به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، ایران و گرجستان، در برهه‌هایی از تاریخ خصوصاً دوران برقراری حکومت سلسله صفویه ارتباطات تنگاتنگ و گسترده‌ای با یکدیگر داشتند، که مطالعه تاریخ یکی از این دو کشور بدون مطالعه تاریخ دیگری مطالعه‌ای ناقص محسوب می‌شود. دکتر نانی گئلوانی نویسنده کتاب «جامعه مسلمانان تفلیس» که برگزیده سی‌امین جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شد در گفت‌و‌گو با ایبنا درباره جشن نوروز و پیشینه طولانی ارتباط ایران و گرجستان گفت: سابقه جشن نوروز را گرجی‌ها می‌شناسند. ایرانی‌ها و آذری‌هایی که در گرجستان زندگی می‌کنند این جشن را برگزار می‌کنند. صرف‌نظر از اینکه بخشی از مردم گرجستان این جشن را برگزار می‌کند، پینشهاد این بود که روز نوروز به عنوان روز تعطیل اعلام شود که این پیشنهاد در دست بررسی است. 

وی افزود: در روزنامه گرجی نیز نوشته شده است که مسلمانان این منطقه جشن نوروز را برگزار می‌کنند. در این روزنامه حتی تدارکاتی که برای این جشن دیده می‌شد نیز ذکر شده است و به نوعی اطلاع‌رسانی می‌شد و مردم از جشن نوروز مطلع می‌شدند. 

نانی گئلوانی بیان‌ کرد: با اینکه جشن نوروز جشنی اسلامی نیست اما از گذشته برگزار می‌شد و در جراید و روزنامه‌های گرجی می‌نوشتند که مسلمانان این جشن ایرانی را برگزار کرده‌اند. برگزاری این جشن رسانه‌سازی می‌شد. تدارکاتی که دیده می‌شد، بیان شده و مردم از برگزاری آن مطلع می‌شدند. 

وی در ادامه گفت: حتی ما اطلاعاتی کسب کردیم مبنی بر اینکه کنسول ایران که کنسولگری‌اش در تفلیس بود خود را موظف می‌دانست که با مردم و مهاجرانی که در تفلیس ساکن بودند، این جشن را برگزار کند. این کنسول از ایرانیان ساکن در تفلیس و عموم مردم دعوت می‌کرد و در سطح بالایی این جشن برگزار می‌شد.
 
نگاهی به نویسنده کتاب «جامعه مسلمانان تفلیس»:
نانی گئلوانی شرق‌شناس و اسلام‌شناس گرجی، دانشیار گروه تاریخ شرق موسسه شرق‌شناسی دانشکده علوم انسانی دانشگاه دولتی ایوانه جاواخیشویلی تفلیس در گرجستان و پژوهشگر تاریخ اسلام و تمدن خاورمیانه است. وی در سال 1961 م. متولد شد. در سال 1995 م. از دانشگاه بشر دوستانه آزاد گرجستان لیسانس حقوق گرفت. در سال 1983م. نیز از دانشگاه تفلیس دکترای تاریخ جهان گرفت. علایق علمی او تاریخ اسلام، ارتباطات تاریخی گرجستان و جهان اسلام، اسلام در گرجستان، اسلام و جنسیت است. او نویسنده بیش از یکصد اثر علمی است و مهم‌ترین آثار او کتاب‌های زنان در اسلام(قرن‌های هفتم تا دهم) و زنان در اسلام (قرن‌های دهم تا شانزدهم) است. عناوین دیگر آثار او عبارت است از: «اسلام، جنسیت و آموزش در گرجستان معاصر: نمونه کومو کارتلی»، اسلام و آموزش دینی در ترکیه»، «برخی از جنبه‌های حضور گرجستان در سرزمین مقدس»، «زنان در گرجستان: ردپای اسلام»، «اولین مدارس زنان مسلمان در گرجستان(1906-1912م.)» و «روابط اعراب و بیزانس در زمان خلافت اموی و قفقاز جنوبی».