به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، مترجم طي نوشتاري در مقدمه كتاب، نقاشی را یکی از قدیمی‌ترین و مهمترین سنت‌های فرهنگ ایرانی و نیز یکی از انواع هنرهای ایرانی در جهان کنونی مي‌داند که بیشتر مورد ستایش واقع شده است.
مولف اين كتاب تلاش کرده بر مبنای کارهای پیشینی که بسیاری از دانشمندان در این زمینه انجام داده‌اند، دوره‌ای از تاریخ نقاشی ایران را به تفصیل بررسی کند، در نتیجه ناچار بر نقاشان و حامیان اصلی این دوره تمرکز کرده تا هم زندگی این اشخاص و هم ساختار اجتماعی خاصی را که این اشخاص در آن کار می‌کردند، بازسازی کند.
وي معتقد است، این دوران که از مرگ شاه تهماسب در سال 954ق/1547م تا انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان در سال 1006ق/1598م است، دورانی سرنوشت‌ساز در دگر گونی نقاشی ایران به شمار می‌آید که خود بررسی دقیقی را ایجاب می‌کند. این دوره همچنین دوره شکوفایی ادبیات و هنرهای بصری است.
مولف در بخشي از كتاب در بین سه نقاش اصلی اوایل قرن یازدهم هجری/اواخر قرن شانزدهم میلادی یعنی «سیاوش»، «صادقی‌بیگ» و «رضا گویا» سیاوش را تنها فردي مي‌داند که اغتشاشی را که در حیات سیاسی و هنری ایران ایجاد شده بود، به آرامی پشت سر گذاشت. از اطلاعات بازمانده آشکار می‌شود که سیاوش تقریبا تمام عمرش را از کودکی تا کهنسالی با حمایت چهار پادشاه، در کارگاه‌های سلطنتی سپری کرده است. سیاوش نقاشی با استعداد و خوش قریحه بود و مرجعی مهم برای فهم این دوره به حساب می‌آید.
وي درباره «صادقی‌بیگ» مي‌نويسد، او یکی از مهمترین شخصیت‌های ادبی قرن دهم هجری/شانزدهم میلادی و از ارزشمندترین نقاشان این دوره هم هست. در بین هنرمندان اصلی در دوران صفویه، تنها صادقی بیگ است که اطلاعات مهمی از زندگی او باقي‌مانده است.
«زمینه تاریخی»، «سیاوش گرجستانی»، «صادقی‌بیگ»، «صادقی و آقارضا»، «شخصیت‌های برجسته و حمایت از هنر»، «حامیان» و «هنرمندان» بخش‌هاي تشكيل دهنده اين كتاب است.
كتاب «نگارگری و حامیان صفوی» نوشته آنتونی ولش با ترجمه روح‌الله رجبی به همراه دو ضمیمه گاهشماری پیشنهادی درباره زندگی صادقی، گاهشمار و مکان کنونی آثار اصلی صادقی به همراه تصویر در شمارگان 1500 نسخه و با قیمت 5500 تومان از سوي موسسه تالیف، ترجمه و نشر آثار هنری «متن» منتشر شده است.
دوشنبه ۲۴ خرداد ۱۳۸۹ - ۱۲:۰۴
نظر شما