لیلی عاج کارگردان سینما و نمایشنامهنویس درباره تاثیر آوینی در پیشرفت و تعیین مسیر هنر انقلاب گفت: آوینی و هنر انقلاب از هم تفکیک ناپذیرند، ما قبل از آوینی کلیدواژهای به نام هنر انقلاب و هنرمند متعهد انقلابی نداشتیم پس شاید بتوان گفت آوینی تاثیری بر هنر انقلاب نگذاشته است؛ بلکه هنر انقلاب همان آوینی است و اگر آوینی نبود هیچوقت هنر انقلاب شکل نمیگرفت.
وی در مورد اینکه هنر انقلاب بعد از شهادت آوینی رو به زوال نرفته گفت: ما در دهههای مختلف اتفاقات زیادی را پشت سر گذاشتیم و جریانات زیادی را دیدهایم، بعضی زمانها به آوینی نزدیک شدیم و بعضی وقتها از او دور شدیم. باور من این است که بعد از شهادت آوینی این راه متوقف نشده و نمیشود، زیرا جوانان بسیاری هستند که این مسیر را با قدرت ادامه میدهند. همانگونه که با مطالعه آثار آوینی مثل «فتح خون»، « رستاخیز جان»، «نسیم حیات»، «انفطار صورت» و علی الخصوص مستند «روایت فتح» متوجه میشویم هنر انقلاب یک مسیر و یک آرمان است و آرمانها هیچگاه متوقف نمیشوند.
عاج درباره نسل دوم آوینیهای انقلاب گفت: هنوز نمیدانم که نسل دوم آوینیهای هنر انقلاب چه کسی است، در گذشته فکر میکردم محمدحسین مهدویان میتواند نسل دوم آوینی باشد اما الان شخصی را نمیتوانم انتخاب کنم. شاید خودخواهانه باشد که این را بگویم ولی همیشه دوست داشتم به عنوان نسل سوم آوینیهای این انقلاب شناخته شوم و در راه آوینی حرکت کنم تا دین خود را به انقلاب، هنر انقلاب و آوینی ادا کنم.
او از بین آثار خود نمایشنامه «کجایی ابراهیم» را برگزید و به شهید آوینی هدیه کرد همچنین توضیح داد: من نمایشنامههای به نام «کجایی ابراهیم» با نگاه بر سرگذشت زندگی شهید بزرگوار دفاع مقدس ابراهیم هادی نوشتهام که در دوران کرونا آنگونه که باید از آن استقبال نشد؛ اما حس و حال آن نمایش برای من بسیار خوشایند بود و خیلی این اثر را دوست داشتم و دارم به همین دلیل این اثر را به شهید آوینی کارگردان مولف بزرگ که در زمینه دفاع مقدس راه بسیاری رفتهاند و شهدا را به ما معرفی کردهاند هدیه میدهم.
نظر شما