به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) جنگ تحمیلی صحنه‌ها و حوادث تلخ کم نداشت. به‌ویژه آنکه هر بار بعثی‌ها در میدان نبرد شکست می‌خوردند، با بمباران مناطق مسکونی و به خاک و خون کشیدن غیرنظامیان، به زعم خودشان به ایران جواب می‌دادند. هیچ واژه‌ای جز واژه «جنایت» برای بیان برخی حملات بعثی‌ها مناسب نیست و یکی از این جنایت‌ها را در آخرین روزهای پاییز 1361 در شهر دزفول رقم زدند.
در کتاب «عملیات محرم» کاری از علیرضا لطف‌الله زادگان (مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس) می‌خوانیم «ساعت 17:45 امروز (یکشنبه 28 آذر) شهر دزفول هدف یک فروند موشک 12 متری زمین به زمین قرار گرفت و در حالی که مردم برای کمک به آسیب‌دیدگان حادثه، به محل اصابت موشک می‌رفتند، موشک دوم ساعت 18:50 به منطقه مرکزی شهر اصابت کرد. در این دو حادثه، 62 تن از مردم دزفول شهید و 287 تن نیز زخمی شدند. 120 واحد مسکونی و 380 مغازه ویران یا دچار خسارت کلی شد و به 28 دستگاه خودرو حدود 50 تا 100 درصد خسارت وارد آمد.» مقامات بعثی این حملات موشکی را واکنشی به حملات ایران عنوان کردند و گفتند در موضع دفاع از خود و به تلافی یکی از انفجارهای بغداد – که آن را به ایران نسبت می‌دادند – دست به این کار زده‌اند.
خون عزیزان ما می‌چکد از چنگ‌تان
یکی از چند تصمیم جالبی که مقامات آن روز کشور ما گرفتند، این بود که دو روز بعد از حمله عراق، گروهی از خبرنگاران رسانه‌های خارجی را به دزفول بردند و مناطق آسیب‌دیده را نشان‌شان دادند. این شاهدان خارجی تشییع پیکر شهدای جنایت بعثی‌ها را از نزدیک به چشم دیدند. به روایت روزنامه کیهان، این گروه «درحالی که محو روحیه شهادت‌طلبی و اراده مصمم جمعیت کثیر مشایعت‌کننده شده بودند، تلاش داشتند تا گزارش بیشتری از مراسم تشییع پیکر شهدا تهیه کنند. مردم در هر سوی شهر با مشاهده خبرنگاران خارجی با فریادهای مرگ بر امریکا و مرگ بر شوروی و مرگ بر صدام آنان را همراهی می‌کردند. در همین حال، مشایعت‌کنندگان درحالی که نوحه می‌خواندند و سینه می‌زدند شعار "امریکا، شوروی مرگ به نیرنگتان، خون عزیزان ما می‌چکد از چنگ‌تان" می‌دادند... خبرنگاران خارجی در این مراسم بار دیگر شاهد طوفانی از خشم مردم ستمدیده دزفول بودند...»
سپس این خبرنگاران را به بیمارستان بردند و آنان «از اجساد کودکان و زنان و مردان سالخورده بازدید کردند. خبرنگاران خارجی در جریان این بازدید، از نزدیک شاهد حماسه‌آفرینی و مقاومت و صبر انقلابی مردم شهر در یاری‌رساندن به نیروهای امدادگر و شرکت گسترده آنان در مراسم تشییع پیکر پاک شهدا بودند. در پایان این دیدار، خبرنگار روزنامه سانکه‌ای در گفت‌وگویی با خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی از گزارش‌ها و عکس‌هایی که پس از مشاهده مناظر دلخراش حمله موشکی به دزفول تهیه کرده بود، اظهار رضایت کرد و گفت که امیدوارم بتوانم پس از این بازدید، قدمی در راه روشن‌شدن حقایق بردارم.»
چند نفر از این ناظران خارجی، با دیدن غم کسانی که در موشکباران اخیر، عزیزی از عزیزان‌شان را از دست داده بودند متأثر شده بودند و یکی از آنها می‌گفت «این نکته برای ما جالب توجه بود که مردم شهر دزفول با آنکه در گفت‌وگوهای‌شان اظهار می‌کردند که امکان تخلیه شهر وجود دارد و برای‌شان فراهم است و می‌توانند به مناطق امن‌تری بروند، در شهر مانده‌اند و این مشکلات را تحمل می‌کنند. حالت روحی مردم و مقاومت بیش از حد آنان، آن‌طور که در مراسم تشییع جناره‌ها مشاهده می‌شد، توصیف‌ناشدنی است.»
