خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم - محمدباقر انصاری: معلمی دانش می‌خواهد، توانایی انتقال می‌خواهد بینشی می‌خواهد که شوق یادگیری را در دانش‌آموز برانگیزد و آینده را به دور از هر بیم و هراسی، پیش روی او آورد. صرف برخورداری از دانش، معلم نمی‌سازد و دانشجویی در پیشگاه چنین کسی دانشجوی آگاه و روشن‌بین به‌همراه نمی‌آورد.
 
بسا دانش‌آموخته دکترای یک رشته دانشگاهی و استاد در یک فن و رشته که معلمی نمی‌داند و نمی‌تواند. معلمی سیری درونی از فهمیدن و سیری بیرونی در انتقال است. معلمی ...
 
دیرزمانی بابایی، معلمی استاد، مهربان و دلسوز، لطیف و نکته‌بین، دقیق و روشن‌بین، مکتب‌دار آموزش نویسندگی، زیبانویسی و ویراستاری در جغرافیای سرزمینی ایران و شهر قم بود. استاد رضا بابایی همچون «زندگی و بندگی» زیبا و پرمغز می‌نوشت و همچون «بهتر بنویسیم» زیبا و نغز می‌آموخت. این زیبایی آنگاه به اوج می‌رسید که نکته‌دانی و لطف سخن او با ژرف‌نگری و مسئله‌پردازی آمیخته می‌شد.
 
ویرایش سخن نزد او، اما هنر بود و متن، معمایی که باید در محور هم‌نشینی و جانشینی واژگان، درست‌ترین، بهترین و رساترین، جانشین یکی پس از دیگری شود، همواری آفریده می‌شود و بر جویبار واژه‌ها، از زیبایی، لذت خوانش‌ زاده می‌شود، روحی دگر بر کالبد متن دمیده می‌شود و خنکای طنین موسیقی، معنا را در ذهن به رقص می‌آورد. معنا، آفریده می‌شود.
 
استاد رضا بابایی چه کتابش و چه کلاسش، هر دو درس ‌آموزنده بود و جسم و روح آموزنده را شوق یادگیری، رشد و تعالی می‌داد. خوشا به اقبال آنان که این هر دو را درک کردند، و امید آنکه با قلم و زبان خویش همچنین معلم همیشه استاد، پاسدار فرهنگ و زبان پارسی باشند. آمین