به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، در این کتاب مقطعی نزدیک به ۲۰ سال از تاریخ صدر اسلام مرور شده، دورانی که با فاجعه‌ای آغاز و با حماسه‌ای پایان می‌پذیرد. دورانی که از شهادت علی(ع)، در رمضان سال ۴۰ ق. تا آستانه نبرد خونین عاشورای ۶۱ ق را در بر می‌گیرد. در این میان بیش از پیش بر نقش امام حسن در این تاریخ ۲۰ ساله تمرکز شده و تلاش شده تأثیر صلح ایشان را در تاریخ اسلام و وقایع پس از آن واقعه به ویژه قیام حضرت اباعبدالله الحسین بیشتر ببینیم.
این کار که با مبنا قرار دادن کتاب‌های تاریخ موجود به نسبت معتبر صورت گرفته به جز پرداختن به چهره‌های سپید تاریخی از بازنمایی سیاه پوشان صدر اسلام نیز غافل نبوده است. معاویه‌بن ابوسفیان که در بخش اعظم این ۲۰ سال خلیفه بی‌چون و چرای جهان اسلام است به نوبه خود نقش مؤثری در طی مسیر اسلام در این جاده ایفا کرده است. در این سیاهه‌ها که با عنوان‌هایی از هم جدا شده اما با یکدیگر در پیوستگی و وابستگی ناگسستنی هستند، سعی در ایجاز شده تا برای خوانندگان سخت نباشد.
در بخش اول این کتاب تحت عنوان «شوکران صلح» می‌خوانیم: اگرچه صلح امام حسن(ع) در برابر جنبش حسینی و اصلاحات علوی حجم بسیار کمتری را در ادبیات و تاریخ تشیع به خود اختصاص داده، هرگز این حجم کم به معنای کم اهمیت بودن آن نیست صلح امام حسن که عبدالمجيد معادیخواه نویسنده کتاب تاریخ اسلام عرصه دگراندیشی و گفت‌وگو از آن به عنوان «شوکران صلح» یاد می‌کند. یک کنش سیاسی معقول و مفید در حال و روز آن روز و امروز تاریخ اسلام و سبب استمرار و گسترش تعالیم نبوی و علوی بود.
بسیاری تاریخ نگاران سنتی شهادت و جنگیدن را اعلی درجه و حرکت‌های منجر به شهادت را بهترین کنش می‌دانند که به نظر می‌رسد اینگونه رتبه بندی بیشتر متاثر از رزم آوری‌ها و سلحشوری‌های رایح در دوران سنت است. دورانی که کنشگران سیاسی و اجتماعی از ترس متهم شدن به ترس و به رخ کشیدن شجاعت و جنگاوری که ارزشی بیش از امروز داشت، خیلی زود در تجزیه و تحلیل‌های خود به گزینه قیام می‌رسیدند، در حالی که ادبیات دینی و به ویژه اسلامی که برای جان انسانها و حقوق بشر (البته نه الزاماً با تعریف حقوقی دقیق امروزینش) ارزشی فوق‌العاده قائل است با چنان قضاوتی کم‌تر همخوانی دارد.
شاید بر نگارنده خرده گرفته شود که این قول را قائلی نیست، در حالی که نویسنده کتاب صلح امام حسن از پرشکوه‌ترین نرمش قهرمانانه تاریخ می‌نویسد: «حسین» در اوضاع و احوال خاص خود دو راه چاره داشت شهادت و صلح و طبیعی است که برترین مردم از بهترین و شایسته‌ترین راه حل‌ها نمی‌گذرد ولی حسن در اوضاعی قرار داشت که راه شهادت بر او بسته بود و در برابر او جز یک راه، راه صلح وجود نداشت و چاره‌ای جز این نبود که آن را انتخاب کند.»
کتاب «اصلاح سبز، قیام سرخ» اثر غلامرضا هزاوه‌ای در 112 صفحه و شمارگان 300 نسخه از سوی انتشارات خیمه روانه بازار نشر شده است.
شنبه ۳۱ تیر ۱۴۰۲ - ۰۹:۵۲
نظر شما