باباچاهی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایرن(ایبنا)، درباره آخرین مجموعه شعرش گفت: «فقط از پریان دریایی زخم زبان نمی‌خورد» دربرگیرنده 54 قطعه شعر، همراه دو مصاحبه منتشر شده من در مطبوعات است که توسط انتشارات نوید شیراز راهی بازار نشر شد. این شعرها نه در قالب سپید و نه نیمایی اند و می‌توان آن ها را در قالب اوزان مرکب و پیوندی تقسیم‌بندی کرد.

وی از این مجموعه و مجموعه شعر دیگری که در نیمه نخست سال 1388 با عنوان «پیکاسو در آب‌های خلیج فارس» توسط نشر ثالث منتشر شد و مجموعه شعر منتشر نشده‌ای با عنوان «هوش و حواس گل شب‌بو برای من کافی است» که مراحل اداری انتشار را سپری می‌کند، به عنوان یکی دیگر از مراحل و آخرین مرحله شعری خود یاد کرد و توضیح داد: فاصله زمانی انتشار نخستین مجموعه شعرم با عنوان «در بی‌تکیه گاهی» در سال 1346 تا «آوای دریا مردان» که در این فاصله چند دفتر شعر دیگر نیز منتشر شد را می‌توانم نخستین مرحله شعری در طول دوران فعالیت شعری‌ام بدانم.

این شاعر ادامه داد: مرحله دوم شعر من شامل دفتر شعرهای «نم‌نم بارانم» در سال 1375، «عقل عذابم می‌دهد» در سال 1379 و «قیافه‌ام که خیلی مشکوک است» در سال 1381 می‌شود. اما مرحله سوم دربرگیرنده مجموعه شعرهای «رفته بودم به صید نهنگ» در سال 1384، «گزینه اشعار» در سال 1386 و تعدادی از شعرهایی است که در مطبوعات منتشر شده‌اند.

وی به یک پیش مرحله در آثارش اشاره کرد و افزود: «منزل‌های دریا بی‌نشان است» که در سال 1376 و پیش از «نم نم بارانم» منتشر شد، یک پیش مرحله در فعالیت شعری من و آغاز مرحله دوم شعری‌ام به حساب می آید.

باباچاهی درباره آخرین مرحله شعری خود که شامل تازه‌ترین اثر او نیز می‌شود، اظهار داشت: شعرها در این مرحله نه فرمال و نه نرمال هستند. این شعرها را در مقایسه با شعر مدرن فارسی می توان «شعرهای دیگر» یا شعر در وضعیت دیگر نامید.

وی به مطبوعات و تشبیهی که آن ها برای او در سال‌های اخیر به‌کار ‌گرفته‌اند، اشاره کرد و گفت: همان‌گونه که مطبوعات من را «مردی شبیه هیچ‌کس» نامیده‌اند، شعرهای این کتاب نیز شبیه شعرهای هیچ‌یک از مجموعه شعرهای معاصر نیست. البته به عنوان شاعر آن‌ها معتقدم که «دیگر» بودن این سروده‌ها لزوما به معنای بهتر بودن آن‌ها نیست.

شاعر «پیکاسو در آب‌های خلیج فارس» بر طنز محوری در شعرهای دفتر جدیدش تاکید کرد و اظهار داشت: طنز محوری در این شعرها به این معنا نیست که خواننده را به قهقهه وادارد، بلکه بر صورت خواننده این شعرها لبخند تلخی پدیدار می‌سازد.

وی در پایان یادآور شد: علاوه بر این لحن کلی، سروده‌های این مجموعه نه بلاغی و نه سخن‌ورانه است و به رغم این‌که طنز، تناقض، گروتسک و روایت‌های خطی را همراه دارد، اما در مجموعه از «بیان صحبت» یا لحن گفتاری برخورد است. 

«امضای یادگاری» برگزیده شعرهای سه کتاب باباچاهی در دهه 70 همراه لوح فشرده این شعرها با صدای شاعر توسط موسسه تحقیقات نظری اصفهان منتشر و در نمایشگاه کتاب امسال عرضه شد.

علی باباچاهی متولد 20 آبان 1321 در بوشهر است.تاکنون 35 کتاب از این شاعر منتشر شده  که 15 عنوان آن شامل مجموعه شعرهایش می‌شود. او همچنین در حوزه نقد، تحلیل، پژوهش و ترجمه نیز آثاری دارد.

از جمله مجموعه شعرهای باباچاهی می‌توان به دفترهای «در بی‌تکیه‌گاهی»، «جان و روشنایی‌های غمناک»، «از نسل آفتاب»، «آوای دریامردان»، «گزینه اشعار»، «منزل‌های دریا بی‌نشان است»، «نم‌نم بارانم»، «عقل عذابم می‌دهد»، «قیافه‌ام که خیلی مشکوک است»، «رفته‌ بودم به صید نهنگ» و «پیکاسو در آب‌های خلیج فارس» اشاره کرد.

در زمینه نقد، بررسی و تحقیق نیز آثار او شامل مجموعه‌های چون «شروه‌سرایی در جنوب ایران»، «گزاره‌های منفرد سه جلدی»، «سه دهه شاعران حرفه‌ای»، «این بانگ دلاویز»، «تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران»، «عاشقانه‌ترین‌ها» و «شعر امروز، زن امروز» می‌شوند. 

این شاعر همچنین دو مجموعه شعر کودک با عنوان‌های «چه کسی در فقر را باز کرد» و «سوغات بهار» منتشر کرده است.