به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این رمان عاشقانه هفدهمین اثر ناصر پروانی است.

در مقدمه «مهربان‌تر از مرگ» می‌خوانیم: «تارو پود بدنم درد می‌کند. انگار سلول به سلول تنم را نشانه‌های بیماری در برگرفته است. نشد هرچه تلاش کردیم، علم و تجربه نتوانستند مرهمی بر دردهایمان بگذارند. تا عاقبت مرگ رسید و تمام دردها را پایان بخشید. دلتنگ‌تر از خود واژه جدایی بودم، جداتر از واژه دلتنگی. نرسیدن در دهلیزهای قلبم بیداد می‌کرد. بطن به بطن وجودم لبریز از نشدن‌ها بود. به گمانم بودن، شدن، دیدن، رسیدن، همگی با یک نون اضافه سرسفره زندگی من مهمان بودند، تا اینکه مرگ رسید و همه نون‌های نبودن، نشدن، ندیدن و نرسیدن‌ها را به یکباره بلعید. زورم به نابرابری‌ها نمی‌رسید. به ناسپاسی‌ها، به نادانی‌ها و به ناملایماتی که ناجوانمردانه قاصدک‌وار در دشت وسیع روزگارمان پراکنده شده بودند. تا اینکه مرگ مقتدرانه در یک لحظه همه را به پایان رسانید. بیهودگی چنگ می‌زند به سلسله جبال افکار پیچ در پیچم...»