گلعلی بابایی، نویسنده و پژوهشگر در حوزه دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ در خصوص نویسندگی در ژانر دفاع مقدس و معضل پایبند نبودن به آن مطرح کرد: ما در ژانر دفاع مقدس چند گونه داریم، گونه مستند، داستان، تاریخ، تاریخ شفاهی و خاطره. آنچه شاید مدنظر شما نیز باشد، همین گونه زندگی‌نامه‌هاست که مستند است و مستند داستانی، همین مستند داستانی گونه‌ای است که برای افراد خیلی خوب جا نمی‌افتد، اگر مستند است پس داستانش چیست!؟ بعد کتاب را که تورق می‌کنیم، می‌بینیم همان داستان است، نه منبع و رفرنسی دارد، نه تاریخی، نه زمان و مکان. همه موارد مجهول است. تنها یک سیر داستانی روایت می‌کند. بله معضل ثابت نبودن نویسندگان در ژانر دفاع مقدس و خصوصا در شهدای مدافع حرم وجود دارد، شاید چون دوران رزمندگی این افراد زیاد طولانی نبوده و نویسنده برای اینکه او را به یک حجمی برساند، مجبور است و اضافاتی را بیافزاید. این موارد نیز بیشتر بحث تراوشات ذهنی نویسنده است تا واقعیت‌های زندگی آن شهید.
این نویسنده و پژوهشگر درباره وظیفه ناشران در زمینه قالب کتاب‌های چاپی گفت: نمی‌شود از ناشر خواست آیین‌نامه‌ای را بپذیرد. کسی هم نمی‌تواند جلوی افراد را بگیرد. اگر خود ناشران وسواس به خرج دهند و آثاری که به دستشان می‌رسد را با وسواس و دقت و راستی‌آزمایی بیشتری بررسی کنند و روانه چاپ کنند. ناشران این کار را انجام نمی‌دهند، پس نمی‌شود امیدوار بود که بتوان جلوی چاپ کتاب‌های بی‌کیفیت را با بخش‌نامه و آیین‌نامه و فیلتر گرفت.
گلعلی بابایی درباره آسیب عدم تطابق قالب‌ها افزود: من این را آسیب نمی‌دانم. چون بخشی از مخاطبان این چنین کتاب‌هایی را می‌پسندند. نمی‌توان گفت آسیب، شاید نقصی که بخواهیم از این موارد بگوییم این است که شخصیت آن شهید درنمی‌آید. شخصیت سوژه برای مخاطب جا نمی‌افتد، چون داستان بیشتر روی جزئیات و اتفاقات روزمره می‌گذرد. به طور مثال اگر بخواهم یک کارپژوهشی درباره یک عملیات انجام دهم، می‌بینم کتاب در مورد شخصی که فرمانده عملیات بوده، وجود دارد، بنابراین به آن کتاب مراجعه می‌کنم تا بتوانم برای کار اصلی‌ام استفاده کنم، اما چیزی دستم نمی‌آید.
شنبه ۱ مهر ۱۴۰۲ - ۰۸:۱۷
نظر شما