کیوان شعبانی دانش‌اموخته دانشگاه هنرهای زیبا، مدیر فیلمبرداری، نورپرداز، عکاس، نقاش و کارگردان آثار اقتباسی گفت‌وگویی با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در باب اهمیت تولیدات اقتباسی در باره فلسطین و جنگ داشته که به شرح زیر است.

شعبانی فیلم‌های مختلفی همچون «غیر موجه»، «زارزن»، «عرق یونجه»، «خانه هدی»، «سها»، «سولی لوگ»، «میکی موس»، «رد مرز»، «زمان»، «جایی در میان گاوها»، «تداوم»، «استعفانامه»، «من خواب‌های مادرم را می‌بینم»، «از طرف مادر داماد»، «مداربسته»، «بی‌نام»، «شهیدانه زیستن»، «سی و هشت ثانیه» و… را ساخته است که تعدادی از آن‌ها اقتباسی بوده است.


کیوان شعبانی عنوان کرد: سینما به شدت هنوز وام‌دار اقتباس است چه بسا در سطح جهانی اگر در جوامع و شرایط کنونی جنگ در منطقه نگاه کنیم می‌توانیم واقعیت امروز را با اتفاقات پیش آمده در هم آمیزیم. وقتی در در جریان کشتار دسته جمعی یا هولوکاست می‌تواند روایاتی مختلف که هنوز مبنا و حقیقت آن پنهان است را به شکلی در سینما به خورد مخاطبان دهند که سینما را فاقد تفکر بدانند همین امر باعث می‌شود که ما در حقیقت نتوانیم شکل درست و حقیقی از اتفاق و رسد نازی هارا در واقعیت پیوند دهیم.

وی افزود: اقتباس جدا از اینکه می‌تواند از یک رمان، داستان کوتاه یا نمایشنامه باشد؛ آن را می‌توان از یک موسیقی، نقاشی، گزارش خبری، مستندی واقعی و حتی یک عکس خبری از جنگ را در قلم خود به کار برد و دست به افرینشی نو و جسور و حقیقی زد و تاثیر چه بسا پر رنگ تر و کارآمدتری بر جامعه جهانی گذاشت.

مدیر فیلمبرداری سینما ادامه داد: من معتقدم یک اقتباس از اثر جنگی مانند عکس محمد الدوره و پدرش می‌تواند شکل نقد گونه بگیرد که جنگ چیز خوبی نیست. صحبت شعر شد و خواستم بگویم شعر بشدت قرابت به سینما دارد. قیصر امین پور شعری کوتاه و مختصر دارد که اولین باری که آن را خواندم تا همین حال از ذهنم فراموش نمیشود و از نظر من شعری ست ضد جنگ و بارها از روی همین بیت طرح و قصه‌هایی نوشته‌ام.
«به امید پیروزی نه در جنگ که بر جنگ»

او بیان کرد: قطعاً در شرایط کنونی فلسطین و درگیری با صهیونیست‌های اسرائیلی یکی از اتفاقات بزرگ منطقه و دنیاست که هنوز به اندازه کافی در سینما به آن پرداخته نشده و قهرمان‌های بزرگ و حقیقی مانند محمد الدوره به دنیا درست و در شان معرفی نمی‌شوند. چرا که بخشی از جنگ، جنگ نرم است، جنگ رسانه ای که پوششی که بر ذهن مخاطب می‌گذارد، تمام شرایط را در بر می‌گیرد، مگر همین صهیونیست‌های اسراییلی منکر شهید شدن محمد الدروه از سوی خود نشدند و رسانه را در دست نگرفتند؟ یا غم انگیز تر از آن کودک کشی آنها بارها و بارها زبانزد جامعه ی جهانی نشده است؟ با این حال کدام رسانه‌های دنیا آنقدر که باید از این عمل غیربشردوستانه شاکی شد؟ پس با این نکته که فیلم‌ساز بداند اقتباس و بازآفرینی یکی از هدف‌هایش نزدیکی مسائل موجود در زمان حال و وضعیت کنونی اجتماعی و سیاسی است و همین قرابت می‌تواند مسیر درست و انتخاب ساختمان اصلی یک فیلم باشد؛ قهرمان‌هایمان کم نیستند و باتوجه به شکل زندگی آنها؛ می‌توان اقتباس‌هایی حتی لفظ به لفظ و وفادارانه در بر داشت؛ چه بسا برای نویسنده کار راحت تری است که از قهرمان های حال حاضر و کتاب هایی که در دسترس اوست وام بگیرد.

در پایان این هنرمند تصریح کرد: بی شک از دیدگاه من بزرگترین ناتوانی در مدیوم فیلم کوتاه درست گفتن قصه نیست بلکه انتخاب درست قصه است گاهاً این انتخاب قصه از عدم شناخت و اورجینال بودن هم نشات می‌گیرد.