سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): سی و پنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران فرصت مغتنمی را پیش روی ما قرار داد تا با مولفان و چهره‌های شاخص ادبیات سراسر ایران پیرامون این رویداد بزرگ فرهنگی و ادبی به گفت‌وگو بنشینیم.
معصومه سادات بزاز جزایری (معصومه جزایری)، برنده تندیس ملی خلاقیت در تدریس، برگزیده پانزدهمین جشنواره بین المللی قصه‌گویی و نویسنده آثار «فارسی پارسی»، دنیای زیبای من (به همراه همکاران، کتاب درسی پیش دبستانی ها) و بهارانه (پیک نوروزی)، بزرگ بانوی کنشگر حوزه کودک از دیار هرمزگان است.
- نمایشگاه چه تاثیری در معرفی و برندسازی نویسندگان دارد؟
اگر مجال معاشرت و ارائه اثر داشته باشند خیلی موثر است.
- نویسندگان بومی چگونه می‌توانند در نمایشگاه سهم داشته باشند و خود و آثار خود را در این فضا عرضه کرده و از آن به عنوان یک فرصت استفاده کنند؟
نویسندگان بومی کمتر دیده می‌شوند مگر اینکه کنار نویسندگان بزرگ باشند یا با انتشاراتی که توزیع سراسری دارند همکاری کنند. خیلی از نویسندگان بومی آثار خوبی دارند اما به موجب نبود فرصت نمایشگاهی و مواردی که ذکر شد دیده نشده‌اند. حتی نویسندگان چیره دستی داریم که آثار خوبی دارند اما به علت دیده نشدن و بی‌انگیزگی اقدام به چاپ و نشر آثارشان نمی‌کنند.
- چه تحلیلی از ارتباط نویسندگان بومی با مخاطبان نمایشگاه دارید و آیا به نظر شما فضایی برای مواجهه رو در روی پدیدآورندگان با یکدیگر و دریافت نظر مخاطبان وجود دارد؟
تا الان همچنین فضایی را ندیدم. گفت‌وگوها بیشتر در یک قالب تشریفاتی بوده است. اما اگر فضایی فراهم شود که بزرگان نویسندگی در فضای نمایشگاه نقدِ منصفانه و کاربردی به آثار نویسندگان بومیِ کمتر دیده شده داشته باشند سبب پیشرفت و دیده شدن نویسندگان می‌شود.
همچنین اگر ناشران کشوری بخشی از نشر سالیانه خود را به نویسندگان بومی اختصاص بدهند و بابت آن از دولت مزایا بگیرند و یا صاحبان صنایع در راستای مسئولیت اجتماعی شان در چاپ و نشر آثار نویسندگان همت کنند قطعاً در پیشبرد فضای ادبی کشور تاثیر چشمگیری خواهد داشت و اوضاع به مراتب بهتر خواهد شد.
نظر شما