ریشه دارد. برخی دلیل کاهش توجه به کتابخوانی را توسعه فضای مجازی می‌دانند اما می‌دانیم دسترسی به شبکه‌های اجتماعی در بسیاری از کشور‌ها وجود دارد اما جریان کتابخوانی متوقف نشده است. 

وی افزود: هنوز در برخی کشور‌ها مردم برای خرید نسخه چاپ یک کتاب، شب تا صبح در صف می‌ایستند. در گزارش‌های خبری می‌شنویم که چاپ نخست کتاب در همان روز اول به پایان می‌رسد. شمارگان اندک کتاب برای مخاطبان، ناشران و کسانی که دغدغه فرهنگی و هنری دارند غیرقابل قبول است، درحالی که در همه جای دنیا کتاب خواندن جزو فرعیات زندگی نیست و کتاب در سبد خانواده‌ها قرار دارد.

وی با اشاره سفر خود به روسیه و شرایط مطالعه مردم آن کشور گفت: 12 سال پیش سفری به روسیه داشتم، در ایستگاه‌های مترو این کشور یک نمایشگاه هنری وجود دارد. در این ایستگاه‌ها اگر 40 نفر در انتظار قطار نشسته بودند، حداقل 32 نفر آن‌ها کتاب در دست داشتند و مطالعه می‌کردند. برایم جالب بود که یک مسئول سرویس بهداشتی سیار در خیابان که بلیت می‌فروخت نیز در حال خواندن یکی از کتاب‌های داستایوفسکی بود. به نظرم باید به سمتی برویم که مردم به کتاب و کتاب خواندن بیشتر اعتماد کنند و مطالعه جزو نیازهای روحی و روانی آن‌ها شود.

این نویسنده ادامه داد: هم‌نسلان من که در دوران دیگری جوانی خود را سپری کردیم همچنان به کتابخوانی عادت داریم؛ زندگی فرهنگی خود را مدیون کتاب می‌دانم. در دوران نوجوانی بسیار مجله می‌خواندم و مجلات هفتگی و ماهانه و... را دنبال می‌کردم. رمان‌های زیادی می‌خواندم. نخستین رمانی که خواندم و بسیار آن را دوست داشتم «مردی که می‌خندد» نوشته ویکتورهوگو بود، اما کتابی که موجب شد جریان ذهنی من به سمت فرهنگ و هنر سوق پیدا کند، رمان «ژان کریستف» نوشته رومن رولان بود. یک تابستان وقت صرف کردم، این رمان 10 جلدی را خواندم و وقتی که تمام شد احساس می‌کردم از تونلی عبور کرده‌ام و به دنیای دیگری رسیده‌ام.

وی افزود: هنوز هم بهترین ساعت‌های عمرم را ساعت‌هایی می‌دانم که کتاب می‌خوانم. گاهی به دلیل ضعف چشم، ممکن است وقفه‌ یک هفته‌ای در کتاب‌خوانی من بیفتد. وقتی کتاب نمی‌خوانم احساس می‌کنم یک وعده غذایی را فراموش کرده‌ام و کمبود آن را احساس می‌کنم. این مسائل ذهن من را درگیر می‌کند. وارد عرصه فرهنگ و هنر شدم و این موضوع را مدیون کتاب هستم. با وجود اینکه کارم سینما است و منتقد سینما هستم کتاب را به سینما و فیلم دیدن ترجیح می‌دهم.