به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، متن یادداشت اسماعیل امینی پژوهشگر ادبی به این شرح است:
 
«به جای آنکه از مردم بپرسند چند کتاب نوشتید و چه مدرکی دارید، باید بپرسند چند کتاب خواندید و چه مهارتی دارید. به همین دلیل است که تعداد نویسنده‌ها و شاعرها بیش‌تر از خوانندگان شده است و کسی از  این کتاب‌های برساخته ارزیابی ندارد.به مشکل پایین بودن سطح مطالعه در بین برخی از اهل قلم اشاره‌کرده‌است. او معتقد است مطالعه یکی از رموز دستیابی نویسندگان و شاعران جوان به موفیقت است که این روزها  چندان جدی گرفته نمی‌شود.  

ما شاعران نیز تحت تاثیر فضای فرهنگ عمومی کشور بیش‌تر حرف می‌زنیم و می‌نویسیم به جای آنکه گوش کنیم و بخوانیم در حالی‌که ما نیاز داریم نوشته‌ها و حرف‌های دیگران را بخوانیم و در شعر جوان هم با این مشکل مواجهیم و کسی نمی‌خواهد گوش شنوا داشته باشد. سرریز دانش و عواطف ‌است که تبدیل به شعر می‌شود. یعنی آنقدر ذهن شاعر  از دانش و تجربه و مطالعه پر می‌شود که سرریز آن شعر است. بعضی از شاعران جوان حتی در عمرشان شاید صد تا شعر هم نخوانده‌اند اماچند مجموعه شعر دارند. بعضی شاعران امروز آثار بزرگان شعر فارسی را نمی شناسند و حتی اسم‌شان را نشنیده‌اند.


اسماعیل امینی، دی ماه ‌1342 در تهران در خانواده‌ای ترک به دنیا آمده است. در رشته زبان و ادبیات فارسی تا مقطع دکتری تحصیل کرده‌ است.  کتاب‌های «لبخند سعدی؛ طنزآوری در غزل‌های سعدی»، « لبخند غیر مجاز؛ نوشته‌های طنز»،‌« تبسم دوست؛ لطایف و مطایبات در کلام امام خمینی»، «گزیده شعر طنز»،‌« اسب‌ها و خرها»، «نشر اکاذیب»،‌«دلقک و شاعر دربار»  از آثار این نویسنده  است.