سلاح‌های غربی در دست جنایتکار
البته بیشتر رسانه‌هایی که این خبرنگاران، نماینده آنها محسوب می‌شدند چنان که باید و شاید به این ماجرا نپرداختند و اغلب‌شان در حد خبری کوتاه، از آنچه به سر مردم دزفول آمده بود نوشتند. حقیقت این بود که این رسانه‌ها، بیشتر روی موضوع نشست آن روزهای اوپک متمرکز شدند و به جنایت بعثی‌ها در دزفول (و چند نقطه دیگر خوزستان) توجه چندانی نشان ندادند. عجیب اینکه دو روزنامه کیودو و آساهی توکیو که خبرنگاران‌شان سی‌ام آذر 1361 در دزفول بودند، حتی در حد خبری کوتاه به موشکباران مناطق مسکونی دزفول اشاره نکردند.
اما خبرگزاری فرانسه، در پوشش خبری این موشکباران به نکته مهمی پرداخت و نوشت «ناظران می‌گویند استفاده از موشک‌های زمین به زمین در این بمباران نشان می‌دهد عراقی‌ها تجهیزات تازه‌ای را به کار گرفته‌اند، زیرا موشک‌های فراگ ساخت شوروی (به سبب دوری خط جبهه از دزفول) برد کافی را برای هدف‌گیری شهر دزفول ندارند و خط جبهه، در حال حاضر، آن‌سوی مرز بین‌المللی و در یک‌صد کیلومتری غرب واقع شده است. بنا به نظر کارشناسان، بُرد 80 تا 100 کیلومتری موشک‌های ساخت شوروی، برای اصابت به دزفول کافی نیست، بنابراین ممکن است حمله به شهر دزفول، به‌وسیله موشک‌های قدرتمندتری انجام شده باشد. اظهارنظر کارشناسان، احتمال استفاده عراق از موشک‌های پیچیده خارجی را تقویت می‌کند.»
بعدتر معلوم شد که تحلیل خبرگزاری فرانسه درست بوده و صدام با پشتیبانی چند کشور غربی، به موشک‌هایی با بُرد بیشتر مجهز شده است. به تعبیری، از زمانی که غربی‌ها تصمیم گرفتند هزینه جنگ را برای ایران بالا ببرند و به هر قیمتی که شده، جلوی پیروزی ما را بگیرند، تسلیحات پیشرفته‌تری در اختیار رژیم بعث قرار دادند و درواقع طرف متجاوز این جنگ را تقویت کردند.
در کتاب «عملیات محرم» کاری از علیرضا لطف‌الله زادگان (مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس) می‌خوانیم «ساعت 17:45 امروز (یکشنبه 28 آذر) شهر دزفول هدف یک فروند موشک 12 متری زمین به زمین قرار گرفت و در حالی که مردم برای کمک به آسیب‌دیدگان حادثه، به محل اصابت موشک می‌رفتند، موشک دوم ساعت 18:50 به منطقه مرکزی شهر اصابت کرد. در این دو حادثه، 62 تن از مردم دزفول شهید و 287 تن نیز زخمی شدند. 120 واحد مسکونی و 380 مغازه ویران یا دچار خسارت کلی شد و به 28 دستگاه خودرو حدود 50 تا 100 درصد خسارت وارد آمد.» مقامات بعثی این حملات موشکی را واکنشی به حملات ایران عنوان کردند و گفتند در موضع دفاع از خود و به تلافی یکی از انفجارهای بغداد – که آن را به ایران نسبت می‌دادند – دست به این کار زده‌اند.
خون عزیزان ما می‌چکد از چنگ‌تان
یکی از چند تصمیم جالبی که مقامات آن روز کشور ما گرفتند، این بود که دو روز بعد از حمله عراق، گروهی از خبرنگاران رسانه‌های خارجی را به دزفول بردند و مناطق آسیب‌دیده را نشان‌شان دادند. این شاهدان خارجی تشییع پیکر شهدای جنایت بعثی‌ها را از نزدیک به چشم دیدند. به روایت روزنامه کیهان، این گروه «درحالی که محو روحیه شهادت‌طلبی و اراده مصمم جمعیت کثیر مشایعت‌کننده شده بودند، تلاش داشتند تا گزارش بیشتری از مراسم تشییع پیکر شهدا تهیه کنند. مردم در هر سوی شهر با مشاهده خبرنگاران خارجی با فریادهای مرگ بر امریکا و مرگ بر شوروی و مرگ بر صدام آنان را همراهی می‌کردند. در همین حال، مشایعت‌کنندگان درحالی که نوحه می‌خواندند و سینه می‌زدند شعار "امریکا، شوروی مرگ به نیرنگتان، خون عزیزان ما می‌چکد از چنگ‌تان" می‌دادند... خبرنگاران خارجی در این مراسم بار دیگر شاهد طوفانی از خشم مردم ستمدیده دزفول بودند...»
