ابراهیم حسنبیگی معتقد است، حرفه خبرنگاری به نویسندگان کمک میکند دیدگاهشان نسبت به ادبیات بازتر شود و در جریان امور قرار بگیرند، اما بهتر است خبرنگاران بجز موضوعات ادبی درباره مسائل اجتماعی و سیاسی هم با نویسندگان صحبت کنند.
خبرنگاری واقعا کار سخت و بزرگی است
حسنبیگی درباره خبرنگاری و فعالیت در مطبوعات و رسانهها به ایبنا میگوید: باتوجه به مدتی در نشریات مختلف مانند جام جم، ایران و همشهری به عنوان دبیر سرویس ادبیات داستانی کار کردم، میتوانم بگویم کار خبرنگاری واقعا کار سخت و بزرگی است و هرکسی نمیتواند با مشکلات و مسائلی که در این حرفه وجود دارد، دست و پنجه نرم کند.
این نویسنده و پژوهشگر میافزاید: متاسفانه در طول سالهای اخیر خبرنگاران ما علیرغم عدم بهرهمندیشان از رفاه و آرامش و درآمد کافی، واقعا کارهایشان را به خوبی پیش بردند. مخصوصا از وقتی فضای مجازی گسترش پیدا کرد و رسانههای خبری ایجاد شد و فعالیت خبرنگاران در این فضا بیشتر شد، نسبت به قبل که خبرنگاران در رسانههای مکتوب کار میکردند کارشان سختتر شده و چیزی که آنها نیاز دارند امنیت شغلیشان است. چون وقتی خبرنگاری خبر و گزارشی تهیه میکند بااینکه ممکن است گزارشش کاملا درست و منطقی باشد اما خیلی از صاحبان نفوذ و قدرت سعی میکنند آن خبرنگار و رسانه را تحت فشار بگذارند و آزار دهند و به همین دلیل است که شغل خبرنگاری باید جزء مشاغل سخت محسوب شود و اگر عشق و علاقه در خبرنگاران نباشد، ادامه کار در رسانه آسان نیست.
حسنبیگی در ادامه به فعالیتش در مطبوعات اشاره میکند و میگوید: در دورهای که ما در روزنامهها کار میکردیم یعنی حدود 20 سال پیش، وحدت رویهای بین رسانهها وجود داشت و خصومتهایی که الان در رسانهها میبینیم در آن دوره نبود و رفاقتی بین همه ما وجود داشت و از کاری که میکردیم واقعا لذت میبردیم و کمتر نگران بازخوردهایی بودیم که ممکن بود از سوی رسانهای دیگر ایجاد شود.
خبرنگاری دیدگاه نویسندگان را نسبت به ادبیات بازتر میکند
او درباره تاثیری که حرفه روزنامهنگاری در نویسندگی دارد، توضیح میدهد: بااینکه حرفه روزنامهنگاری من تاثیر مستقیمی روی نویسندگیام نداشت اما قطعا به صورت غیرمستقیم تاثیراتی داشته است. چون ما در راس اخبار فرهنگی و ادبی قرار میگرفتیم و اینگونه نبود که با خواندن یک روزنامه یا مجله بفهمیم چه چالشهایی در جامعه وجود دارد. ما با افراد زیادی ارتباط مستقیم داشتیم و اخبار ادبی، خیلی سریع در دسترس ما قرار میگرفت. و چیزی که برای ما خیلی لذتبخش بود، خروجی کار بود. مثلا در روزنامه جام جم، ضمیمه فرهنگیای داشتیم که پایان هرماه منتشر میشد و وقتی به دست مردم میرسید آرامشی به ما دست میداد که قطعا کارمان دیده شده و این مطالب در دسترس مردم قرار گرفته است. از سویی همین که ما خودمان یک ماه برای تهیه مطالب این نشریه با افراد مختلف و صاحبنظر صحبت میکردیم و حداقل این 60 تا 70 صفحه ضمیمه فرهنگی که تهیه کرده بودیم را میخواندیم و همه اینها کمک میکرد دیدگاهمان نسبت به ادبیات بازتر شود و در جریان امور قرار بگیریم.
پرسشهای خبرنگاران گاهی ما را به تفکر وامیدارد
حسنبیگی معتقد است خبرنگاران نباید فقط به طرح پرسشهایی در زمینه ادبیات و مسائل ادبی از نویسندگان بپردازند و در این باره توضیح میدهد: دوستان خبرنگار عمدتا با ما تماس میگیرند و درباره مسائل ادبی با ما صحبت میکنند. بااینکه پرسشهای آنها گاهی تلنگری به ما میزند و ذهن و فکر ما را وامیدارد راجع به موضوعاتی که تا به حال به آنها نپرداختهایم و جزء موضوعات حاشیهای بوده، فکر کنیم و توجه نشان دهیم، اما مساله مهم این است که برخی از نویسندگان ازجمله خود من دوست داریم گاهی درباره موضوعات دیگر هم مانند مسائل اجتماعی، اقتصادی حتی سیاسی صحبت کنیم.
خبرنگاران نباید فقط درباره مسائل ادبی با نویسندگان گفتوگو کنند
به گفته این نویسنده و روزنامه نگار، نویسندگان هم به عنوان یک شهروند و یک ایرانی، مثل بقیه و شاید بیشتر از بقیه در جریان همه امور هستند اما درباره این موضوعات از آنها سوالی پرسیده نمیشود و خبرنگاران از آنها نمیخواهند درباره این موارد صحبت کنند، درحالیکه اینها میتواند بخشی از پرسشهای خبرنگاران فرهنگی باشد تا درباره ابعاد دیگر زندگی، شخصیتی و کار یک نویسنده کنکاش کنند و او را با پرسشهایی که مطرح میکنند به چالش بکشند.
ابراهیم حسنبیگی، نویسنده کودک ونوجوان در سال 1336 در گرگان متولد شد و دارای مدرک کارشناسی ادبیات فارسی است. او علاوه بر فعالیت مطبوعاتی، تالیف و نشر بیش از ۱۱۴ جلد کتاب رمان و داستان کودک و نوجوان را در کارنامهاش دارد. از جمله آثار وی میتوان به «محمد(ص)»، «گلستان در آتش»، «جشن گندم»، «اسب سفید خالدار»، «تا به آفتاب»، «غنچه بر قالی»، «سالهای سختی بود»، «روایتی ساده از ماجرایی پیچیده»، «اشکانه»، «آفتاب مهربانی» و «رشتههای ماندگار» اشاره کرد. حسنبیگی داری ۳۹ اثر برگزیده در جشنوارههای مختلف در ایران از جمله جشنواره کتاب سال. کتاب فصل، کتاب دفاع مقدس، جشنواره شهید غنیپور، جشنواره کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و کتاب جهانی سال جمهوری اسلامی و ... است. همچنین کتاب «غنچه بر قالی» او برگزیده کتاب سال ۲۰۰۰ از سوی کتابخانه ملی مونیخ آلمان شده است.
نظر شما