بهروز رضوی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، از افشین یداللهی به عنوان یک ترانه‌سرای همیشه زنده و مردمی یاد و عنوان کرد: افشین یداللهی به خوبی می‌دانست که باید با ادبیات و زبان مردم پیرامونش با آنها حرف دل بزند و در کنار جوانان بسیار ساده و صمیمی ترانه‌سرایی می‌کرد. به‌گونه‌ای که مخاطب با شنیدن ابتدای یک ترانه از وی به ذوق می‌آمد که تا انتهای ترانه همراه بماند و سایر آثارش را نیز بشنود و زمزمه کند.
این ترانه‌سرا با بیان اینکه توانمندی یداللهی در خلق ترانه‌هایی بوده که به بهترین شکل ممکن در کنار آهنگ‌های مناسب و صداهای دلنشین، توجه مخاطب را به خود معطوف می‌کنند، افطود: ترانه‌ها و اشعار باید با ذوق و علاقه مخاطبان منطبق باشند. در میان ترانه‌سرایان جوان امروز نیز استعدادهای خوبی وجود دارد که می‌توان از آثار آنها استفاده کرد.
این گوینده و ترانه‌سرای پیشکسوت همچنین گفت: ترانه‌سرایان جوانی که تازه وارد عرصه این هنر می‌شوند باید بتوانند یداللهی را الگو قراردهند و مفهوم و محتوا را فدای متن نکنند بلکه هم به زیبایی و درستی ساختار و هم اصالت محتوا به گونه‌ای که در شان فرهنگ ما باشد توجه کنند.
وی با تاکید بر اینکه تمام ترانه‌های یداللهی جذاب و تاثیرگذار هستند، سخن را با این ترانه به پایان برد:
از کفر من تا دین تو راهی به جز تردید نیست
دلخوش به فانوسم نکن اینجا مگر خورشید نیست
با حس ویرانی بیا تا بشکند دیوار من
چیزی نگفتن بهتر از تکرار طوطی‌وار من
با عشق آن سوی خطر جایی برای ترس نیست
در انتهای موعظه دیگر مجال درس نیست
کافر اگر عاشق شود بی‌پرده مؤمن می‌شود
چیزی شبیه معجزه با عشق ممکن می‌شود
نظرات