سپس این خبرنگاران را به بیمارستان بردند و آنان «از اجساد کودکان و زنان و مردان سالخورده بازدید کردند. خبرنگاران خارجی در جریان این بازدید، از نزدیک شاهد حماسه‌آفرینی و مقاومت و صبر انقلابی مردم شهر در یاری‌رساندن به نیروهای امدادگر و شرکت گسترده آنان در مراسم تشییع پیکر پاک شهدا بودند. در پایان این دیدار، خبرنگار روزنامه سانکه‌ای در گفت‌وگویی با خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی از گزارش‌ها و عکس‌هایی که پس از مشاهده مناظر دلخراش حمله موشکی به دزفول تهیه کرده بود، اظهار رضایت کرد و گفت که امیدوارم بتوانم پس از این بازدید، قدمی در راه روشن‌شدن حقایق بردارم.»
چند نفر از این ناظران خارجی، با دیدن غم کسانی که در موشکباران اخیر، عزیزی از عزیزان‌شان را از دست داده بودند متأثر شده بودند و یکی از آنها می‌گفت «این نکته برای ما جالب توجه بود که مردم شهر دزفول با آنکه در گفت‌وگوهای‌شان اظهار می‌کردند که امکان تخلیه شهر وجود دارد و برای‌شان فراهم است و می‌توانند به مناطق امن‌تری بروند، در شهر مانده‌اند و این مشکلات را تحمل می‌کنند. حالت روحی مردم و مقاومت بیش از حد آنان، آن‌طور که در مراسم تشییع جناره‌ها مشاهده می‌شد، توصیف‌ناشدنی است.»
سلاح‌های غربی در دست جنایتکار
البته بیشتر رسانه‌هایی که این خبرنگاران، نماینده آنها محسوب می‌شدند چنان که باید و شاید به این ماجرا نپرداختند و اغلب‌شان در حد خبری کوتاه، از آنچه به سر مردم دزفول آمده بود نوشتند. حقیقت این بود که این رسانه‌ها، بیشتر روی موضوع نشست آن روزهای اوپک متمرکز شدند و به جنایت بعثی‌ها در دزفول (و چند نقطه دیگر خوزستان) توجه چندانی نشان ندادند. عجیب اینکه دو روزنامه کیودو و آساهی توکیو که خبرنگاران‌شان سی‌ام آذر 1361 در دزفول بودند، حتی در حد خبری کوتاه به موشکباران مناطق مسکونی دزفول اشاره نکردند.
اما خبرگزاری فرانسه، در پوشش خبری این موشکباران به نکته مهمی پرداخت و نوشت «ناظران می‌گویند استفاده از موشک‌های زمین به زمین در این بمباران نشان می‌دهد عراقی‌ها تجهیزات تازه‌ای را به کار گرفته‌اند، زیرا موشک‌های فراگ ساخت شوروی (به سبب دوری خط جبهه از دزفول) برد کافی را برای هدف‌گیری شهر دزفول ندارند و خط جبهه، در حال حاضر، آن‌سوی مرز بین‌المللی و در یک‌صد کیلومتری غرب واقع شده است. بنا به نظر کارشناسان، بُرد 80 تا 100 کیلومتری موشک‌های ساخت شوروی، برای اصابت به دزفول کافی نیست، بنابراین ممکن است حمله به شهر دزفول، به‌وسیله موشک‌های قدرتمندتری انجام شده باشد. اظهارنظر کارشناسان، احتمال استفاده عراق از موشک‌های پیچیده خارجی را تقویت می‌کند.»
بعدتر معلوم شد که تحلیل خبرگزاری فرانسه درست بوده و صدام با پشتیبانی چند کشور غربی، به موشک‌هایی با بُرد بیشتر مجهز شده است. به تعبیری، از زمانی که غربی‌ها تصمیم گرفتند هزینه جنگ را برای ایران بالا ببرند و به هر قیمتی که شده، جلوی پیروزی ما را بگیرند، تسلیحات پیشرفته‌تری در اختیار رژیم بعث قرار دادند و درواقع طرف متجاوز این جنگ را تقویت کردند.
نظر شما