به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با شیوع موج جدید بیماری کرونا در کشور و با وجود افزایش آمار مبتلایان و فوت‌شدگان، اما هنوز عده‌ای آن‌را جدی نگرفته یا گمان می‌کنند رویین‌تن هستند و قرار نیست مبتلا شوند. حال آنکه اینها بمب‌های متحرکی هستند که با تردد در جامعه بسیاری را که ماه‌ها در شرایطی دشوار پروتکل‌ها را رعایت کرده به این ویروس خطرناک مبتلا می‌کنند.
جواد مجابی؛ شاعر، نویسنده، طنزپرداز و نقاش از چهره‌های سرشناس حوزه فرهنگ و هنر است که یک ماه پیش به بیماری همه‌گیر کرونا مبتلا شد و سه هفته با سختی‌های این ویروس نوظهور مبارزه کرد. او از جمله کسانی است که ماه‌ها خود را در خانه قرنطینه و پروتکل‌ها را به دقت رعایت کرد، اما با بی‌مبالاتی عده‌ای به این ویروس مبتلا شد.
وی در گفت‌وگو با خبرنگار ایبنا در شرح وضعیت بیماری خود، بیان کرد: از اسفندماه با فراگیر شدن کرونا، از منزل بیرون نمی‌آمدم و تقریبا خانه‌نشین بودم و خیلی احتیاط کردم. در این ماه‌ها تنها یک‌بار به خواهش دوستی برای سخنرانی در یک مراسم از خانه بیرون رفتم که در آن جلسه هم با محوریت کرونا حرف زدم و یکی دو نفر هم برای دیدنم به خانه آمدند، لذا نمی‌دانم چه کسی ناقل بوده و چگونه مبتلا شده‌ام.
نویسنده کتاب «یادداشت‌های بدون تاریخ» ادامه داد: از 6 تیرماه دچار تب‌های شدید شدم که ادامه‌دار بود و درجه آن بالا می‌رفت. روزهای دشواری بود. بعد از 10 روز معالجه با روش‌های مختلف، به این نتیجه رسیدم که آزمایش کرونا بدهم و واقعا تصور نمی‌کردم بعد از چند ماه قرنطینه و رعایت احتیاط به کرونا مبتلا شده باشم، ولی آزمایش خلاف آن‌را نشان داد.
مجابی افزود: حدود 20 روز درگیر بیماری بودم. تب شدید، بی‌اشتهایی، بی‌خوابی، کابوس، بی‌قراری زیاد و نوعی ضعف عمومی در بدن داشتم. در این مدت با کمک پزشکان و پرستاری دختر و همسرم، کم‌کم عوارض بیماری کم شد و اوایل مرداد به جایی رسید که حس کردم دوباره موجود سابق می‌شوم، موجود سابقی که قدرش را نمی‌دانستم. این بیماری نشان داد که چقدردنیا و عمرمان ناپایدار است و هرآن ممکن است بیماری انسان را به کام مرگ بکشاند.
این شاعر و طنزپرداز در ادامه گفت: جزو اولین کسانی بودم که درباره کرونا مقاله نوشتم، شعر گفتم و سخنرانی کردم؛ درباره اینکه روزگار کرونایی چگونه است و دوران پساکرونایی چگونه خواهد بود، پیشنهاد اندیشمندان برای بشر در دوران پساکرونا چیست، کرونا چگونه بر فرد و جامعه تأثیر می‌گذارد، کجا ما تقصیر داریم و کجا این بیماری ستمگر و ... . لذا ابتلا به این بیماری برای خودم خیلی غافلگیرکننده بود.
صاحب مجموعه شعر «وطن روی کاغذ» با اشاره به جنبه‌های روانی و همچنین وجوه ملی و فراملی شیوع بیماری کرونا، بیان کرد: باور دارم پزشکان و پرستاران ما فوق‌العاده انسانی، زیبا و شکوهمند انجام وظیفه می‌کنند، اما عده‌ای از هموطنان با سهل‌انگاری و مسامحه، جان خود و دیگران را به خطر می‌اندازند. آنچه برای من مهم است، اینکه هنوز یک همبستگی جهانی برای فرار از این بیماری نوظهور و فراگیر ایجاد نشده و هر کشور دنبال منافع خود است. حال ببینید با تولید و عرضه واکسن کرونا، چه بازار سیاهی به راه خواهد افتاد و در دولت‌های مختلف دنیا عده‌ای برای سود بیشتر از این اوضاع دست به هر تلاشی می‌زنند.
وی تأکید کرد: تا زمانی که اینگونه باشیم، انگار گاهی چنین بلاهایی حق ماست. این استبداد ذهنی و خودشیفتگی باید روزی تعدیل شود. دنیا باید اندکی به اخلاق شرافت‌‌مندانه انسانی بازگردد و به آن بیاندیشد. سیاستِ بی‌اخلاق و اقتصادِ بداخلاق زیان‌آور است. هنوز یک کوشش جمعی برای کنترل و غلبه بر این بیماری حاصل نشده است. همه باید با هم‌اندیشی و سازگاری فرهنگی، برای این بلای فراگیر چاره‌ای بیاندیشیم.
این نویسنده و شاعر پیشکسوت در پایان گفت: گاهی گمان می‌کنم پس از کرونا تغییراتی در سیستم سرمایه‌داری و اقتصاد جهان، حتی مناسبات دولت‌ها پدید خواهد آمد. امیدوارم همه ما در رویارویی با این بلای جهانگیر، کمی به تغییر خودمان فکر کنیم. همه ما نیاز به یک بازاندیشی داریم.
در این زمینه در ایبنا بخوانید
ویروس کرونا منتظر یک لحظه غفلت ماست
آرزوی یک نفس کشیدن ساده را داشتم
بدترین چیز درباره کرونا دست‌کم گرفتن آن است
هیچ دقیقه‌ای آرام نداشتم/مردم به‌جای ترسیدن احتیاط کنند
همه باید مسئولانه بیماری کرونا را جدی بگیریم
چرا پزشک و پرستار باید تاوان بی‌مبالاتی عده‌ای را بدهند؟
پنجشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۹ - ۱۲:۰۵
نظرات