کتاب حاضر راهنمای خودیاری و خودمراقبتی برای مادران و پدران منتظر است. همچنین، برای افرادی که در این حوزهها کار میکنند نیز میتواند راهنمایی مؤثر باشد.
باوری عمومی وجود دارد که میگوید «درد کشیده باید باشی تا بفهمی طرف مقابلت از چه میگوید». کتاب مادران منتظر حاصل تجربه علمی مولف کتاب در حوزه رواندرمانی و تجربههای شخصی اوست.
نویسنده در بخشی از مقدمه کتاب مینویسد: «همگام با پیشرفت علم و فناوریهای جدید، با رویدادهایی مواجه میشویم که افراد کمتری درباره آن تجربه دارند. بارداری با روشهای کمک باروری نیز یکی از این حوزهها است. همه ما خوب میدانیم که با فرد درگیر ناباروری باید همدلی کرد، ولی شاید ندانیم چگونه باید این کار را انجام دهیم. شاید تنها مادرانی که این راه را رفتهاند بفهمند ناباروری چقدر سخت است.
گروههای حمایتی و درمانی سالهاست درآمریکا و اروپا جا باز کردهاند ولی متأسفانه در ایران علیرغم وجود فضاهای مناسب هنوز این کار به طور جدی پیگیری نشده است و ما همچنان در بسیاری از حوزهها گروههای حمایتی لازم را نداریم. شاید اعتیاد تنها حوزهای باشد که تاکنون، در واپسین سالهای دهه1390، گروهدرمانی آن رایج است. گروههای الکلیهای بی نام، قماربازان گمنام، معتادان بینام و... از دههها پیش جای خود را در درمان باز کردهاند؛ در این گروهها فردی که خود زمانی به رنج اعتیاد یا قمار مبتلا بوده پس از بهبودی به حامی افرادی تبدیل میشود که در حال حاضر دچار مشکل هستند. برای بسیاری از بیماریهای جسمی مانند انواع سرطان، بیماریهای قلبی، مولتیپل اسکلروزیس، پسوریازیس، آرتریت روماتوئید و... نیز همچنان فقدان گروهدرمانی و رواندرمانیهای مناسب به چشم میخورد، هرچند در سالهای اخیر شاهد پیشرفتهایی در خدمات روانشناختی مربوط به این حوزهها بودهایم. حال، وقتی سخن از ناباروری میآید موضوع بسیار پیچیده است.
در حال حاضر، علیرغم شیوع 15 تا 20 درصدی ناباروری در ایران، ناباروری هنوز چه برای مردان و چه زنان تابویی بزرگ است که انگار به هویت زنانه و مردانه زنان و مردان نازنین جامعه ما گره خورده است و گناهی است بزرگ و چه بسیار زوجهایی که ممکن است برای همیشه ناباروریشان را که غمی دارد بس عظیم در گوشه کوچک قلبهایشان برای همیشه دفن کنند و با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارند، حال آنکه از غمی بزرگ رنج میبرند. من تصمیم گرفتم کتابی بنویسم برای مادران و پدران منتظری که در این مسیر تنهایند.
ناباروری، نیاز به تخمک اهدایی، سقط جنین و... رویدادهایی هستند که با آنها مواجه هستیم. شما با انتخابهای دردناکی روبرو هستید که حاصل فناوریهای پیشرفته در حوزه ناباروری است. ناباروری تبدیل به داستان غمانگیزی از چندین سال زندگی یک زوج میگردد و نیازمند سازگاری است. ناباروری تجربهای همزمان از بیم و امید است و کسی هم این احساسهای دوگانه را درک نمیکند.
رویکردها در علم پزشکی نیز تغییر یافته است. در گذشته رویکرد غالب به بیماری علاج ناپذیر، عدم دادن آگاهی به بیمار بود. در حال حاضر اخلاق پزشکی، آگاهی دقیق از مشکل را حق بیمار میداند. با این حال آموزش در این حوزه کافی نبوده و ممکن است برخی پزشکان گرانقدر بدون در نظر گرفتن آمادگی روانی بیمار خبر بدی به او بدهند. خبر ناباروری در جامعه سنتی ما به فرد حس مقطوعالنسلی هم میدهد و میتوان درک کرد که چقدر خبر ناگواری است.
تولید مثل که معنایی مانند مانایی، مقابله با اضطراب مرگ، تداوم نسل و... میدهد، برای همه موجودات زنده مهم است. مواجهه با جملهای چون «شما هیچ اسپرم زندهای ندارید»، «چارهای نیست جز اینکه تخمک اهدایی بگیرید»، «رحم شما توان باروری ندارد و نیاز به رحم جایگزین دارید» و امثال اینها چنان شوک بزرگی برای بیمار است که کنار آمدن با آن به راحتی میسر نیست.
اینها تجربیات تلخ و تکان دهندهای است که بسیاری از مادران منتظر بارها با آن مواجه شدهاند و چقدر در این مسیر تنها بودهاند. من بهعنوان روانشناس بالینی تجربه سالها تجربه رواندرمانی را با بیماران مضطرب و افسرده دارم. وقتی با ناباروری مواجه شدم متوجه اوج رنج پدر و مادرانی شدم که سالهاست آغوششان خالی است ولی پدر و مادر شدهاند. من معتقدم مادر بودن و پدر بودن به در آغوش گرفتن نیست. بلکه وقتی تصمیم میگیریم باردارشویم، مادری کردن و پدری کردن ما شروع شده است...»
کتاب حاضر راهنمای خودیاری و خودمراقبتی برای مادران و پدران منتظر است. همچنین، برای افرادی که در این حوزهها کار میکنند نیز میتواند راهنمایی مؤثر باشد. این کتاب شامل تجربههای واقعی مادران منتظر است. نویسنده تجارب آنها را با واقعیات علمی کنار هم نهاده است تا خواننده راحتتر با کتاب همراه شود.
کتاب «مادران منتظر: جنبههای روانشناختی ناباروری و راهنمای خودیاری برای مادران IVF» نوشته ندا علیبیگی در 152 صفحه به قیمت 33 هزار تومان از سوی انتشارات ارجمند به چاپ رسیده است.
نظر شما