یکشنبه ۱۹ آذر ۱۴۰۲ - ۱۴:۰۳
شعر، جوششی مطلق است

ناصر پروانی، نویسنده کتاب «مهربان‌تر از مرگ» گفت: شعر، جوششی مطلق است که تراوشات ذهنی شاعر را در لحظه نشان می‌دهد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ناصر پروانی در برنامه گفت‌وگو محور جلد دوم شبکه اینترنتی کتاب عنوان کرد: کتاب «مهربان تر از مرگ» هفدمین اثرمن با صدای بهروز رضوی توسط ایران صدا به کتاب صوتی تبدیل شده است. این کتاب رمانی اجتماعی و دارای مضمونی عاشقانه در زندگی خانوادگی است، همچنین با اشاره به برخی مسائل پزشکی اتفاق‌هایی در جریان داستان رخ می‌دهد که جذابیت آن را برای مخاطب بیشتر می‌کند. در مسیر داستان پیوند قلب اتفاق می‌افتد و تأثیر زیادی بر روند حوادث داستان دارد به‌خصوص مشکلاتی که در زندگی زوج‌های جوان دیده می‌شود. داستان در ابتدا با یک موضوع کاملاً عاشقانه شکل می‌گیرد و ممکن است مفهوم دوست داشتن و علاقه پس از مدتی در زندگی زناشویی تغییر کند البته این واقعیتی است که در جامعه امروز ما دیده می‌شود به همین دلیل داستان این رمان را می‌توان مبتنی بر واقعیت جامعه امروز دانست.

این شاعر افزود: در کتاب «مهربان‌تر از مرگ» سعی کردم روی مفاهیم اخلاقی مانند گذشت و همکاری زوج‌های جوان تأکید کنم و تأثیر حسادت، مقایسه و دخالت اطرافیان در روند زندگی را با قلمی رمان‌گونه نشان دهم. همچنین در این رمان توانستم نشان دهم که روابط خانوادگی با رعایت قوانین و چارچوب‌هایی می‌تواند از روابط عاشقانه پیشی بگیرد.

پروانی با اشاره به تفاوت نگارش رمان و شعر تصریح کرد: جنس نوشتن رمان با شعر از نظر فضاسازی بسیار متفاوت است؛ ما در رمان با پردازش ذهنی روبه‌رو هستیم و پیاده کردن آن بر روی کاغذ نیاز به زمان دارد ولی شعر، جوششی مطلق است که تراوشات ذهنی شاعر را در لحظه نشان می‌دهد.

وی در ادامه گفت: در هر جایی که هنر به بند کشیده نشود و برای هنر مرز مشخصی تعریف نکنیم، خروجی بسیار خوبی خواهیم داشت. خروجی کار در پردازش ذهنی، خود را در قالب فرم نشان می‎دهد به همین دلیل هر هنرمندی بهتر است ابتدا نگاه خود را پرورش دهد و بعد به سراغ خلق اثر هنری برود.

این نویسنده با اشاره به اینکه زبان نگارش کتاب «مهربان‌تر از مرگ»، زبان محاوره است، بیان کرد: دلیل استفاده من از زبان محاوره این بود که بتواند با ذهن مخاطب امروز قرابت معنایی داشته باشد. اعتقاد و تلقی من این است که محور این داستان خانواده است و جایی که ما با زبان محاوره و بی‌تکلف صحبت می‌کنیم، کانون گرم خانواده است و من احساس کردم محاوره زبان خانوادگی است. همچنین شعر، ابزاری قوی برای کوتاه‌کردن روایت‌های رمان است و امضای خاص من در این رمان آوردن اشعاری در لابه‌لای متن کتاب است.

پروانی در پایان گفت: بُعد روان‌شناختی در این کتاب پر رنگ‌تر است و برای اینکه جذابیت کار کم نشود از دو برهه زمانی و دو گروه شخصیت اصلی استفاده کردم.

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • محمد IR ۲۰:۴۸ - ۱۴۰۲/۰۹/۲۵
    سلام از نظر بنده و بسیاری از اساتید شعر که با ایشان محشور بوده و هستم ,شعر در بر دارندهء فضاهای جوششی و کوششی با هم یا به صورت مستقل می باشد. شاعری که با بسیاری از فنون شعر نا آشناست و سعی می کند از آنها در شعرش استفاده کند و یا شاعر کهنه کاری که سعی دارد در مضمون خاص و یا مناسبتی شعری را که حس و حالش را ندارد ابیاتی بسراید, نمی تواند شعری جوششی را ارائه دهد...

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها